Καθώς το πλοίο από την Αθήνα διασχίζει τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου, το νησί της Ύδρας αρχίζει να διακρίνεται στον ορίζοντα. Με την πρώτη ματιά, μοιράζεται την πεμπτουσία της ομορφιάς των ελληνικών νησιών, με τα ασβεστωμένα σπίτια του να λάμπουν κάτω από τον ήλιο. Η Ύδρα αποτελεί ένα καταφύγιο ανέγγιχτο από τον βρυχηθμό των μηχανών των αυτοκινήτων, όπου ο ρυθμός της ζωής υπαγορεύεται από τον ρυθμό των βημάτων και τον ψίθυρο της θάλασσας.
Οι πολιτιστικές και φυσικές προσφορές της Ύδρας επεκτείνονται πέρα από την πολιτική απαγόρευσης κυκλοφορίας αυτοκινήτων. Το νησί μπορεί να υπερηφανεύεται για την πλούσια ιστορία του, η οποία αντικατοπτρίζεται στην αρχιτεκτονική του, από εξοχικά σπίτια μέχρι μεγαλοπρεπή αρχοντικά που κάποτε ανήκαν σε πλούσιους εφοπλιστές. Η πολιτιστική της σκηνή, που αναδείχθηκε τη δεκαετία του 1960 με κατοίκους όπως ο Leonard Cohen, συνεχίζει να ακμάζει, με ένα υπαίθριο αμφιθέατρο να φιλοξενεί εκδηλώσεις με φόντο τη θάλασσα και τον ουρανό. Η απουσία αυτοκινήτων συμβάλλει σε μια απαράμιλλη γαλήνη, επιτρέποντας στους φυσικούς ήχους του νησιού, από τα κύματα που χτυπούν στην ακτή μέχρι το φτερούγισμα των φτερών μιας πεταλούδας, να πρωταγωνιστούν.
Η εξερεύνηση της Ύδρας, είτε μέσα από τα ιστορικά της δρομάκια, είτε με άλογο, είτε κολυμπώντας στα κρυστάλλινα νερά της, είναι ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο. Είναι μια υπενθύμιση της ομορφιάς της απλότητας και του βαθύτατου αντίκτυπου της αγκαλιάς της φύσης και της παράδοσης. Η Ύδρα αποτελεί απόδειξη της δυνατότητας αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ του ανθρώπου και του περιβάλλοντός του, προσφέροντας ένα καταφύγιο όπου ο χρόνος μοιάζει να σταματά, προσκαλώντας τους επισκέπτες να χαλαρώσουν και να απολαύσουν τη στιγμή.
