Η συντήρηση και αποκατάσταση Ιστορικών Κτιρίων και Συνόλων στοχεύει στην εκπαίδευση και κατάρτιση επιστημόνων για την τεκμηρίωση, προστασία και διατήρηση της Αρχιτεκτονικής μας Κληρονομιάς και ειδικότερα για τα μνημεία όλων των εποχών, καθώς και για νεότερα έργα σπουδαίας σημασίας για τον ελληνικό πολιτισμό. Επίσης, για την παροχή των απαραίτητων γνώσεων για την τεκμηρίωση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας των ιστορικών πόλεων και οικισμών, την αντιμετώπισή τους ως ζωντανούς και εξελισσόμενους οργανισμούς -σε συνδυασμό πάντα με το φυσικό τους περιβάλλον- την επισήμανση των προβλημάτων τους και την μεθοδολογία «ολοκληρωμένης» προστασίας τους, στην οποία εμπεριέχεται η έννοια της βιώσιμης ανάπτυξής τους.
Σε αυτό το πλαίσιο, κρίνουμε πως το παλαιότερο διδακτήριο της πόλης των Τρικάλων, το παλαιό Γυμνάσιο Θηλέων, χρήζει ανακαίνισης- αναβάθμισης προκειμένου να διατηρηθεί στο χρόνο ως τεκμήριο της εκπαιδευτικής Ιστορίας της πόλης. Το εμβληματικό αυτό διδακτήριο το οποίο στέγασε γενιές ολόκληρες μαθητών και σήμερα λειτουργεί και συστεγάζει το 3ο και το 9ο Γυμνάσιο Τρικάλων, ολοκληρώθηκε το 1964 ως Γυμνάσιο Θηλέων στην οδό Βαλαωρίτου. Η επίσημη, θεσμοθετημένη ονομασία του είναι «Σχολάρειο και Πολυκάρπειο Γυμνάσιο», δωρεά των κληροδοτημάτων των μεγάλων ευεργετών Μητροπολιτών Δωροθέου Σχολαρίου
(1812-1889) και Πολυκάρπου Θωμά (1875-1945).
Το ερώτημα που παραμένει αφορά στη στάση που κρατάμε ως προς τη διατήρηση της υλικής υπόστασης του κτιριακού αποθέματος, γενικότερα. Ειδικά σε ένα αρχιτεκτονικό περιβάλλον όπως αυτό των Τρικάλων, όπου η πολιτισμική ακτινοβολία του προστατευόμενου, παραδοσιακού οικισμού της
παλιάς Πόλης του Βαρουσιού και η προσπάθεια ανάδειξης της βιομηχανικής κληρονομιάς με τον Μύλο του Ματσόπουλου, δικαιολογημένα βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης και της τοπικής αυτοδιοίκησης, και ο κίνδυνος της απώλειας της αρχιτεκτονικής μαρτυρίας του μοντέρνου είναι ορατός, το ερώτημα γίνεται ακόμα πιο κρίσιμο. Το βέβαιο είναι ότι η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί μονοσήμαντα, μέσω μιας αισθητικής αποτίμησης, αλλά μόνο μέσα από τη συστηματική καταγραφή και τεκμηρίωση του κτισμένου περιβάλλοντος, με συνείδηση της ιστορικότητας και των ιδιαιτεροτήτων του, και σε συντονισμό με τις σύγχρονες αντιλήψεις για τη διατήρηση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.
Σήμερα, η καταγραφή των αναγκών σε κτιριακές υποδομές του εν λόγω διδακτηρίου, δηλαδή το ανάλογο ακίνητο-σταθερό υλικό υλικοτεχνικής υποδομής που υπάρχει αυτή τη στιγμή είναι παλαιό (κατασκευή κτιρίου την δεκαετία του 1960) ελλιπές και φθαρμένο: σπασμένα μάρμαρα στις προτομές των ευεργετών -δωρητών του σχολείου και στις σκάλες, φθαρμένοι – ξεφλουδισμένοι τοίχοι, ρωγμές, αποσαθρωμένος, παλιός
παλιές υδρορροές που δημιουργούν πρόβλημα. Επίσης, το σχολείο χρειάζεται βάψιμο, εξωτερικό και εσωτερικό στο κεντρικό κτίριο – κυρίως διδακτήριο, αλλά και στις τουαλέτες, στο γυμναστήριο – αίθουσα εκδηλώσεων, όπως και στον χώρο του καυστήρα, καλύτερη γενική καθαριότητα και στενότερη επιστασία-επίβλεψη από τον Δήμο Τρικκαίων.
Υπάρχει επίσης ανάγκη για στρώσιμο με τσιμέντο κάποιων «κενών» της αυλής, στα οποία λιμνάζουν όμβρια ύδατα κατά τη διάρκεια του χειμώνα, επίστρωση παλαιών δαπέδων. Επομένως, το παλαιότερο διδακτήριο της πόλης των Τρικάλων, το παλαιό Γυμνάσιο Θηλέων, χρήζει ανακαίνισης- αναβάθμισης προκειμένου να διατηρηθεί στο χρόνο ως τεκμήριο της
εκπαιδευτικής Ιστορίας της πόλης, λειτουργικό και βιώσιμο, αισθητικά και αρχιτεκτονικά αναβαθμισμένο-καλοδιατηρημένο και για επόμενες γενιές μαθητών.
Αμαλία Κ. Ηλιάδη, φιλόλογος-ιστορικός, Δ/ντρια 9ου Γυμνασίου Τρικάλων
