Μια νέα μελέτη έδειξε ότι η κατανάλωση μεγάλου αριθμού υδατανθράκων ταυτόχρονα μπορεί να διαταράξει τον συνολικό μεταβολικό ρυθμό του σώματος, προκαλώντας μεταβολική δυσλειτουργία.
Ερευνητές από το Brigham and Women’s Hospital και το Ιατρικό Κέντρο της Βοστώνης, που συνδέεται με το Χάρβαρντ, διαπίστωσαν ότι η κατανάλωση πολλών υδατανθράκων οδηγεί στη διάσπαση ισχυρών αντιοξειδωτικών, μια διαδικασία που επιδεινώνεται όταν αυξάνεται η παραγωγή ινσουλίνης.
Ο μεταβολισμός επηρεάζει κάθε κύτταρο του σώματος. Δεδομένου ότι αυτή η διαδικασία βοηθά τα κύτταρα του σώματος να λαμβάνουν ενέργεια, είναι σημαντικό τίποτα να μην διακόπτει αυτήν τη διαδικασία.
Ωστόσο, προηγούμενες μελέτες έχουν συνδέσει την παχυσαρκία με μειωμένο μεταβολισμό. Η συσχέτιση της παχυσαρκίας με τον διαβήτη τύπου 2 και την αντίσταση στην ινσουλίνη επίσης καταδεικνύει την κατανάλωση υδατανθράκων ως παράγοντα που προκαλεί μεταβολική δυσφορία.
Μέχρι στιγμής, η έρευνα έχει αποκαλύψει τις επιπτώσεις της πρόσληψης ζάχαρης στον μεταβολισμό του σώματος με την πάροδο του χρόνου. Δυστυχώς, προηγούμενες μελέτες απέτυχαν να αξιολογήσουν το πώς οι μεγάλες ποσότητες υδατανθράκων επηρεάζουν το συνολικό μεταβολισμό εάν καταναλωθούν ταυτόχρονα.
“Όταν θεραπεύουμε άτομα με διαβήτη τύπου 2, εστιάζουμε συχνά στην μείωση του σακχάρου στο αίμα παρά στην πρόληψη της υπερβολικής σίτισης με υδατάνθρακες, κάτι που είναι πολύ κοινό στην κοινωνία μας”, λέει ο δρ. Nawfal Istfan, του τμήματος Ενδοκρινολογίας Διαβήτη και Υπέρτασης. “Αλλά η μελέτη μας δείχνει ότι εάν η υπερβολική σίτιση δεν ελέγχεται, ορισμένοι από τους παραδοσιακούς τρόπους θεραπείας του διαβήτη, όπως η παροχή στους ασθενείς περισσότερης ινσουλίνης για την μείωση του σακχάρου στο αίμα, μπορεί ενδεχομένως να είναι πιο επιβλαβείς”, πρόσθεσε.
Οι υδατάνθρακες επηρεάζουν το σώμα σε ατομικό επίπεδο;
Οι επιστήμονες διεξήγαγαν μια έρευνα στην οποία συμμετείχαν 24 γυναίκες χωρισμένες σε δύο ομάδες μελέτης:
- μια ομάδα με υγιή δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ)
- μια ομάδα με υψηλό ΔΜΣ (υπέρβαρες έως παχύσαρκες)
Μετά από ανάλυση δειγμάτων αίματος και λίπους, οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι το αντιοξειδωτικό γλουταθειόνη αφαιρούνταν από τα ηλεκτρόνια του. Όσες είχαν υψηλότερο ΔΜΣ ήταν πιο επιρρεπείς σε αυτήν τη διαδικασία, γεγονός που έκανε τους ερευνητές να πιστέψουν ότι τα κύτταρα έπαιρναν ηλεκτρόνια από το αντιοξειδωτικό, για να τροφοδοτήσουν τη διαδικασία μετατροπής λίπους από υδατάνθρακες.
Τα δείγματα λίπους από υπέρβαρους συμμετέχοντες αποκάλυψαν επίσης μειωμένη μεταβολική λειτουργία σε σύγκριση με τα άτομα με διαβήτη τύπου 2 και αντίσταση στην ινσουλίνη. Δεδομένου ότι η ινσουλίνη αυξάνει την απορρόφηση των υδατανθράκων από τα κύτταρα, ενίσχυσε τις επιπτώσεις της μεταβολικής δυσλειτουργίας, λόγω του ότι τα κύτταρα δεν είναι καλά εξοπλισμένα, για να αντιμετωπίσουν τόσο μεγάλο όγκο υδατανθράκων.
Μεταβολισμός και υδατάνθρακες: Σημαντικό να ξέρουμε πότε να σταματάμε το γεύμα
Αυτά τα αποτελέσματα ενίσχυσαν τη θεωρία ότι οι υπερβολικοί υδατάνθρακες θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μείωση του μεταβολισμού. Οι υπερβολικοί υδατάνθρακες αναγκάζουν τα κύτταρα να τους αποθηκεύσουν ως λίπη. Αυτή η διαδικασία περιλαμβάνει την μετατροπή των υδατανθράκων σε λίπη, η οποία απαιτεί ηλεκτρόνια. Σύμφωνα με την μελέτη, καθώς παράγεται περίσσεια λίπους, τα ηλεκτρόνια κλέβονται από άλλες σημαντικές μεταβολικές διεργασίες, όπως η παραγωγή αντιοξειδωτικών.
Η ποσοτική προσέγγιση αυτής της μελέτης είναι χαρακτηριστική στην μελέτη βιοχημικών συστημάτων. Αλλά οι επιστήμονες σπάνια τη χρησιμοποιούν για να εξερευνήσουν σύντομες δραστηριότητες, όπως η υπερκατανάλωση τροφής. Η ομάδα σκοπεύει να χρησιμοποιήσει την ίδια τεχνική σε μελλοντικές μελέτες για την αξιολόγηση άλλων κυτταρικών διεργασιών σε άτομα με μέσο ΔΜΣ έναντι ατόμων με μη φυσιολογικό ΔΜΣ.
“Η μεθοδολογία που χρησιμοποιήσαμε σε αυτήν την μελέτη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για να διερευνήσει τις προδιαθέσεις των ατόμων για αύξηση βάρους”, λέει ο δρ. Istfan. “Υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ του μεταβολισμού των ασθενών, κάτι που έχει αγνοηθεί στην ιατρική. Η μεταβολική υπερβολική σίτιση ποικίλλει μεταξύ των ασθενών και πρέπει να το κατανοήσουμε αυτό, ώστε να μπορούμε να δώσουμε πιο κατάλληλες διατροφικές συμβουλές”, κατέληξε.
Η μελέτη δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό American Journal of Physiology-Endocrinology and Metabolism.
