- Παγκόσμια Ημέρα για τον Τραυλισμό: Τι πρέπει να γνωρίζουν οι γονείς
- Παιδικός τραυλισμός: Πώς αντιμετωπίζεται;
- Ποια είναι τα σημάδια του τραυλισμού;
- Πώς αντιμετωπίζεται ο τραυλισμός;
Τραυλισμός στα παιδιά
Τα μικρά παιδιά μπορεί να τραυλίζουν όταν οι ικανότητες ομιλίας τους δεν έχουν αναπτυχθεί αρκετά ώστε να συμβαδίζουν με αυτό που θέλουν να πουν. Τα περισσότερα παιδιά ξεπερνούν αυτόν τον λεγόμενο αναπτυξιακό τραυλισμό.
Μερικές φορές, ωστόσο, ο τραυλισμός είναι μια χρόνια πάθηση που επιμένει μέχρι την ενηλικίωση. Αυτός ο τύπος τραυλισμού μπορεί να έχει αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση του παιδιού και τις σχέσεις με τον περίγυρό του.
Συμπτώματα τραυλισμού
Τα συμπτώματα του τραυλισμού μπορεί να περιλαμβάνουν:
- Δυσκολία στην έναρξη μιας λέξης, φράσης ή πρότασης
- Παράταση μιας λέξης ή ήχων μέσα σε μια λέξη
- Επανάληψη ήχου, συλλαβής ή λέξης
- Σύντομη σιωπή για ορισμένες συλλαβές ή λέξεις ή παύσεις μέσα σε μια λέξη (σπασμένη λέξη)
- Υπερβολική ένταση, σφίξιμο ή κίνηση του προσώπου ή του άνω μέρους του σώματος για την παραγωγή μιας λέξης
- Άγχος για τη συζήτηση
- Περιορισμένη ικανότητα αποτελεσματικής επικοινωνίας
Οι δυσκολίες στην ομιλία του τραυλισμού μπορεί να συνοδεύονται από:
- Ανοιγοκλείσιμο ματιών
- Τρέμουλο των χειλιών ή της γνάθου
- Σφίξιμο της γροθιάς
Ο τραυλισμός γίνεται πιο έντονος όταν το παιδί είναι ενθουσιασμένο, κουρασμένο, αγχωμένο ή όταν αισθάνεται πιεσμένο. Ωστόσο, τα περισσότερα παιδιά που τραυλίζουν μπορούν να μιλήσουν με άνεση όταν είναι μόνα τους όταν τραγουδούν ή μιλούν από κοινού με κάποιον άλλο.
Αίτια τραυλισμού
Υπάρχουν αρκετοί παράγοντες στους οποίους μπορεί να οφείλεται η εμφάνιση μια μορφής τραυλισμού. Πολύ σύνηθες είναι το άγχος και το στρες που μπορεί να προκληθεί από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός. Επιπλέον μπορεί να οφείλεται και σε γενετικούς, κληρονομικούς και νευρολογικούς παράγοντες.
Τραυλισμός που προκύπτει από άλλα αίτια
Η ευχέρεια της ομιλίας μπορεί να διαταραχθεί κι από άλλες αιτίες. Μια εγκεφαλική βλάβη ή άλλες εγκεφαλικές διαταραχές μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στην ομιλία με παύσεις ή επαναλαμβανόμενους ήχους (νευρογενής τραυλισμός).
Η ευχέρεια της ομιλίας μπορεί επίσης να διαταραχθεί στο πλαίσιο της συναισθηματικής δυσφορίας. Τα παιδιά ενδέχεται να τραυλίζουν όταν είναι νευρικά ή όταν αισθάνονται πίεση. Οι δυσκολίες ομιλίας που εμφανίζονται μετά από ένα συναισθηματικό τραύμα (ψυχογενής τραυλισμός) είναι ασυνήθιστες και δεν είναι ίδιες με τον αναπτυξιακό τραυλισμό.
Παράγοντες κινδύνου
Τα αγόρια είναι πολύ πιο πιθανό να τραυλίζουν σε σχέση με τα κορίτσια. Οι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο τραυλισμού περιλαμβάνουν:
- Καθυστερημένη ανάπτυξη παιδιού. Τα παιδιά που έχουν αναπτυξιακές καθυστερήσεις ή άλλα προβλήματα ομιλίας μπορεί να έχουν περισσότερες πιθανότητες να τραυλίσουν.
- Συγγενείς που τραυλίζουν. Ο τραυλισμός τείνει να εμφανίζεται σε οικογένειες στις οποίες υπάρχουν άτομα που τραυλίζουν.
- Στρες. Το άγχος στην οικογένεια, οι υψηλές προσδοκίες των γονέων ή άλλα είδη πίεσης μπορεί να επιδεινώσουν τον υπάρχοντα τραυλισμό τραυλισμό του παιδιού.
Ο τραυλισμός μπορεί να οδηγήσει σε:
- Προβλήματα επικοινωνίας των παιδιών με τους άλλους
- Αυξημένο άγχος για την ομιλία
- Απώλεια κοινωνικής, σχολικής ή επαγγελματικής συμμετοχής
- Εκφοβισμό ή πειράγματα
- Χαμηλή αυτοεκτίμηση
Αντιμετώπιση τραυλισμού
Είναι σύνηθες τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 2 και 5 ετών να περνούν περιόδους που μπορεί να τραυλίζουν. Για τα περισσότερα παιδιά, αυτό είναι μέρος της εκμάθησης της ομιλίας και βελτιώνεται από μόνο του.
Ωστόσο, ο τραυλισμός που επιμένει μπορεί να απαιτεί θεραπεία για τη βελτίωση της ευχέρειας του λόγου.
Η θεραπεία για τον τραυλισμό γίνεται από τον λογοθεραπευτή χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους, που στόχο έχουν να περιορίσουν τις επιπτώσεις στην επικοινωνία του. Όμως μπορούν και οι γονείς στο σπίτι να ενισχύσουν την προσπάθεια του ατόμου. Για να ξεπεράσει ένα παιδί τον τραυλισμό, θα πρέπει να το υποστηρίξετε ψυχολογικά, να απαλλαγεί από τον φόβο του τραυλισμού.
Δεν θα πρέπει να δυσανασχετείτε όταν καθυστερεί να μιλήσει και όταν μιλάει θα πρέπει να τον αφήνετε να ολοκληρώσει χωρίς να συμπληρώνετε εσείς αυτό που θέλει να πει. Ο τόνος της συζήτησης θα πρέπει να είναι ήρεμος χωρίς να προκαλεί καταστάσεις άγχους. Τέλος, δε θα πρέπει να του υπενθυμίζετε συνεχώς τη δυσκολία του, διορθώνοντάς τον και λέγοντας “ξαναπες το” ή ηρέμησε για να το πεις καλά.
Πηγή: mayoclinic.org
