Τον Δεκέμβριο του 1991 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε την 25η Νοεμβρίου ως Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, με σκοπό να αναδείξει ένα παγκόσμια πρόβλημα.
Η έμφυλη βία, ως έκφραση της έμφυλης ανισότητας σε βάρος των γυναικών, περιλαμβάνοντας ενδοοικογενειακή βία, σεξουαλική παρενόχληση, βιασμούς, ακρωτηριασμούς γεννητικών οργάνων, καταναγκαστικούς γάμους, trafficking, ακόμη και ανθρωποκτονία, ένα ζήτημα οικουμενικό. Οποιαδήποτε γυναίκα μπορεί να υποστεί βία ανεξαρτήτως τάξης, εθνότητας, θρησκείας, ηλικίας, μορφωτικού και οικονομικού επιπέδου.
Το πρώτο διάστημα της πανδημίας COVID – 19, η βία κατά των γυναικών χαρακτηρίστηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης ως η «σκιώδης πανδημία», δεδομένου ότι η τήρηση καραντίνας και μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης για την αποτροπή διασποράς της πανδημίας επέτεινε τα περιστατικά έμφυλης βίας, και δη, ενδοοικογενειακής, εξαιτίας της παρατεταμένης παραμονής στο ίδιο περιβάλλον με έναν σύντροφο – δράστη και απομονωμένες από το συγγενικό, φιλικό και εργασιακό περιβάλλον που θα μπορούσε να αποτελέσει δίοδο διαφυγής γι’ αυτές.
Με αφορμή την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών ο Αντόνιο Γκουτέρες, Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, αναφέρει ότι ‘’Η βία κατά των γυναικών και των κοριτσιών είναι μια παγκόσμια πανδημία. Είναι μια ηθική προσβολή για όλες τις γυναίκες και τα κορίτσια, ένα σημάδι ντροπής για όλες μας τις κοινωνίες και ένα σημαντικό εμπόδιο για μια συνεκτική, ισότιμη και αειφόρο ανάπτυξη. Πρόκειται για ένα ζήτημα θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων’’.
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: Μία στις 3 γυναίκες παγκοσμίως έχει πέσει θύμα έμφυλης βίας, στην Ευρώπη μία στις 10 γυναίκες έχει υποστεί κάποια μορφή έμφυλης βίας από την ηλικία των 15 ετών και άνω, στην Ελλάδα από τις αρχές του 2021 έως σήμερα καταγράφτηκαν 13 δολοφονίες γυναικών.
Το Κίνημα Αλλαγής, η δημοκρατική παράταξη που διαχρονικά σέβεται, τιμά και προωθεί τα ανθρώπινα δικαιώματα, έχει βασικό άξονα στη στοχοθεσία του την πρόληψη και εξάλειψη της έμφυλης βίας, οποιαδήποτε μορφή έκφρασης και εάν λαμβάνει αυτή, και αξιώνει την ουσιαστική ενίσχυση και ποιοτική αναβάθμιση του πλαισίου στήριξης των γυναικών θυμάτων έμφυλης βίας, αλλά και τη δημιουργία συνθηκών συνεχούς εγρήγορσης και επαγρύπνησης, ώστε στο μέλλον να μην θρηνήσουμε άλλες γυναίκες – θύματα έμφυλης βίας.
Η Φώφη Γεννηματά, η αείμνηστη πρόεδρος μας, βγήκε μπροστά για τις γυναίκες στην χώρα μας και με παρέμβαση της στην Bουλή ζητούσε την λήψη συγκεκριμένων μέτρων. Επιχειρούσε να ανοίξει δρόμους αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών, θεωρώντας το «μια πραγματικότητα που πρέπει να αλλάξει» και τόνιζε «Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν να μην φοβούνται, να λένε «όχι». Θέλω να ξέρουν πως κάθε σχέση, από την πιο εφήμερη έως στην πιο σοβαρή, χτίζεται πάνω στην συναίνεση. Οτιδήποτε άλλο είναι επιβολή, είναι έγκλημα. Τα έχω στο μυαλό μου κάθε φορά που συζητάμε τις προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής για θεσμικές αλλαγές, που θα διευκολύνουν την αλλαγή νοοτροπίας και θα επιτρέπουν στα θύματα να μην φοβούνται να μιλήσουν.»
Οφείλουμε όλοι μας να καταρρίψουμε τα στερεότυπα και να προάγουμε την ουσιαστική ισότητα των φύλων ως ζωτικό στοιχείο μίας σύγχρονης και δημοκρατικής κοινωνίας, να δράσουμε καθοριστικά για την πρόληψη και την εξάλειψη της έμφυλης βίας, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΝΑ ΛΕΙΨΕΙ ΚΑΜΙΑ!
