Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι έχουν ένα «προβληματικό» σημείο στο σώμα τους, ένα σημείο στο οποίο φαίνεται να… σπεύδουν όλες οι παραπανίσιες θερμίδες και να αποθηκεύονται ως λίπος.
Ανάλογα με το σημείο όπου συσσωρεύεται το τοπικό πάχος, λογικό είναι να προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε με στοχευμένες ασκήσεις, για παράδειγμα κοιλιακούς για το λίπος στην κοιλιά ή βαθιά καθίσματα για το λίπους στους γλουτούς.
Δυστυχώς, σύμφωνα με τους ειδικούς, η τακτική αυτή δεν αποδίδει, τουλάχιστον στον βαθμό που θα θέλαμε. Μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Strength and Conditioning Research υπέδειξε ότι έξι εβδομάδες εντατικής γυμναστικής με σημείο εστίασης την κοιλιά δεν οδήγησε σε μείωση του ποσοστού λίπους στη συγκεκριμένη περιοχή. Μια άλλη μελέτη κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρόγραμμα γυμναστικής 12 εβδομάδων που περιλάμβανε ασκήσεις μόνο για το ένα από τα δύο χέρια (!) οδήγησε μόνο σε χαλάρωση του δέρματος αλλά σε μηδενική απώλεια λίπους στο χέρι που γυμναζόταν.
Αν και τα παραπάνω δεδομένα μοιάζουν αποθαρρυντικά, έχει παρατηρηθεί ότι ορισμένα σημεία του σώματος είναι πιο «δεκτικά» στην απώλεια λίπους μέσω της γυμναστικής. «Ορισμένα αποθέματα λίπους στο σώμα είναι πιο ενεργά μεταβολικά από άλλα κι έτσι ανταποκρίνονται σε μεγαλύτερο βαθμό στη γυμναστική» εξηγεί ο Άρθουρ Γουέλτμαν, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. «Το κοιλιακό λίπος συγκεκριμένα είναι ένα από τα πιο ενεργά μεταβολικά» προσθέτει.
Το λίπος στην κοιλιά, στα χέρια και στο στήθος είναι μεταβολικά ενεργό, επομένως είναι δυνατό να μειωθεί χάρη στη γυμναστική και σε αλλαγές στη διατροφή. Από την άλλη, το λίπος στους γοφούς, τους μηρούς και τους γλουτούς δεν είναι μεταβολικά ενεργό, επομένως είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπιστεί.
Ποιο είναι όμως το καλύτερο είδος γυμναστικής για να αντιμετωπίσουμε το τοπικό πάχος;
Σύμφωνα με μελέτη στην επιθεώρηση Journal of Applied Physiology, ενώ η αεροβική γυμναστική (τρέξιμο, κολύμβηση, ποδηλασία) οδηγεί σε μεγαλύτερη απώλεια λίπους σε όλο το σώμα, η προπόνηση αντίστασης (συνδυασμός ασκήσεων που κάνει τους μυς να συσπώνται ως απόκριση σε μια δύναμη που τους ασκείται –π.χ. από βαράκια, λάστιχα ή ακόμη και το ίδιο το βάρος του σώματος) είναι πιο αποτελεσματική για το τοπικό πάχος. Επίσης, μελέτες τού Γουέλτμαν έχουν υποδείξει ότι και η υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση (HIIT) είναι αποτελεσματική για το συσσωρευμένο λίπος συγκεκριμένα στην κοιλιά.
Πηγή: ΤΙΜΕ & http://www.onmed.gr/omorfia/story/358291/topiko-paxos-mporoyme-na-to-nikisoyme-me-ti-gymnastiki
