Στη σημερινή εποχή της πολύπλευρης κρίσης και της παρακμής, που η συλλογική έκφραση ζωής έχει ξεθωριάσει και ο καθένας περιχαρακώνεται στο εγώ του, είναι παρήγορο και ενθαρρυντικό το γεγονός, ότι υπάρχουν ακόμα αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους μέλος μιας συλλογικότητας και χωρίς να αποβλέπουν σε οφέλη, έχουν τη διάθεση και το κουράγιο να προσφέρουν και να ψυχαγωγήσουν του συνανθρώπους τους.Στο Ξυλοπάροικο, όπου η παράδοση του λαϊκού θεάτρου καλά κρατεί, και η συλλογική οργάνωση βρίσκει απήχηση και γόνιμο έδαφος, μας δόθηκε η ευκαιρία προχτές Πρωτομαγιά, στο κατάμεστο ανοιχτό θέατρο του χωριού, να απολαύσουμε μια σημαντική εκδήλωση και ως αντίδοτο στη μνημονιακή μας μιζέρια.
Ο Θανάσης Παπαδημητρίου κι ο Βασίλης Μπιλιάλης ψυχές του λαϊκού θεάτρου, στα θεατρικά “Ουζο-καφενειο-παντοπωλείο ο Σωκράτης” και “Η Γκόλφω τα λέει όπως τα βλέπει”, με τους Καρατάσο Ιωάννη, Βασιλική Φόλια, Παπακώστα Βασίλη, Καλατζή Θωμά, Ρέμπελο Κων/νο, Κατσικογιάννη Γεώργιο, Μόκα Γεώργιο, Συκομάνη Μαρία, Σταμούλη Μαρία, Πανάγο Νικόλαο και Παπαβασιλείου Δημήτριο, ξεπέρασαν και επαγγελματίες ηθοποιούς και μας χάρισαν πολύ γέλιο, που τόσο ανάγκη τόχουμε.
Αξίζουν συγχαρητήρια και επαίνους όλοι οι συντελεστές της σπουδαίας εκδήλωσης, ο καλλιτέχνης Βαγγέλης Παπαδημητρίου για τα σκηνικά, οι μουσικοί, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου κι όλοι όσοι μόχθησαν στην οργάνωση και την παρουσίαση της παράστασης . Μπράβο στο Ξυλοπάροικο!
Σταύρος Φαλαγκάρας, εκπαιδευτικός
