Η τελευταία στάση… Η Βάσω Ζαφειροπούλου μας μιλά για τον άδολο έρωτα και την αγνή αγάπη

Η τελευταία στάση ενός μεγάλου έρωτα… Η τελευταία στάση μίας ζωής… Υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν. Γεγονότα και καταστάσεις που φέρνουν ανατροπές. Συναισθήματα και προσδοκίες. Μια γυναίκα που ζει μέσα σε ένα όνειρο εγκλωβισμένη στο παρελθόν, πιστή κι αφοσιωμένη σε μία υπόσχεση. «Η τελευταία στάση» (άνεμος εκδοτική) είναι το τρίτο βιβλίο της Βάσως Ζαφειροπούλου. Ένα βιβλίο «ύμνος» στον άδολο έρωτα και την αγνή αγάπη. Εκείνη την αγάπη που δεν ξεπερνιέται ποτέ… Η ίδια μας μιλά για το βιβλίο της και μας συστήνει τους ήρωές της.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη (vimarga2004@yahoo.gr)

-Η τελευταία στάση…κ. Ζαφειροπούλου μιλήστε μας για το νέο σας βιβλίο.

-Πρόκειται για μια απλή ερωτική ιστορία. Το χαρακτηριστικό της στοιχείο είναι ότι η ηρωίδα της μένει πιστή κι αφοσιωμένη σε μια υπόσχεση που είχε δώσει στο νεανικό της έρωτα κι  αυτό της πήγε τη ζωή πίσω. Αυτός ωστόσο είναι ο πυρήνας. Γιατί έχοντας σαν βάση την πιστή ηρωίδα πλέκεται γύρω της ένας καμβάς κοινωνικών και πολιτικών γεγονότων μέσα στην Ελλάδα, αλλά και σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή.

-Μία σύγχρονη ιστορία για μεγάλους έρωτες;

-Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε κι έτσι! Γιατί προσωπικά πιστεύω στα αγνά και υψηλά αισθήματα! Οι άνθρωποι έχουμε ανάγκη, σε όποια εποχή κι αν ζούμε, και με όποιον τρόπο κι  αν εκδηλωνόμαστε, να ανοίγουμε την πόρτα του «μέσα» εαυτού μας και ν’ αφήνουμε την Αγάπη να ψάχνει να βρει μονοπάτια για να κυκλοφορήσει!

-Ο έρωτας αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τη στάση μας απέναντι στη ζωή;

-Α, ναι, το πιστεύω. Ας ξεκινήσουμε από κάτι απλό. Πώς αντιμετωπίζουμε τη μέρα μας, όταν είμαστε ερωτευμένοι και πώς όταν έχουμε χωρίσει; Δε χρειάζεται να εξηγήσω τι τραβάνε οι κοντινοί μας άνθρωποι και στην πρώτη και στην άλλη περίπτωση! Ως προς δε τις αποφάσεις που παίρνουμε; Καλύτερα να τις αναβάλουμε προσωρινά….

-Αξίζει για τον έρωτα να «χαραμίσουμε» τη ζωή μας;

Η λογική, ασφαλώς, λέει όχι! Σε θέματα καρδιάς, όμως, που είναι και τα μόνα, ίσως, αληθινά, και σε ώρα κρίσης, πόση λογική χωράει, άραγε; Το ιδανικό θα ήταν να ερωτευόμαστε με….λογική!! Πώς το βρίσκετε; Ακόμα όμως κι’ έτσι να γίνει, πιστεύω πως η λογική μας λειτουργεί πιο «ευέλικτα»….

-Τελικά πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες  στην αγάπη;

-Ανεπιφύλακτα, ναι. Ας αναλογιστούμε για λίγο τι θα είμαστε χωρίς αγάπη….Άνθρωποι «στεγνοί», δίχως φαντασία, δίχως θέρμη, δίχως υψιπετή σχέδια! Η αγάπη κινεί κόσμους ολόκληρους μέσα μας-καλούς ή κακούς-που σπανίως τους γνωρίζουμε.

-Ο πόνος κι ο εγωισμός είναι κακοί σύμβουλοι σε κρίσιμες αποφάσεις;

-Ναι, βέβαια. Όσο πιο βαθύς είναι ο πόνος μέσα μας, τόσο πιο εγωιστές γινόμαστε, με την έννοια ότι κλεινόμαστε ερμητικά στον εαυτό μας και βλέπουμε τον κόσμο με παραμορφωτικούς φακούς. Και χωρίς να το θέλουμε, άλλοτε διογκώνουμε κι άλλοτε συρρικνώνουμε, ανάλογα με τη στιγμή, λέξεις, αισθήματα, κινήσεις γύρω μας, με αποτέλεσμα να αναπτύσσουμε έντονο αρνητισμό εντός μας. Πόσο σοφό, θα ήταν, λοιπόν, κάτω από αυτές τις συνθήκες να πάρουμε αποφάσεις που θα επηρεάσουν, έτσι κι αλλιώς, και τους άλλους;

-Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ιστορία του νέου σας βιβλίου έχει κινηματογραφική άποψη;

-Δεν έχετε άδικο. Έχει, νομίζω, πολλά στοιχεία που συντείνουν σ’ αυτό. Οι χαρακτήρες είναι ζωντανοί και οι καταστάσεις προσφέρονται. Άλλωστε μου αρέσουν οι υποθέσεις που έχουν δράση, κίνηση, συναίσθημα και «παίζουν» μέσα στο κείμενο.

Υπόθεση

Μια νέα γυναίκα απολαμβάνει ανέμελη τις διακοπές της σε μια πόλη που την έχει γοητέψει, όταν η ξαφνική κι αναπάντεχη εμφάνιση ενός άντρα απ’ το παρελθόν τής ανατρέπει τη ζωή. Εκείνος! «Περίμενέ με» της είχε πει τότε. «Θα σε περιμένω» του είχε φωνάξει. Κι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, οι καταχωνιασμένες βαθιά μέσα της μνήμες ορμάνε να την ξαναβυθίσουν στα σκοτάδια μιας κόλασης, απ’ όπου πίστευε πως είχε αναδυθεί μια για πάντα.

Η νοερή της συντροφιά γίνεται μεμιάς σκόνη. Όσα πίστευε για τον έρωτα, την πίστη, την απιστία, την αφοσίωση, την ειλικρίνεια, τη συνέπεια, τα δυνατά αισθήματα, οι αξίες δηλαδή που πάνω τους είχε χτίσει τον μικρόκοσμό της, χάνουν τη λάμψη τους, θολώνουν επικίνδυνα.

Πού θα την οδηγήσει άραγε αυτή η ανατροπή; Πόσο θα επηρεάσει τη σχέση της με τον καινούργιο άνθρωπο που εισβάλλει παράλληλα στη ζωή της; Θα μπορέσει να αφεθεί στον έρωτα του άντρα που την πολιορκεί, αποφασισμένος να την κερδίσει; Θα καμφθούν οι αντιστάσεις της; Θα αντέξει στις δύσκολες δοκιμασίες που η νέα σχέση απαιτεί;

Σε τι απρόβλεπτες περιπέτειες θα οδηγηθούν οι τρεις αυτοί άνθρωποι, που η ζωή τούς έφερε απροειδοποίητα κοντά;

Βιογραφικό σημείωμα

Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).

Έχει εκδώσει δυο μυθιστορήματα: «Ο πατέρας αφέντης», Μπουκουμάνης, 1997, «Παράξενη ζωή», Μπουκουμάνης, 2002. Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.