Με ένα υπέροχο κείμενο η γνωστή Τρικαλινή συγγραφέας Τούλα Τίγκα περιγράφει τα συναισθήματά της για την πρωτόγνωρη κατάσταση την οποία βιώνουμε. Παραθέτουμε το κείμενο που έχει ως εξής:
Ζηλεύω το πλατύ χαμόγελο της ανευθυνότητάς τους. Ζηλεύω τη θρασύτητα της αδιαφορίας τους. Ζηλεύω την αδικαιολόγητη και επικίνδυνη χαλαρότητα και ανεμελιά τους , όταν δηλώνουν πλήρη άγνοια του κινδύνου που καραδοκεί μέσα στο σαματά της μουσικής ενός γλεντιού που ξαφνικά αποκτάει μεγαλύτερη αξία από την υγεία τους ή τη ζωή κάποιων άλλων.
«Δεν φοβάμαι» άκουσα μια κοπελίτσα να ομολογεί ευθαρσώς αγνοώντας την απειλή του φονικού ιού . Και όχι μόνο . Ήταν τόσο σίγουρη και για την ανοχή που θεωρούν οι νέοι ότι χρωστάμε , εμείς οι μεγαλύτεροι, στα νιάτα και στο δικαίωμά τους γλεντούν, όπως και όποτε θέλουν ! Εγώ όμως φοβάμαι , κοριτσάκι μου , γιατί μπορεί η ανεμελιά και η αδιαφορία η δική σου , να μου στερήσει λίγα χρόνια ακόμα να χαίρομαι τη ζωή με τα παιδιά και τα εγγόνια μου, τους φίλους μου και τα ενδιαφέροντά μου . Εγώ φοβάμαι γιατί έμαθα τι σημαίνει αρρώστια και τελευταία ανάσα πριν το θάνατο . Εγώ φοβάμαι γιατί κάποιοι νέοι ,όπως εσύ, μπορούν τόσο εύκολα και τόσο εγωιστικά να με διαγράφουν, θεωρώντας πως λόγω ηλικίας , βρίσκομαι ,έτσι κι αλλιώς, δυο βήματα απ’ το τέλος μου .
Εγώ φοβάμαι γιατί με καταδικάζεις να αγωνιώ για την αυριανή εξ αιτίας σου και εξαιτίας όλων όσων λένε και δείχνουν τόσο εύκολα με τη στάση τους πως δεν φοβούνται. Εγώ φοβάμαι γιατί η ανυπακοή σου σήμερα ,σε προστατευτικούς για την υγεία μας κανονισμούς , δηλώνει μια στρεβλή εντύπωση ελευθερίας που μοιάζει με ασυδοσία ,κάτι που δεν ξέρω σε τι θα μπορούσε να μας οδηγήσει αύριο …
Σε ζηλεύω κοριτσάκι μου , όχι γιατί αγνοείς τον κίνδυνο μπροστά στο ξέφρενο γλέντι με τους φίλους σου, αλλά γιατί υποπτεύομαι ότι , μέχρι τώρα ,σε φύλαξε η ζωή από το να κλείσεις τα μάτια ενός αγαπημένου σου ή να δεις από κοντά τι σημαίνει διασωλήνωση και εντατική .Εγώ όμως τα έζησα και ξέρω πόση οδύνη κρύβουν. Γι αυτό , μην αδιαφορείς για το γεγονός ότι εγώ φοβάμαι. Σεβάσου , αν όχι τον δικό μου φόβο, τουλάχιστον το φόβο όσων αγαπάς – αν τους αγαπάς .
