Μπορεί να επισκεφτείς το Φισκάρδο για πρώτη φορά στη ζωή σου, μπορεί όμως να είσαι από εκείνους που είχαν ξαναβρεθεί στο παρελθόν έστω και για λίγο εκεί. Όσα χρόνια όμως κι αν περάσουν, όσα πράγματα κι αν έχουν αλλάξει, θα διαπιστώσεις ότι η πραγματικότητα είναι πως αν κοιτάξεις καλύτερα, θα βρεις εκείνες τις ομοιότητες που θα σε κάνουν να πεις πως, ναι, με την πρώτη ματιά τα πάντα μοιάζουν να είναι διαφορετικά, όμως δεν είναι… είναι τόσο ίδια, όπως τότε, όπως εκείνη την πρώτη φορά που βρέθηκες εκεί…
Άλλωστε, η αίγλη του αλλοτινού ψαρότοπου δεν έχει χαθεί ούτε στο ελάχιστο με το πέρασμα του χρόνου. Τελικά είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα… Αυτός λοιπόν είναι ένας από τους λόγους που το πανέμορφο Φισκάρδο έχει γίνει γνωστό σε όλο τον κόσμο.
Και μπορεί να έχει συνδυαστεί με ένα υψηλού επιπέδου κοσμοπολίτικο θέρετρο, με μια πραγματικά εύγευστη κουζίνα με παραδοσιακά Κεφαλλονίτικα πιάτα, όμως στην πραγματικότητα είναι πολλά περισσότερα από αυτό. Θα μπορούσε κανείς να το παρομοιάσει με μια μηχανή του χρόνου. Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, όμως μια βόλτα στα σοκάκια του, έχουν την δυνατότητα να σε μεταφέρουν ακόμα και τρεις αιώνες πίσω, στην εποχή που τα πρώτα σπίτια έκαναν την εμφάνισή τους ανάμεσα στην καταπράσινη φύση με θέα την ζωογόνα θάλασσα του Ιονίου.
Κατακόκκινες στέγες και στενά μπαλκόνια βαμμένα σε διάφορα έντονα χρώματα, ανάμεσα σε στενά δρομάκια με λουλουδιασμένες αυλές που καταλήγουν εκεί που χτυπάει η καρδιά του Φισκάρδου… στην προκυμαία με την αέναη καταγάλανη θάλασσα, τα αμέτρητα εστιατόρια, τα μικρά καλόγουστα μαγαζάκια, αλλά και τους δυο ακοίμητους φρουρούς στην είσοδό του λιμανιού.
Και μπορεί τα μικρά πλεούμενα ψαροκάικα να έχουν αντικατασταθεί με διαφόρων ειδών σκάφη με το πέρασμα των χρόνων, από εντυπωσιακούς θαλαμηγούς, υψηλού επιπέδου ιστιοπλοϊκά, έως μικρά φουσκωτά βαρκάκια, όμως όλα ανταμώνουν κατά την είσοδό τους, με τους δύο πανέμορφους πέτρινους φάρους που είναι χτισμένοι στην άκρη του οικισμού, στην βορειοδυτική ακτή της Κεφαλονιάς, πολύ κοντά ο ένας στον άλλο. Ένας «παλιός» και ένας «καινούριος»…
Κατασκευασμένος από τους Βενετούς κατακτητές κατά τον 16ο αιώνα και ανακαινισμένος προ διετίας, ο «παλιός» φάρος ή αλλιώς «βενετσιάνικος», ακόμα και έρημος, δεν παύει να εντυπωσιάζει τον επισκέπτη του. Με κυλινδρικό πύργο σε σχήμα αρχαίου κίονα, περιβάλλοντα τοίχο – φράκτη σε ύψος δύο μέτρων και τα απομεινάρια των ενετικών κατασκευών του σπιτιού του φαροφύλακα, να στέκουν σε πολύ καλή κατάσταση, ο επισκέπτης του παλιού πέτρινου φάρου, δεν μπορεί παρά να μεταφερθεί σε μια άλλη εποχή.
Από το σημείο αυτό δε, μπορεί επίσης να θαυμάσει μια εντελώς διαφορετική όψη του παραδοσιακού οικισμού και του γραφικού λιμανιού με τα υπέροχα χρώματα. Όσο για τον έτερο πέτρινο φάρο που στέκει μερικά μέτρα μακρύτερα… κατασκευάστηκε το 1892 και ανακατασκευάστηκε μετά τους σεισμούς του 1953, ώστε να αντικαταστήσει τον «παλιό» φάρο, με τετράγωνο πύργο αυτή τη φορά ύψους 14,2 μέτρων, και εστιακό ύψος 28 μέτρων. Δύο οι φάροι λοιπόν, μια όμως η ιστορία αλλά και η πρωτιά, μιας και σήμερα είναι μοναδική η περίπτωση στην Ελλάδα όπου στο ίδιο σημείο συναντάμε δύο υπέροχες κατασκευές φάρων.
Όσο για τη σημασία τους, υπήρξε σπουδαία καθ΄όλη τη διάρκεια της ιστορίας της Κεφαλονιάς, ειδικά βέβαια από την κυριαρχία των Βενετών και μετέπειτα, μιας και ο εσωτερικός λιμένας είναι πολύ στενός για τα μεγάλα πλοία, με ικανοποιητικό όμως βάθος. Έτσι, μικροί στόλοι από Ενετικές γαλέρες έβρισκαν αγκυροβόλιο στα νοτιοδυτικά του φάρου.
Όσο για το Φισκάρδο, υπήρξε ο κυριότερος εξαγωγικός λιμένας όλης της περιοχής της Ερισού, από όπου φορτώνονταν όλα τα προϊόντα (σταφίδα, κρασί, λάδι κ.λ.π.). Το Φισκάρδο θεωρείται ένα από τα ωραιότερα λιμάνια της Ελλάδος. Γνωστό κατά την Ρωμαϊκή Περίοδο με το όνομα Πάνορμος, παίρνει την τωρινή του ονομασία από τον Νορμανδό Σταυροφόρο Ροβέρτο Γυισκάρδο που προσπάθησε να το καταλάβει το 1084, ενώ άφησε την τελευταία του πνοή στις 17 Ιουνίου της επόμενης χρονιάς όντας μέσα στο πλοίο του που βρισκόταν αγκυροβολημένο στο λιμάνι.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν, πως τα πάντα σε αυτόν τον πανέμορφο διατηρητέο οικισμό έχουν μια σταθερή αξία που δεν μπορεί κανένας «σεισμός» να ισοπεδώσει όσο καταστροφικός και αν είναι… ακριβώς όπως και η σταθερή αξία που καταλαμβάνει το μέρος στην καρδιά του κάθε επισκέπτη. Και ναι… θα διαπιστώσεις πως είναι σαν να μην έχει περάσει ούτε μια μέρα από τότε…
Πηγή: Travel Inspiration
