Το 1992 ένα κοντέινερ που περιείχε 28.000 πλαστικά κίτρινα παπάκια χάθηκε στη θάλασσα όταν έπεσε από ένα πλοίο που έπλεε από το Χονγκ Κονγκ στις Ηνωμένες Πολιτείες. Κανένας εκείνη την εποχή δεν μπορούσε να μαντέψει ότι τα ίδια αυτά παιχνίδια θα εξακολουθούσαν να επιπλέουν στους ωκεανούς του κόσμου σχεδόν 20 χρόνια αργότερα. Σήμερα, ο “στόλος” των πλαστικών παπιών μας βοηθά να κατανοήσουμε τα ωκεάνια ρεύματα αλλά και να ευαισθητοποιηθούμε περισσότερο σχετικά με την πλαστική ρύπανση, σύμφωνα με την Independent.
Από τότε που έπεσαν στη θάλασσα οι πάπιες κάνουν το γύρο του κόσμου, από τις ακτές της Χαβάης, της Αλάσκας, της Νότιας Αμερικής, της Αυστραλίας μέχρι τον Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Πολλά έχουν βρεθεί “κατεψυγμένα” στον πάγο της Αρκτικής, ενώ άλλα έχουν φτάσει μέχρι τη Σκοτία και τη Νέα Γη στον Ατλαντικό. Μάλιστα, τα παπάκια έχουν πάρει το όνομα το “Friendly Floatees”, από αφοσιωμένους οπαδούς τους που παρακολουθούν το ταξίδι τους τα τελευταία χρόνια.
“Έχω έναν ιστοχώρο που διάφοροι άνθρωποι στέλνουν φωτογραφίες από τις πάπιες που βρίσκουν στις παραλίες σε όλο τον κόσμο”, δήλωσε ο Curtis Ebbesmeyer, συνταξιούχος ωκεανογράφος. Τα πιο διάσημα παπάκια, βέβαια, είναι τα 2.000 από αυτά που κυκλοφορούν ακόμα στο ρεύμα του Βόρειου Ειρηνικού – μια δίνη που εκτείνεται μεταξύ της Ιαπωνίας, της νοτιοανατολικής Αλάσκας, του Kodiak και των Aleutian Islands.
“Εμείς πάντα γνωρίζαμε τα ρεύματα των ωκεανών, και ειδικά αυτό το μεγάλο του Ειρηνικού, αλλά μέχρι να έρθουν οι πάπιες δεν ξέραμε πόσος χρόνος χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί ένας κύκλος του”, δήλωσε ο Ebbesmeyer. “Ήταν σαν να γνωρίζεις ότι ένας πλανήτης είναι στο ηλιακό σύστημα αλλά δεν μπορείς να πεις πόσο καιρό χρειάζεται για να μπει σε τροχιά. Λοιπόν, τώρα ξέρουμε ακριβώς πόσος καιρός χρειάζεται: περίπου τρία χρόνια”.
Σήμερα γνωρίζουμε ότι υπάρχουν έως και 11 μεγάλα ρεύματα στους ωκεανούς του πλανήτη και όλοι τους είναι δυνατοί προθάλαμοι για τα σκουπίδια του κόσμου. Αν και τα παπάκια είναι ένα ελάχιστο παράδειγμα, το βασικό είναι να καταλάβουμε όλοι ότι τα πλαστικά σκουπίδια παραμένουν για πολύ καιρό στη θάλασσα και αυτό είναι ένα παγκόσμιο ζήτημα.
