![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="507" width="1024" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Όταν το σύμπαν συνομωτεί τότε ένα ταξίδι, φέρνει μία τυχαία συνάντηση, η πανσέληνος φωτίζει το σκοτάδι (της ψυχής μας), ιππότες περιφέρονται γύρω σου και το κάστρο της Μονεμβασιάς εκπέμπει μία ενέργεια που τη νιώθεις στο βάθος της ψυχής σου… Και κάπου εκεί στο βάθος ακούγεται μία μελλωδία και μία καθάρια φωνή θαρρείς πως έρχεται από τα βάθη της θάλασσας που σκάει το κύμα της στα βράχια.
Ο κόσμος συγκεντρώνεται στη μικρή πλατεία κι εσύ ακολουθείς τη μελλωδία μαγεμένος. Ο Πάνος Μπούσαλης γνώριμος από τα παλιά τραγουδά και οι καρδιές ζεσταίνονται κι ο κόσμος τον συντροφεύει σιγοτραγουδώντας τις μελλωδίες. Πόσο μας έχουν λείψει τέτοιες στιγμές, πόση ανάγκη έχουμε να νιώσουμε και πάλι άνθρωποι απαλλαγμένοι από έγνοιες, πανδημίες, εμβόλια, να πετάξουμε τις μάσκες και να επιστρέψουμε στη ζωή μας.
“Παίρνω την κιθάρα μου και παίζω μόνος μου σε δρόμους , δρομάκια κλπ ως μουσικός του δρόμου. Θέλοντας να δώσω ένα μήνυμα και να συμβάλλω και εγώ στο να μην αποκοπεί η καθημερινότητα μας από την μουσική. Να μην εκπέσουμε σε αυτή την τιμωρητική βαρβαρότητα που διχως σχέδιο πια απλά μας αποκόπτει από τον αληθινό βίο και μας αποξηραινει” θα μου πει ο Πάνος στην κουβέντα που είχαμε “Μπορεί να έχουμε γονατίσει οικονομικά, έχοντας πειθαρχήσει μέχρι κεραίας στο γράμμα του νόμου από την αρχή της πανδημίας, μα τώρα ως πνευματικοί άνθρωποι οφείλουμε να πάρουμε θέση σε ένα ως φαίνεται ατέρμονο αδιέξοδο.
Προσωπικά θεωρώ πως κάνοντας το εμβόλιο προάσπισα τους συμπολίτες μου , έκανα το χρέος μου. Ας κάνει και η πολιτεία το δικό της. ΕΞΩ για να εργαστω και για να επικοινωνήσω τη μουσική μου, την μουσική μας , να δω χαμογελαστά και συγκινημένα πρόσωπα. Να ζήσω με αξιοπρέπεια και προσφορά στο μετερίζι που έχω ταχθεί”. Τα λόγια του, μαρτυρούν όλα όσα θέλει να φωνάξει κάθε καλλιτέχνης, λόγια από καρδιάς που αντικατοπτρίζουν την κατάσταση την οποία βιώνει ο καλλιτεχνικός κόσμος.
Χειροκρότημα
Δεν χρειάζονται πολλά για να εισπράξει ένας καλλιτέχνης το χειροκρότημα όταν έχει ταλέντο. Κι ο Πάνος Μπούσαλης είναι ένας ταλαντούχος μουσικός. Η μελλωδία της κιθάρας του και η αισθαντική φωνή του έκανε τον κόσμο να συγκινηθεί, να δακρύσει, να νιώσει… Ήταν που πάνω στον ουρανό έστεκε αγέροχο και το φεγγάρι κι αποτέλεσε τούτο το μυστικό συστατικό για να είναι μία βραδιά μαγική.
Μαγεία
Ο ίδιος ο Πάνος Μπούσαλης θα πει για την υπέροχη αυτή βραδιά: “Μαγεία. Έγινε αυτό που χρειαζόταν να γίνει. Μυσταγωγια. Λύσιμο. Κόσμος. Τόσος όσος. Ωραίοι άνθρωποι. Έχτισαν ένα γλυκό τείχος γύρω μου. Άφηναν χώρο για τη θάλασσα. Για το φεγγάρι. Για την ανάσα της νύχτας. Για τις σιωπές. Τις ματιές. Σιγανά. Ή και πιο έξω φωνή. Συντονισμένος με το χώρο. Τις μνήμες του. Την ομορφιά του. Χωρίς μικρόφωνα. Ακουγόταν και η ανάσα ακόμα. Μαγεία. Κόσμος. Συγκινητική προφορά τον οβολάκο του. Παραγγελίες. Γλυκιά συμμετοχή. Αγκαλια.
Σήμερα ήρθε εκεί όλη η οικογένειά μου. Αυτή η μεγάλη οικογένεια που ένιωθε πως δεν κορόιδευα. Πως πήγα εκεί για να σωθώ και να σώσω. Να ενωθώ. Ήρθαν με συνείδηση. Τους έβλεπα. Με πόση ευγένεια στέκονταν, έβρισκαν το σημείο τους, άκουγαν. Έκλειναν οι ψυχές το μάτι για το μυστικό ραντεβού
Φευγοντας. Ο Γιάννης ο Μπλέτας ο αδερφός και το Χρυσουλιώ του λαδαδερφού. Φώτισε ο τόπος
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="16" width="16" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
Αλλά από μακριά σκοτάδι δεν με γνώρισε. Με είδε στο δρόμο μετά και με φώναξε. Περπατήσαμε ως κάτω και χωριστηκαμε ενωμένοι. Όλα με τον ωραίο τρόπο τους.
Συναπαντήματα με φίλους από Τρίκαλα.. Ανθρώπους της καρδιάς. Βέρα ακούς;
Ας είναι τα όμορφα να γεννούν ομορφιά και να ανοίξουν πόρτες φωτεινές. Πορτάρες σαν του κάστρου της Μονεμβασιάς που απόψε με αγκάλιασε σύγκορμο”.
Τον Πάνο Μπούσαλη θα τον βρείτε το fb https://www.facebook.com/panosbousalis