Μετά «Το παράθυρο της Νεφέλης», την «Εξομολόγηση» και την «Παναγία της Φωτιάς» ο γνωστός συγγραφέας Σπύρος Πετρουλάκης μας ταξιδεύει με το νέο του βιβλίο χαρίζοντάς μας ατέλειωτες ώρες συγκίνησης. Φαίνεται πως με το νέο του βιβλίο αποφάσισε να αφήσει πίσω τις παλιές ιστορίες και να καταπιαστεί με το σήμερα. «Το τελευταίο δαχτυλίδι» (εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ) καταπιάνεται με ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία, αυτό της παρένθετης μητρότητας. Οι χαρακτήρες του άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, της διπλανής πόρτας που όμως ο Σπύρος Πετρουλάκης αναδεικνύει με τη μαστοριά της αφήγησης. Σαν γαϊτανάκι, τις μπλέκει τις ζωές τους, κορδέλες πολύχρωμες οι ψυχές στα χέρια του… Εξυμνεί τον έρωτα, την ψυχή και τη θυσία. Πέντε γυναίκες, πέντε δαχτυλίδια… Το κόστος για την απόκτησή τους δεν απαιτούσε χρήμα, μα κάτι πολύ πιο ισχυρό.
Με τον Σπύρο Πετρουλάκη μιλήσαμε για άλλη μία φορά (άλλωστε κουβεντιάζουμε όταν έχουμε την ευκαιρία). Αυτή τη φορά του ζήτησα να μας παρουσιάσει το νέο του βιβλίο, αλλά φυσικά δεν σταθήκαμε μόνο σε αυτό…
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-Σπύρο, μπορείς να μου περιγράψεις με δύο λόγια την υπόθεση του νέου σου βιβλίου;
-Το τελευταίο δαχτυλίδι πραγματεύεται ένα πρωτότυπο θέμα, ένα θέμα ταμπού για την ελληνική κοινωνία αυτό της παρένθετης μητρότητας. Οι ήρωες μου απλοί ανθρώπινοι καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας του ίδιου μας του σπιτιού ζουν τις ζωές τους και μεις κοιτάζοντας ποτέ από τα ανοιχτά παράθυρα και πότε μέσα από την κλειδαρότρυπα. Έτσι γινόμαστε συμμέτοχοι και συνένοχοι στα πάθη και τα λάθη τους που είναι ίδια με τα δικά μας. Ένα μυθιστόρημα που υμνεί τη μητρότητα, τη φιλία και την ανιδιοτελή προσφορά. Ένα πολυδιάστατο μυθιστόρημα με πολλές ανατροπές και με εκπλήξεις που πιστεύω ότι θα παρασύρει γλυκά τον αναγνώστη και θα το αγαπήσει.
-Μια ιστορία με δυνατή και απρόσμενη πλοκή για τον έρωτα, την δύναμη της θέλησης και τα παιχνίδια της μοίρας;
-Μου αρέσει να γράφω και να περιγράφω τις ζωές των ανθρώπων που πραγματικά υπάρχουν, που είναι δίπλα μας και που έχουν κάτι να μας πουν. Η μοίρα και το πεπρωμένο είμαστε εμείς οι ίδιοι. Εμείς χαράζουμε αυτούς τους δρόμους και τους ακολουθούμε είτε με τη θέλησή μας, είτε πολλές φορές δίχως τη θέλησή μας, αφού πιστεύω ότι εμείς οι ίδιοι καθορίζουμε το παρόν και το μέλλον μας με τις κινήσεις και τις αποφάσεις μας.
-Τι συμβολίζουν τα 5 δαχτυλίδια;
-Γενικά το δαχτυλίδι ως κόσμημα, συμβολίζει τη δύναμη, την εξουσία και ίσως το κλείσιμο ενός κύκλου. Τα πέντε δαχτυλίδια που κατασκεύασε ο Άγγελος, ο ήρωας του βιβλίου μου για τα πέντε θηλυκά που λάτρεψε, σήμαιναν όλα τα παραπάνω και κάτι ακόμα περισσότερο που δεν θα το μαρτυρήσω.
-Παρένθετη μητέρα… Πρόκειται για κάτι που δεν είναι διαδεδομένο στην Ελλάδα… Πως αποφάσισες να καταπιαστείς με το συγκεκριμένο θέμα;
-Κι όμως, βάση στατιστικών αλλά και πληροφοριών που συνέλεξα στην πορεία αυτού του βιβλίου, η παρένθετη μητρότητα είναι αρκετά διαδεδομένη στην χώρα μας, σε μια χώρα που τέτοια “δύσκολα” θέματα ψιθυρίζονται και δεν τα ακούς να συζητούν με δυνατή φωνή. Η χώρα μας λοιπόν είναι πρωτοπόρος στην παρένθετη μητρότητα και μία από τις ελάχιστες ώρες την Ευρωπαϊκή Ένωση που δέχεται και έχει αγκαλιάσει αυτό το είδος εξωσωματικής γονιμοποίησης. Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα άρτιο και τίμιο νομικό πλαίσιο που το εκμεταλλεύονται αρκετά ζευγάρια ώστε να αποκτήσουν το δικό τους παιδί.
-Ένα βιβλίο σύγχρονο, γραμμένο στο σήμερα… Διαφορετικό από την Εξομολόγηση και την Παναγία της Φωτιάς. Τι σε ενέπνευσε να το γράψεις;
-Η έμπνευση μου ήταν ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα της υπογονιμότητας που μαστίζει την ελληνική οικογένεια και έχει γιγαντωθεί ως απόρροια του άγχους της κοινωνικής και οικονομικής μας κρίσης.
-Ξέρω ότι ένας πατέρας δεν ξεχωρίζει τα παιδιά του αλλά… «Το παράθυρο της Νεφέλης», «Εξομολόγηση» και «Παναγία της Φωτιάς». Ποιο από όλα τα βιβλία σου είναι το αγαπημένο σου;
-Αν θα μπορούσα να δώσω τίτλο “αγαπημένο δικό μου βιβλίο” σε ένα από τα τέσσερα μυθιστορήματα μου αυτό σίγουρα θα ήταν Το τελευταίο δαχτυλίδι. Είναι η ιστορία, είναι οι ήρωες, οι ανατροπές και η ζεστασιά του που δεν μπόρεσαν ούτε στιγμή να με αφήσουν ασυγκίνητο.
-Ξεκίνησες ήδη τη συγγραφή του νέου σου βιβλίου;
-Φυσικά. Έχω ήδη έτοιμο το επόμενο βιβλίο το οποίο το διαβάζω το διορθώνω συνέχεια και όταν είναι έτοιμο για να πάρει το δρόμο του προς τον εκδοτικό μου οίκο θα είμαι πολύ χαρούμενος. Θέλω να ξέρεις ότι το αγαπώ πολύ και ζω και αναπνέω καθημερινά με τους καινούργιους μου ήρωες και με έχει ξεσηκώσει.
-Τα βιβλία σου έχουν επιτυχία. Όταν ξεκίνησες τη συγγραφή φανταζόσουν αυτή την πορεία;
-Η επιτυχία είναι μια λέξη πολύ υποκειμενική. Δεν είμαι σίγουρος ότι είμαι επιτυχημένος με αυτό που κάνω ή με αυτό που προσφέρω Ο Νέσμπω, ας πούμε είναι επιτυχημένος, η Αλκυόνη Παπαδάκη είναι επιτυχημένη, ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι… Εγώ είμαι ακόμα στην αρχή. Σε ένα ξεκίνημα που με γοητεύει και με κάνει να νιώθω ευτυχισμένος. Και τελικά αν θες να σου πω κάτι που έχει απόλυτη αλήθεια είναι ότι: δεν νιώθω επιτυχημένος αλλά ευτυχισμένος για αυτό που κάνω. Το κάνω μέσα από την καρδιά μου μέσα από την ψυχή μου και με όλες τις αισθήσεις μου σε διέγερση.
