Ως Σύλλογος Γυναικών Ν. Τρικάλων, μέλος της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, διαχρονικά
αναδεικνύουμε και αντιπαλεύουμε ζητήματα που σχετίζονται με την άσκηση βίας κατά των γυναικών,
ως ένα φαινόμενο σύμφυτο με τον εκμεταλλευτικό χαρακτήρα του συστήματος στο οποίο ζούμε.
Τη
στιγμή που εργατικές, λαϊκές ανάγκες γίνονται εμπόρευμα και τα δικαιώματα των γυναικών τσακίζονται
στις μυλόπετρες της κερδοφορίας και του ανελέητου ανταγωνισμού των επιχειρηματικών ομίλων, η βία
έρχεται ως ακόλουθο με τις συνέπειες της να επεκτείνονται τόσο στις εργασιακές, όσο και στις
κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις.
Μέσα από την Ομοσπονδία μας εκφράσαμε τη συμπαράστασή μας σε ένα ακόμα θύμα
σεξουαλικής βίας και κακοποίησης, τη Σοφία Μπεκατώρου, που κατήγγειλε ότι βιάστηκε από παράγοντα
της Ελληνικής Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας (ΕΙΟ) όταν ήταν μόλις 21 ετών. Η δημοσιοποίηση από την ίδια
την Ολυμπιονίκη του γεγονότος αυτού 22 χρόνια μετά, φέρνει στην επιφάνεια τις κάθε είδους πιέσεις
και τους εκβιασμούς που δέχονται αθλήτριες, όπως και αθλητές, ενώ τα όνειρά τους συνθλίβονται
κάτω από τις μυλόπετρες της εμπορευματοποίησης του αθλητισμού και του πρωταθλητισμού.
Εκφράζουμε επίσης την αλληλεγγύη της σε όλες τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου που έχουν
υποστεί τους εκβιασμούς, τη σεξουαλική παρενόχληση, βία και κακοποίηση στους χώρους δουλειάς,
στους χώρους όπου ζουν, εργάζονται, σπουδάζουν, αθλούνται.
Η καταγγελία της Σ. Μπεκατώρου άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου για ένα υποκριτικό κρεσέντο από
την πλευρά της κυβέρνησης και των κομμάτων που βαδίζουν στα χνάρια της Ευρωπαϊκής Ένωσης για
δήθεν “στήριξη των γυναικών” προκειμένου “να σπάσουν τη σιωπή τους και να μιλήσουν”.
Πίσω από τα κροκοδείλια δάκρυα τους κρύβεται η πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι νέες
γυναίκες. Κρύβονται οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που τις υποχρεώνουν να μη μιλήσουν.
Γιατί βιώνουν είτε την εργοδοτική τρομοκρατία και την απειλή της ανεργίας, είτε τους εκβιασμούς των
μεγαλοπαραγόντων του αθλητισμού, είτε τις πιέσεις του πανεπιστημιακού κατεστημένου. Κρύβεται η
πραγματικότητα της εμπορευματοποίησης, του ανταγωνισμού που αποθεώνει την ατομικότητα έναντι
της συλλογικότητας.
Σ’ αυτές τις συνθήκες οι γυναίκες αναγκάζονται να μένουν σιωπηλές, να ψάχνουν για ατομική
αντιμετώπιση κι ενός τέτοιου προβλήματος.
Ο Σύλλογος Γυναικών Ν. Τρικάλων(μέλος της Ο.Γ.Ε.) καλεί τις γυναίκες να προβληματιστούν :
Πρόκειται για μεμονωμένα περιστατικά που οφείλονται μόνο σε κάποια προβληματική
προσωπικότητα ;
Πως καθορίζεται η εξέλιξη στην προκειμένη περίπτωση αθλητριών και αθλητών, σε άλλες
περιπτώσεις σπουδαστριών και σπουδαστών, όπως και η επιστημονική, καλλιτεχνική, γενικά η
εργασιακή τους πορεία ;
Σε τέτοια και άλλα κοινωνικά φαινόμενα υπάρχει μόνο ο δρόμος της ατομικής σιωπής ή
καταγγελίας ή αυτός μπορεί να ενταχθεί στο δρόμο της συλλογικής διεκδίκησης ;
Εμείς οι γυναίκες της Ο.Γ.Ε. λέμε ότι η ζωή αυτή, με αποδοχή της βίας ή του συμβιβασμού στα όρια της
εξαθλίωσης, δεν αξίζει σε καμιά γυναίκα.
Μπορούμε, έχουμε τη δύναμη να ορθώσουμε το ανάστημα μας! Θα συνεχίζει αταλάντευτα τον
συλλογικό αγώνα ενάντια σε κάθε μορφής βία κατά των γυναικών που εντείνει την ανισοτιμία τους
και βάζει φραγμό στην ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών τους.
Παλεύουμε για μία κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όπου διαμορφώνονται οι
προϋποθέσεις για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών και τη λύση της γυναικείας ισοτιμίας.
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Ν. ΤΡΙΚΑΛΩΝ μέλος της Ο.Γ.Ε.
