Όποιος δεν κατάγεται από τη Θεσσαλία και συγκεκριμένα από τα Τρίκαλα δεν ξέρει τι θα πει μπατζίνα. Πρόκειται για την “θρυλική” πίτα, την βασίλισσα των πιτών στην περιοχή.
Όπως μας πληροφορεί η Τρικαλινή Αλίκη Μυλωνά: “Για έναν Τρικαλινό δεν είναι απλά μια πίτα, είναι οι παιδικές αναμνήσεις και τα βιώματα μιας ολόκληρης εποχής που ξεπηδούν μέσα από τη μυρωδιά αυτής της τόσο απλής πίτας.
Είναι η γιαγιά που φωνάζει όταν πια έχει βραδιάσει και τα γόνατα σου έχουν γίνει κόκκινα από τα πεσίματα.
Είναι η αγαλλίαση όταν μπαίνεις στο σπίτι και πεινάς τόσο πολύ που μπορείς να φας τα πάντα.
Αυτό είναι η μπατζίνα και για όποιον δεν ξέρει, είναι μια ζυμαρόπιτα. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει φύλλο, είναι “ξεσκέπαστη”.
Τα υλικά της είναι τόσο απλά όσο και η προέλευσή της. Από τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι έφτιαχναν φαγητά με ό,τι υλικά διέθεταν. Στα Τρίκαλα λοιπόν υπήρχε αλεύρι, γάλα, αυγά και έτσι έφτιαχναν μια πίτα.
Στην αρχή την έφτιαχναν σκέτη. Μετά, και κυρίως τον χειμώνα, έβαζαν στον χυλό τραχανά. Όταν όμως είχαν κολοκύθι τότε αυτό γινόταν η βάση της αποθέωσης.
Η ευκολία στην παρασκευή της, την έκανε-κάνει- να ταιριάζει τέλεια σε όλες τις περιστάσεις. Είναι το γεύμα που έπαιρναν στα χωράφια οι αγρότες, τυλιγμένο μέσα σε πετσέτα. Είναι το κολατσιό που έδιναν οι γονείς στα παιδιά για το σχολείο.
Είναι ιδανική για πρωινό είτε να την φτιάξεις εκείνη την ώρα, είτε να έχει ξεμείνει από την προηγούμενη. (Αν ξεμείνει ποτέ!)”.
