Το πραγματικό πρόβλημα, για όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας, είναι φανερό : πως θέλουμε να κυβερνηθεί η Ελλάδα της νέας εποχής ;
Με αφομοίωση των συμπερασμάτων από την υπερχρέωση – την ανθρωπιστική κρίση – τη κηδεμονία – τη λεηλασία – τη μνημονιακή περιπέτεια, ή με τη λογική που οδήγησε στη χρεοκοπία ;
Με συνεννοήσεις, διαβουλεύσεις, υπερβάσεις, προγραμματικές συγκλίσεις, με υπολογισμό της ψήφου όλων των πολιτών στο σύστημα διακυβέρνησης ή με πριμοδότηση του 1ου Κόμματος να κυβερνά κατά βούληση, σύμφωνα με τις δικές του, μόνον, αξιολογήσεις και επιλογές ;
Η διακυβέρνηση με Απλή Αναλογική είναι αντικειμενικά δύσκολη. Απαιτεί μεγάλη λαϊκή συγκατάθεση. Απαιτεί κουλτούρα πολιτικών συνεννοήσεων, ωσμώσεων, συμβιβασμών, συνθέσεων, συμμαχιών. Η συμμετοχική Δημοκρατία είναι ούτως ή άλλως ένα δύσκολο πολίτευμα. Πολύ πιο δύσκολο από την αριστοκρατία, την ολιγαρχία, τη φεουδαρχία, τη δικτατορία. Είναι όμως πολύτιμο, αναντικατάστατο πολίτευμα, είναι η θεσμική εξέλιξη του πολιτισμού και της σοφίας των αρχαίων προγόνων μας.
Η Απλή Αναλογική υποστηρίζεται βέβαια και από Κόμματα που δεν θέλουν συναινέσεις ή συμμετοχή στο υπάρχον σύστημα της αστικής δημοκρατίας. Αυτό αυξάνει τις δυσκολίες. Υποστηρίζεται και από πολιτικούς που η συμπεριφορά τους δεν περιλαμβάνει τη κουλτούρα του σεβασμού της διαφορετικής άποψης, των αναγκαίων συμβιβασμών, της σύνθεσης. Από πολιτικούς που κάνουν εκβιασμούς για να επωφεληθούν.
‘Όμως οι δυσκολίες της Απλής Αναλογικής δεν οδηγούν στην υποτιθέμενη κυβερνητική σταθερότητα με κλοπή βουλευτικών εδρών, στην υποτιθέμενη κυβερνησιμότητα με συγκεντρωτισμό – αυθαιρεσίες – γαλάζιο κράτος – πελατειακή νομή της εξουσίας. Δεν οδηγούν στην εύκολη αυταρχική διακυβέρνηση με μπόνους και υποταγή της λαϊκής πλειοψηφίας στην πλειοψηφούσα εκλογική μειοψηφία.
Το πραγματικό πρόβλημα είναι η σχέση όλων μας με τη συνεργασία, με τη τεκμηριωμένη επιχειρηματολογία, με τη πειθώ, με τη σύνθεση ή τη σύγκρουση. Όταν θέλεις τη σύνθεση πάρα πολύ, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να την πετύχεις. Δοκιμάστηκε ιστορικά αυτό το αξίωμα. Δοκιμάστηκε πρόσφατα και με την ψήφο των ομογενών, που την θέλαμε όλοι, γιαυτό και κατορθώσαμε να συνεννοηθούμε.
Η Απλή Αναλογική δεν είναι πανάκεια. Δεν διασφαλίζει τη σωστή – την έντιμη διακυβέρνηση, την αποφυγή της διαπλοκής και της διαφθοράς. Δεν εξασφαλίζει τη συμμετοχική προοδευτική διακυβέρνηση που θέλουμε εμείς. Δοκιμάστηκε στην Ιταλία, χωρίς να λύσει τα προβλήματα της χώρας και των πολιτών της. Δοκιμάστηκε και σε άλλες χώρες, με επιτυχίες και αποτυχίες. Προφανώς είναι αβάσταχτη ελαφρότητα να αποδίδεται στην Απλή Αναλογική η κατάρρευση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και η άνοδος των Ναζί στην εξουσία.
Η Απλή Αναλογική είναι το εκλογικό σύστημα που αποδίδει αυθεντικά και τη βούληση των πολιτών για το πως και από ποιους θέλουν να εκπροσωπηθούν και την ωριμότητα των πολιτικών δυνάμεων. Σταθερές Κυβερνήσεις, ισχυρές Κυβερνήσεις, είναι εκείνες που στηρίζονται στο ποιο ευρύ μέτωπο πολιτικών δυνάμεων, στην πιο ευρεία λαϊκή συναίνεση με τις επιλογές τους, αλλά και σε αποτελεσματική – αξιοκρατική δημόσια διοίκηση.
Στην Ελλάδα υπήρξαν και Κυβερνήσεις συνεργασίας και μονοκομματικές, που δεν είχαν σταθερότητα. Να θυμίσω ; Κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα ( έπεσαν σε λίγους μήνες ), Κων/νου Μητσοτάκη ( την έριξε ο Αντώνης Σαμαράς ), Κώστα Καραμανλή ( την έριξαν τα εκρηκτικά ελλείμματα ), Γιώργου Παπανδρέου ( την έριξαν βουλευτές του Κόμματός του ), Παπαδήμου ( την έριξε η ΝΔ ), Σαμαρά ( την έριξε η αδυναμία να κλείσει την 5η αξιολόγηση και η οργή της πλειοψηφίας του λαού ).
Ο ΣΥΡΙΖΑ, είχε παρομοίως την εμπειρία της δύσκολης κυβερνητικής συνεργασίας διαφορετικών ιδεολογικοπολιτικών δυνάμεων στη βάση συγκεκριμένων στόχων της ιστορικής συγκυρίας, της αντίθεσης με τα μνημόνια εσωτερικής υποτίμησης της Ελλάδας. Έτσι καταλήξαμε πολύ εύκολα στη Συνταγματική Αναθεώρηση, ότι δεν πρέπει να συνδέεται η συνέχεια των Κυβερνήσεων με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, καθώς και ότι η Απλή Αναλογική πρέπει να γίνει το πάγιο εκλογικό σύστημα της χώρας .
Τώρα, στην μεταμνημονιακή Ελλάδα, χρειάζεται ενίσχυση των συμμετοχικών δημοκρατικών θεσμών, χρειάζεται ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στο σύστημα της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Χρειάζονται Κυβερνήσεις σταθερής ιδεολογικοπολιτικής σύγκλισης και συγκεκριμένου προσανατολισμού για τη συμμετοχή της χώρας στην Ενωμένη Ευρώπη. Χρειάζεται κατά τη γνώμη μας, Ισχυρή Κυβέρνηση προγραμματικής συνεργασίας των προοδευτικών – οικολογικών – βαθειά δημοκρατικών δυνάμεων.
Ισχυρή – αξιόπιστη – προοδευτική Κυβέρνηση, στη βάση Κοινού Προγράμματος δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης, με μεγάλη αυθεντική λαϊκή πλειοψηφία, εκλεγμένη με Απλή Αναλογική, χρειάζεται η μεταμνημονιακή Ελλάδα, η Ελλάδα των μεγάλων δυνατοτήτων και των μεγάλων εθνικών προκλήσεων. Και αυτή η Κυβέρνηση μπορεί να προκύψει ως ώριμο τέκνο της ιστορικής αναγκαιότητας, όποτε κι αν γίνουν οι επόμενες εκλογές, καθώς ο Ανασυγκροτούμενος ΣΥΡΙΖΑ θα κατακτά την ιδεολογικοπολιτική και προγραμματική ηγεμονία, θα μπορεί να αναδειχθεί ξανά 1η πολιτική δύναμη, θα προωθεί την ισότιμη προγραμματική σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων και θα είναι ο ισχυρός πόλος της προοδευτικής κυβερνητικής λύσης – της αξιόπιστης προοδευτικής διακυβέρνησης .
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΣΑΚΗΣ – ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ
