Η ενούρηση αποτελεί μία από τις συχνότερες διαταραχές της παιδικής ηλικίας και συχνά προκαλεί στο παιδί συναισθήματα ντροπής και αμηχανίας ενώ μπορεί να διαταράσσει και τις ενδοοικογενειακές σχέσεις.
Ως ενούρηση ορίζεται η απώλεια ούρων από το παιδί κατά τη διάρκεια της νύχτας στο κρεβάτι σε παιδιά ηλικίας μεγαλύτερης των 5 ετών.
Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Μελέτης Ουρολογικών Παθήσεων τρεις είναι οι κύριοι παράγοντες που οδηγούν στην εμφάνιση της ενούρησης:
- η μειωμένη χωρητικότητα της ουροδόχου κύστης,
- η αυξημένη λήψη υγρών προ της κατάκλισης
- και ο βαθύς ύπνος.
Στην τελευταία περίπτωση το παιδί δεν αφυπνίζεται από τα προσαγωγά ερεθίσματα τα προερχόμενα από τη διατεταμένη κύστη και βρέχεται ενώ συνεχίζει να κοιμάται.
Η ενούρηση διακρίνεται σε πρωτοπαθή και αφορά σε παιδιά που δεν έχουν ποτέ αποκτήσει τον έλεγχο της ούρησης και σε δευτεροπαθή που αναφέρεται σε παιδιά, τα οποία, ενώ είχαν ‘’μείνει στεγνά’’ για τουλάχιστον 6 μήνες, ξανάρχισαν να βρέχονται.
Η πρωτοπαθής ενούρηση απαντά στο 80% των περιπτώσεων.
Τα περισσότερα παιδιά με συνεχιζόμενες νυχτερινές ενουρήσεις στην πραγματικότητα ποτέ δεν κατάφεραν να μείνουν στεγνά για πολλές συνεχιζόμενες νύχτες. Μερικά πιθανόν να έχουν ασυνήθιστα μικρή ουροδόχο κύστη , ακόμα και στην ηλικία των τεσσάρων ή πέντε ετών, γι΄αυτό δεν μπορούν να περάσουν ολόκληρη τη νύχτα χωρίς να ουρήσουν. Άλλα χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να αναπτύξουν τον έλεγχο της κύστης τους.
Αν το παιδί σας σε αυτή την ηλικία εξακολουθεί να έχει νυκτερινές ενουρήσεις, το πρόβλημά του πιθανόν να ξεπεραστεί σταδιακά καθώς θα μεγαλώνει. Αν πάλι ένα παιδί που έχει σταματήσει να βρέχεται τη νύχτα για διάστημα έξι μηνών ή και περισσότερο, αρχίσει ξαφνικά να έχει νυχτερινές ενουρήσεις , ίσως υπάρχει κάποια λανθάνουσα σωματική ή ψυχολογική αιτία που τις προκαλεί.
Οι θεραπευτικές επιλογές κυμαίνονται από τη συντηρητική αντιμετώπιση με την μείωση της λήψης υγρών κατά το χρονικό διάστημα προ της κατάκλισης ως τη χρήση alarm ενούρησης ή τη χορήγηση δεσμοπρεσσίνης.
