Βλέποντας αυτή την εικόνα η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό είναι πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε αυτήν εδώ την πόλη. Η γέφυρα του Ασκληπιού πλαισιωμένη από το ποτάμι κι έναν ονειρικό ουρανό. Μία εικόνα χίλιες λέξεις…Τα Τρίκαλα μπορεί να μην είναι η πόλη που με γέννησε και με μεγάλωσε, είναι όμως η πόλη της καρδιάς μου, η πόλη της επιλογής μου για να ζήσω το μισό της ζωής μου. Μια πόλη που την είδα να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται παράλληλα με μένα. Μια πόλη στην οποία έχω ζήσει όμορφες και δύσκολες στιγμές. Μια πόλη που έχει τη δύναμη να γαληνεύει τις φουρτούνες μου με μία μόνο βόλτα.
Η φωτογραφία δεν είναι δική μου. Είναι του Χρήστου Νταούλα. Βλέποντάς τη απόψε στο fb κατάλαβα ότι δύο άνθρωποι σήμερα το απόγευμα θαύμαζαν αυτό το τοπίο από τις δύο απέναντι όχθες του Ληθαίου. Δύο άνθρωποι που σκέφτηκαν ακριβώς το ίδιο πράγμα. Πόσο υπέροχη είναι τούτη εδώ η πόλη!!!
Οι Τρικαλινοί μπορεί να είναι γκρινιάρηδες, μπορεί να παραπονιούνται, όμως σίγουρα εκείνο που δεν φείδονται είναι η απέραντη αγάπη για αυτήν εδώ την υπέροχη πόλη….
Σε ευχαριστούμε Xristos Ntaoulas που μοιράζεσαι μαζί μας τα φωτογραφικά στιγμιότυπα.
Βιβή Μαργαρίτη
