Συνέντευξη π. Ευάγγελος Σαμαράς-Ο δημοσιογράφος που χειροτονήθηκε διάκονος μας μιλά για την απόφαση ζωής 

«Η πνευματικότητα του ιερέα εξαρτάται από εκείνα που μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο με τη διδαχή και το παράδειγμά του»

Θυμάμαι σαν σήμερα τη μέρα που συνάντησα για πρώτη φορά τον Βαγγέλη Σαμαρά. Ήταν πριν από 14 περίπου χρόνια όταν ένας νεαρός θεολόγος ήρθε στην εφημερίδα όπου εργαζόμουν για να απασχοληθεί ως δημοσιογράφος. Κι έμεινε (από τους λίγους που έμειναν στο χώρο). Έμεινε για αρκετά χρόνια. Κι όλα αυτά τα χρόνια (περίπου 10 αν δεν με απατά η μνήμη μου) τα γραφεία μας ήταν αντικριστά. Μοιραστήκαμε χαρές, λύπες, ενθουσιασμούς, διαφωνήσαμε… πάντα στο πλαίσιο της συνεργασίας. Στις μεταξύ μας συζητήσεις ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για την ιεροσύνη. Πάντα έλεγε ότι ήταν διακαής του πόνος να γίνει ιερέας. Όλα αυτά τα χρόνια προετοίμαζε τον εαυτό του για το μεγάλο βήμα. Κανείς από τους γνωστούς του, νομίζω, δεν εξεπλάγην όταν πληροφορήθηκε την απόφασή του και την είδηση της χειροτονίας του που τελέστηκε την Κυριακή της Τυρινής 18 Φεβρουαρίου 2018 στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Βλαχογιαννίου. Κάπως έτσι τον έχασε η δημοσιογραφία και τον κέρδισε η ιεροσύνη συνεχίζοντας μία οικογενειακή «παράδοση» που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια με τον παππού του κι ακολούθως με τον πατέρα του, ιερείς και οι δύο. «Η απόφαση αυτή καθεαυτή δεν είναι δύσκολη – τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση – αυτό που πραγματικά με προβλημάτισε ήταν το εάν και κατά πόσο είναι κανείς ικανός να δεχθεί την Θεία Χάρη μέσα του, την ιεροσύνη, η οποία ήταν και εξακολουθεί να είναι από τα μεγαλύτερα δώρα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο» θα μου πει ο π. Ευάγγελος (πλέον) σε μία πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που είχαμε και την οποία σας μεταφέρω.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-π. Ευάγγελε, πριν λίγο καιρό χειροτονήθηκες διάκονος στο Βλαχογιάννι Ελασσόνας;

-Ναι, η εις Διάκονον Χειροτονία μου τελέστηκε την Κυριακή της Τυρινής 18 Φεβρουαρίου 2018 στον Ιερό Ναό της Αγίας Τριάδος Βλαχογιαννίου.

-Από δημοσιογράφος ιερέας;

–Ήταν ένας πόθος που υπήρχε μέσα μου από τη νεαρή ηλικία και  όταν ωρίμασαν οι συνθήκες έγινε το θέλημα Του Θεού να λάβω τον πρώτο βαθμό της ιεροσύνης από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ελασσώνος κ. Χαρίτωνα. Ωστόσο για βιοποριστικούς λόγους ασκούσα μέχρι πριν λίγο καιρό το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Ήταν κάτι που μου άρεσε μιας και όντας φοιτητής στη Θεσσαλονίκη είχα πραγματοποιήσει ορισμένες σπουδές στη δημοσιογραφία, παρόλα αυτά η ιεροσύνη ήταν αυτό που πραγματικά ήθελα να ακολουθήσω.

-Είσαι ιερέας 3^ης γενιάς στην οικογένεια; 

-Κατά κάποιο τρόπο ναι,  μιας και η ιστορία ξεκινά από πολύ παλιά σχεδόν προπολεμικά όταν και χειροτονήθηκε ιερέας ο παππούς μου π. Ευάγγελος Κων. Σαμαράς, εν συνεχεία ακολούθησε ο πατέρας μου Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Ευ. Σαμαράς, ο οποίος χειροτονήθηκε ιερέας το 1975 υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών κ. Στεφάνου και τώρα εγώ συνεχίζω την  μακρά ιερατική παράδοση στην οικογένεια Σαμαρά.

«Τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν χρησιμοποιούνται με τον κατάλληλο τρόπο από τους ιερείς, μπορεί να γίνουν εργαλεία για την διάδοση του Λόγου Του Θεού»

-Ήσουν μέσα σε μία οικογένεια όπου είχες «εμβαπτιστεί» στην…ιεροσύνη. Επίσης, έχεις σπουδάσει θεολογία, αλλά έψελνες και σε ναούς.Επομένως δεν ήταν κάτι ξένο σε σένα, έτσι δεν είναι;

–Για μένα όχι μόνο δεν ήταν ξένο όλο αυτό που το ζούσα από μικρός, αλλά αντίθετα υπήρξε κάτι το αρκετά οικείο, δηλαδή να βλέπω συνεχώς τον πατέρα μου με το ράσο, έτσι που ήταν πολύ φυσιολογική εξέλιξη η χειροτονία μου.

-Είσαι ωστόσο ο μοναδικός από τους 3 γιους του παπά-Γιώργη που ακολούθησε στο δρόμο της Εκκλησίας. Τελικά αυτό είναι έμφυτο;

-Πιστεύω πως ναι! Και τα τρία αδέρφια γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε σε ιερατική οικογένεια με όλες τις αρχές και τα εφόδια, ωστόσο από τη μικρή ηλικία ακόμη φαίνεται αν και ποιος θα ακολουθήσει αυτόν τον δύσκολο πραγματικά δρόμο. Εγώ υπήρξα βοηθός του πατέρα μου ως «παπαδάκι» στο ιερό αρχικά και ως ψάλτης και το δεξί του χέρι μετέπειτα οπότε φάνηκε πολύ νωρίς ποιος θα ακολουθούσε τον δρόμο της Εκκλησίας.

-Ήταν δύσκολο να πάρεις την απόφαση; Όλοι έχουμε στο μυαλό μας ότι είναι… βαρύ το ράσο όπως συνηθίζουμε να λέμε.

-Η απόφαση αυτή καθεαυτή δεν είναι δύσκολη – τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση – αυτό που πραγματικά με προβλημάτισε ήταν το εάν και κατά πόσο είναι κανείς ικανός να δεχθεί την Θεία Χάρη μέσα του, την ιεροσύνη, η οποία ήταν και εξακολουθεί να είναι από τα μεγαλύτερα δώρα που έχει δώσει ο Θεός στον άνθρωπο. Στην απόφασή μου αυτή ωστόσο με ενθάρρυνε σημαντικά και ο πνευματικός μου και έτσι μετά από πολλή προσευχή και σκέψη οδηγήθηκα στο να ενδυθώ το τίμιο ράσο.

-Στη χειροτονία σε είδα σαν να ήσουν έτοιμος από καιρό να κάνεις το βήμα. Ένιωσες ότι πλέον ήταν η κατάλληλη στιγμή;

–Δε λένε ότι για όλες τις καταστάσεις υπάρχει πάντα η κατάλληλη στιγμή στη ζωή του ανθρώπου; Ε, κάτι ανάλογο συνέβη και σε μένα. Μπορεί να υπήρχε πάντα στο μυαλό μου το θέμα της χειροτονίας μου ωστόσο ο Θεός τα έφερε με τέτοιο τρόπο ώστε τώρα να ωριμάσουν οι συνθήκες και να γίνει αυτό το πολύ μεγάλο βήμα στη ζωή μου.

-Εάν τα πράγματα ήταν πιο εύκολα σε ότι αφορά την εργασία θα το σκεφτόσουν περισσότερο να κάνεις το μεγάλο βήμα; Είναι κάτι που κάποιος να κάνει μόνο για βιοποριστικούς λόγους;

-Το μεγάλο βήμα, όπως αναφέρεις, ήταν και  παραμένει  για μένα από τις σημαντικότερες  δωρεές του Θεού και άρα όπως και να ήταν τα πράγματα αυτό δεν πρόκειται να άλλαζε με τίποτε. Βέβαια υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων οι οποίοι βλέπουν την ιεροσύνη για καθαρά βιοποριστικούς σκοπούς. Ο διάκονος και ο ιερέας πρέπει να είναι κοντά στο Θεό και στον άνθρωπο και όχι κοντά στο χρήμα, βέβαια υπάρχουν και οι ανάγκες της οικογένειας που πρέπει να ζήσει, αν όμως μείνουμε μόνο στο κέρδος, τότε το «παιχνίδι» έχει χαθεί.

-Τα χρόνια σε ωρίμασαν; Παίζει ρόλο και η ηλικία για να λάβεις μία τόσο σημαντική απόφαση για τη ζωή σου;

-Αναμφίβολα παίζει ουσιαστικό ρόλο η ηλικία για τη λήψη μιας απόφασης ζωής, όπως είναι η ιεροσύνη. Στη δική μου περίπτωση πιστεύω ότι είναι η πλέον κατάλληλη ηλικία. Άλλωστε δεν πρέπει να μας διαφεύγει και αυτό που λένε οι Κανόνες της Εκκλησίας ότι για το βαθμό του διακόνου η κατάλληλη ηλικία είναι αυτή των 25, ενώ του πρεσβυτέρου αυτή των 30 ετών.

«Η αποστολή του ιερέα είναι πολύ υψηλή και ουσιαστική. Αν στο τέλος της ζωής μας κάνοντας έναν απολογισμό δούμε ότι καταφέραμε να σώσουμε έστω και μια ψυχή και να την φέρουμε στο δρόμο του Θεού, τότε αυτό θα είναι το μεγαλύτερο όφελος για εμάς τους ιερείς»

-Η οικογένειά σου σε ενθάρρυνε σε αυτή σου την απόφαση;

–Για τους γονείς μου αλλά και για τα αδέρφια μου ήταν μια από τις μεγαλύτερες ευλογίες η απόφασή μου να χειροτονηθώ κληρικός. Εδώ ειδικά να μου επιτραπεί να αναφερθώ στον ιερέα πατέρα μου ο οποίος πάντα με ενθάρρυνε στο να ακολουθήσω τη δική του πορεία, ωστόσο ποτέ δεν μου το επέβαλλε και τον ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας γι’ αυτό, με τον τρόπο του πάντα μου έδειχνε τον δρόμο.

-Η σύζυγός σου ήταν εξ αρχής θετική; Είναι και για κείνη μία απόφαση που επηρεάζει άμεσα τη ζωή της.

-Η πρεσβυτέρα σηκώνει κι εκείνη με τον τρόπο της τον Σταυρό του συζύγου της ιερέα και άρα είναι βοηθός του στις χαρές και τις λύπες. Στη δική μου περίπτωση στάθηκα πολύ τυχερός κι ευλογημένος καθώς η Γρηγορία ήταν εξαρχής θετική στην απόφασή μου αυτή και από την πρώτη μέρα της χειροτονίας μου στάθηκε στο ύψος του νέου της ρόλου.

-Τα ράσα κάνουν τον… παππά;

-Είμαι της άποψης ότι η πνευματικότητα του ιερέα δεν εξαρτάται από το μήκος της γενειάδας ή των μαλλιών του αλλά από εκείνα που μπορεί να προσφέρει στον άνθρωπο με την διδαχή αλλά και το παράδειγμά του.

-Πλέον οι ιερείς είναι πιο κοντά στον κόσμο; Πιστεύεις ότι η Εκκλησία πρέπει να ακολουθήσει τις αλλαγές των καιρών;

–Πάντα ο ιερέας ήταν κοντά στον κόσμο και πρέπει να είναι συνεχώς. Ο κόσμος δεν θέλει τους κληρικούς μόνο στις χαρές αλλά και στα δύσκολα, επιπλέον να συμβαδίζει και με τα καινούρια δεδομένα. Άλλωστε ο ιερέας δεν είναι ξένο σώμα στον κόσμο, είναι άνθρωπος σαν όλους μας και έτσι πρέπει να τον αντιμετωπίζουμε.

-Ιερείς με facebook και twitter…Παλιά θα μας φαινόταν παράξενο. Πλέον είναι συνηθισμένο. Κάνε μου ένα σχόλιο.

-Όπως προαναφέραμε ο ιερέας είναι στον κόσμο και στο πλαίσιο του ποιμαντικού του ρόλου πρέπει να βρίσκεται δίπλα στον άνθρωπο. Τα λεγόμενα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όταν χρησιμοποιούνται με τον κατάλληλο τρόπο από τους ιερείς, μπορεί να γίνουν εργαλεία για την διάδοση του Λόγου Του Θεού.

-Πολιτικοί όρκοι, δηλώσεις αθεΐας κ.α. Έχουμε νέα ήθη κι… έθιμα στην Ελλάδα της Ορθοδοξίας;

–Δυστυχώς πρόκειται για τη νέα πραγματικότητα της Ελλάδας μας, οι ταγοί της οποίας δεν επιθυμούν  να βαδίζουν με τον Χριστό. Ωστόσο η Εκκλησία και σε αυτές τις δύσκολες στιγμές δεν θα πρέπει να ξεχάσει  τον ρόλο της που αποσκοπεί στη μόνη αλήθεια που δεν είναι άλλη από τη διάδοση του Ευαγγελίου.

-Θα σου λείψει η δημοσιογραφία;

–Αρκετά, εξάλλου κατέχει ένα μεγάλο κομμάτι στην καρδιά μου όλα αυτά τα χρόνια που την υπηρέτησα με τις όμορφες, αλλά και τις άσχημες στιγμές. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους με τους οποίους κρατώ σχέσεις φιλίας και αυτό ήταν το μεγαλύτερο κέρδος για μένα όλα αυτά τα δέκα και πλέον χρόνια.

Κλείνοντας αγαπητή μου Βιβή, θα ήθελα να πω και κάτι ακόμη. Η αποστολή του ιερέα είναι πολύ υψηλή και ουσιαστική. Αν στο τέλος της ζωής μας κάνοντας έναν απολογισμό δούμε ότι καταφέραμε να σώσουμε έστω και μια ψυχή και να την φέρουμε στο δρόμο του Θεού, τότε αυτό θα είναι το μεγαλύτερο όφελος για εμάς τους ιερείς.

Σύντομο βιογραφικό π. Ευαγγέλου Σαμαρά

Με καταγωγή από την Αγία Παρασκευή (Τζούρτζια) Ασπροποτάμου, γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Κλεινοβό Καλαμπάκας το 1976. Ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές στην Καλαμπάκα το 1994 και κατόπιν εξετάσεων εισήχθη στην Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή Θεσσαλονίκης, ακολούθως περάτωσε τις σπουδές του στην Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ εν συνεχεία έλαβε και το Μεταπτυχιακό Δίπλωμα Ειδίκευσης του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου στο Πρόγραμμα «Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία». Γνωρίζει την Αγγλική γλώσσα, ενώ έχει εργαστεί στην Δημόσια Εκπαίδευση ως αναπληρωτής Εκπαιδευτικός κατά τα έτη 2002- 2003 και 2003 – 2004. Το 2013 νυμφεύθηκε την Γρηγορία Κάκια με την οποία απέκτησε δυο παιδιά, τον Γεώργιο (2013) και την Αργυρώ – Σοφία (2016). Στις 18 Φεβρουαρίου 2018 υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ελασσώνος κ. Χαρίτωνος  χειροτονήθηκε  Διάκονος στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Βλαχογιαννίου.