Δεν είναι διακοσμητικός ο ρόλος τους
Γιατί μόνο τα πλήκτρα F και J έχουν «παύλα»;
Για δεκαετίες, όλα τα πληκτρολόγια QWERTY είχαν αυτές τις εγκοπές ή ανάγλυφα στα πλήκτρα F και J. Αυτό δεν είναι μια αισθητική μανία ή μια τάση βιομηχανικού σχεδιασμού: η ύπαρξή τους είναι βαθιά ριζωμένη στην ιστορία της πληκτρολόγησης.
Αυτά τα σημάδια χρησιμεύουν ως απτικά σημεία αναφοράς για τους δείκτες. Είναι το σημείο εκκίνησης για τη λεγόμενη σειρά εκκίνησης, τη βασική θέση από την οποία πρέπει να κινηθούν τα δάχτυλα για να φτάσουν στα άλλα πλήκτρα.
Όταν τοποθετούμε σωστά τους δείκτες μας στα πλήκτρα F και J, τα υπόλοιπα δάχτυλα τοποθετούνται αυτόματα στα πλήκτρα A-S-D-F (αριστερό χέρι) και J-K-L-Ń (δεξί χέρι), επιτρέποντάς μας να πληκτρολογούμε πιο ομαλά και με ακρίβεια χωρίς να χρειάζεται να κοιτάξουμε το πληκτρολόγιο.
Η δακτυλογράφηση αποτελεί βασική δεξιότητα εδώ και δεκαετίες, διδάσκεται σε σχολεία, γραφεία και ακαδημίες. Εκείνη την εποχή, η ταχύτητα και η ακρίβεια πληκτρολόγησης ήταν πολύτιμες και αυτό το απλό απτικό βοήθημα επέτρεπε στους δακτυλογράφους να τοποθετούν σωστά τα χέρια τους χωρίς να κοιτάζουν το πληκτρολόγιο.
Αν και οι οθόνες αφής και οι φωνητικοί βοηθοί έχουν κερδίσει δημοτικότητα σήμερα, τα φυσικά πληκτρολόγια εξακολουθούν να διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στα περισσότερα περιβάλλοντα εργασίας και μάθησης.
Το πληκτρολόγιο QWERTY είναι η πιο κοινή διάταξη πληκτρολογίου στον κόσμο. Δημιουργήθηκε από τον Christopher Scholes το 1868, ο οποίος το ενσωμάτωσε στη γραφομηχανή του. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1873, πούλησε τα δικαιώματά του στον Remington. Το όνομα “QWERTY” προέρχεται από τα πρώτα έξι γράμματα στην επάνω σειρά του πληκτρολογίου.
Σήμερα, το πληκτρολόγιο QWERTY χρησιμοποιείται όχι μόνο σε υπολογιστές και γραφομηχανές, αλλά και σε κινητά τηλέφωνα, έξυπνες τηλεοράσεις, ΑΤΜ και σχεδόν όλες τις ψηφιακές διεπαφές που απαιτούν εισαγωγή κειμένου.