Μια μοναδική προσωπογραφία για τον μεγάλο Τρικαλινό δημιουργό Βασίλη Τσιτσάνη, “χτισμένη” από χιλιάδες ψηφίδες γρανίτη, θα κοσμεί σύντομα το ομώνυμο Μουσείο στα Τρίκαλα.
Η πρωτοποριακή ιδέα ανήκει στον Γιώργο Κ. Κουρμέτζα και στον Μιχάλη Ε. Κουφογιάννη, Τρικαλινοί αθλητές έτεροι με διακρίσεις στο παρελθόν αλλά και πρωτιά στον Διεθνή Διαγωνισμό Αρχιτεκτονικής και Μωσαϊκού στην Ιταλία το 2013, με τους ίδιους ως ψηφοθέτες να έχουν ήδη καταφέρει την αναγνώριση από ανθρώπους που εκτιμούν την προσπάθειά τους, αλλά και να βιοπορίζονται σε κάποιο βαθμό, παρά τις δυσκολίες των τελευταίων ετών, από την επίπονη ενασχόλησή τους με τη σύνθεση ψηφιδωτών. Ανήσυχα πνεύματα και οι δύο, σχεδόν με ότι καταπιάνονται στην καθημερινότητά τους, τους συναντήσαμε για πρώτη φορά, κυριολεκτικά ξαπλωμένους στο… πάτωμα. Σε μία από τις αίθουσες του παλιού Δημοτικού σχολείου στον συνοικισμό Πυργετού του Δήμου Τρικκαίων, που τους παραχωρήθηκε για να δουλέψουν ανενόχλητοι και προσηλωμένοι στο σκοπό τους, στην μεγαλύτερη επιτοίχια προσωπογραφία ψηφιδωτού. Εκεί, όπου τους τελευταίους έξι μήνες, συνθέτουν κομμάτι-κομμάτι την προσωπογραφία του κορυφαίου λαϊκού βάρδου Βασίλη Τσιτσάνη, δουλεύοντάς την για να κοσμήσει το ομώνυμο μουσείο, στις παλιές Φυλακές της πόλης, ενόψει τον επίσημων εγκαινίων εντός του 2019, χωρίς ακόμη να έχει ορισθεί η ακριβής ημερομηνία. Το ψηφιδωτό, δε, της προσωπογραφίας του Βασίλη Τσιτσάνη, λόγω του μεγέθους του, δεν θα μπορούσε να δουλευτεί σε πάγκο ή σε εργαστήρι, με τον Γιώργο και τον Μιχάλη να ασχολούνται 6 με 8 ώρες ημερησίως, ξαπλωμένοι σε ειδικά στρώματα ή και στα γόνατα κάποιες φορές.
Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρότασή τους προς τον Δήμο Τρικκαίων για τη δημιουργία του ψηφιδωτού των 18 τετραγωνικών μέτρων, πραγματικό αφιέρωμα τέχνης στον Τρικαλινό δημιουργό, δεν θα μπορούσε παρά να γίνει άμεσα αποδεκτή, με την υποστήριξη και της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών. Ο Γιώργος και ο Μιχάλης μίλησαν αποκλειστικά στην εκπομπή “Καθημερινά”, από τον Ραδιοθάλαμο Τρικάλων της ΕΡΤ Λάρισας, όχι μόνο γι’ αυτό το υπερμεγέθους ψηφιδωτό, αλλά και για τα πρώτα τους βήματα, τις δυσκολίες της πολύχρονης πορείας τους -καθώς μετρούν ήδη μία δεκαπενταετία στα ψηφιδωτά- την πραγματική λατρεία της τέχνης τους καθώς και τα μελλοντικά τους σχέδια. “Τολμώ να πω ότι ο… έρωτας για τα ψηφιδωτά ήρθε με την πρώτη ματιά…”, δηλώνει ο Μιχάλης Κουφογιάννης, σπεύδοντας να συμπληρώσει πως το ερέθισμα ήρθε από τον Μάριο Χατζόπουλο, έναν κοινό φίλο, με τον συνεργάτη του Γιώργο. Μοναδική επιθυμία του Μιχάλη, “το τελικό καλλιτεχνικό αποτέλεσμα του ψηφιδωτού να ικανοποιήσει τους πάντες…”, σε μια προσπάθεια όμως που δεν είναι αποκλειστικά και μόνο υπόθεση των δύο, παρά τις εκατοντάδες ώρες που… στήνουν το πρόσωπο του Βασίλη Τσιτσάνη, αφού το αρχικό σχέδιο αποτυπώθηκε από τον σκιτσογράφο, ζωγράφο και συντηρητή αρχαιοτήτων Χρήστο Καραμέρο με την πολύτιμη δημιουργική συμβολή του γραφείου Upmess Graphic Design, με έδρα τα Τρίκαλα. Ο Μιχάλης και ο Γιώργος εμφανίζουν ψηφίδα – ψηφίδα το πρόσωπο του Τσιτσάνη και μέσα στον επόμενο μήνα θα έχουν ολοκληρώσει το έργο τους, μαζί με την τοποθέτηση του ψηφιδωτού στο Μουσείο Τσιτσάνη. Βιοποριστικά, όμως, τι γίνεται; Μπορεί, άραγε, να συντηρηθεί κάποιος οικονομικά δουλεύοντας ως ψηφοθέτης; “Μετά από πολλά χρόνια πειραματισμών και… βάζοντας κάποια θέματα σε φιλικά σπίτια, στα Τρίκαλα και αλλού, σε δάπεδα, επιτοίχια ή ακόμα και σε τραπέζια, καθρέφτες και… πισίνες, η εξέλιξη είχε και οικονομικό αποτέλεσμα σε κάποιο βαθμό…”, μας εξηγεί ο Γιώργος. Ωστόσο, συμπληρώνει, πως “… υπάρχει χρονιά που μπορείς να κάνεις μόνο δύο ή τρία μεγάλα θέματα και χρονιά που επιλέγεις μόνο για σένα και την δική σου ανάγκη να εκφραστείς μέσα από αυτό που κάνεις, χωρίς φυσικά να κερδίσεις…”.
Πάντως, τόσο ο Γιώργος όσο και ο Μιχάλης δηλώνουν αισιόδοξοι και πώς τα τελευταία χρόνια είναι σε ένα καλό στάδιο δημιουργικά, με οχλήσεις και “πελάτες” εκτός Τρικάλων, Μάλιστα, πριν από δύο χρόνια έδωσαν το καλλιτεχνικό τους στίγμα και στη πόλη και συγκεκριμένα στο “λιμανάκι” του Ληθαίου, σε ένα σημείο με επισκεψιμότητα, όπου χρησιμοποιώντας κεραμικά πλακίδια, στα πρότυπα Gaudi στην Ισπανία, έδωσαν κυριολεκτικά χρώμα στην όχθη του ποταμού. Όσο για τα υλικά της δουλειάς τους, ξεκίνησαν από μάρμαρο, πειραματίστηκαν αρκετά και με κεραμικό πλακίδιο, αλλά φαίνεται να καταλήγουν στον γρανίτη, ως το πλέον ανθεκτικό υλικό. Η επιλογή, πάντως, του γρανίτη για το ψηφιδωτό του Βασίλη Τσιτσάνη, μόνο τυχαία δεν μοιάζει, αφού πρόκειται για ένα… αθάνατο υλικό που αντέχει στο χρόνο, όπως -ομοίως- αντέχει στον χρόνο το πλούσιο μουσικό, κοινωνικό και λαϊκό έργο του Τρικαλινού συνθέτη.
