Στη φωτογραφία, ο Σταύρος Φαλαγκάρας καλωσορίζει στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου Τρικάλων του τον ηγούμενο της Μονής Σιμωνόπετρας Ελισσαίο (Αύγουστος 2007)/ΦΩΤΟ Ηλίας Γ. Προβόπουλος
Συγκλονίζουν τα λόγια Τρικαλινής που είδε μέσα σε λίγες ώρες την οικογένειά της να αποδεκατίζεται από τον κορωνοϊό. Μέσα σε λίγα 24ωρα έχασε τον πατέρα της και τον θείο της, ενώ ευτυχώς ο αδερφός της είναι σε φάση ανάρρωσης. Τα λόγια της Δώρας Φαλαγκάρα, εκπαιδευτικού, όπως κι ο πατέρας της Σταύρος Φαλαγκάρας που έφυγε σε ηλικία 71 ετών από τον φονικό ιό είναι γροθιά στο στομάχι.
“Ο κορωνοϊός υπάρχει. Και δεν κάνει διακρίσεις. Μπορεί να κολλήσουν παιδιά, νέοι, μεσήλικες, ηλικιωμένοι. Με ή χωρίς υποκείμενα νοσήματα. Όπως ο αδερφός μου, νέος και υγιής. Όπως ο πατέρας μου κι ο αδερφός του, γύρω στα 70, υγιείς και υπερδραστήριοι. Με ήπια συμπτώματα αρχικά, που στη συνέχεια επιδεινώθηκαν και κατέληξαν διασωληνωμένοι και οι τρεις. Ο αδερφός μου τα κατάφερε, βγήκε νικητής και είναι στη φάση της αποκατάστασης. Ο πατέρας μου πάλεψε, αλλά δυστυχώς υπέκυψε. Ο θείος μου το ίδιο” αναφέρει και συμπληρώνει “Δεν υπάρχουν λόγια για να εκφράσεις την ευγνωμοσύνη σου για τους γιατρούς, αυτούς τους μικρούς θεούς, που κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να σώσουν όλους τους ασθενείς, που κλαίνε όταν διασωληνώνουν ανθρώπους, ιδίως νέους, που κλαίνε από χαρά, όταν τους αποσωληνώνουν, που φτάνουν σε απόγνωση, που πληρώνουν ακόμη και με τη ζωή τους την αυτοθυσία τους -ναι, πολλές φορές είναι αυτοθυσία. Επειδή το σύστημα υγείας καταρρέει, επειδή οι αρνητικές πρωτιές μας είναι γεγονός, επειδή η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι ΤΡΑΓΙΚΗ , επειδή οι ελλείψεις είναι ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ, επειδή οι πολιτικές ευθύνες είναι ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε. Ας παίρνουμε τουλάχιστον τις απαραίτητες προφυλάξεις για μας και τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Κι εσείς οι αρνητές του ιού, εσείς που διακωμωδείτε σε βιντεάκια τη “δήθεν πανδημία”, που δε φοράτε μάσκα, σεβαστείτε εμάς που μετράμε απώλειες και προφυλάξτε εμάς, αφού θεωρείτε ότι οι ίδιοι δεν κινδυνεύετε. Αφού δεν πιστεύετε, τέλος, στον ιό ή την επικινδυνότητα της κατάστασης, γιατί δεν πάτε εθελοντικά σε κάποιο νοσοκομείο να βοηθήσετε;”.
Δώρα τα θερμά μας συλλυπητήρια για τις απώλειες στην οικογένειά σας.
Στη μνήμη του Στάυρου Φαλαγκάρα παραθέτουμε το κείμενο του Ηλία Γ. Προβόπουλου στον οποίο ανήκει και η φωτό.
ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΝ ΕΚΟΥΣΙΟΥ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΥ ΙΙ (08)
MNHMH ΣΤΑΥΡΟΥ ΦΑΛΑΓΚΑΡΑ
ή Ο ΚΩΡΟΝΟΪΟΣ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Δεν είχαν περάσει δέκα λεπτά από το τηλεφώνημα χθες το πρωί ενός καλού φίλου στα Γιάννενα που μου μετέφερε την κακή είδηση. Ο κοινός μας φίλος Σ. Φ. κατέληξε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, θύμα κι αυτός του κορωνοϊού. Ανοίγοντας μετά από λίγο την τηλεόραση άκουσα την εκφωνήτρια να λέει ότι τέσσερις κλίνες ΜΕΘ «ελευθερώθηκαν» από το Ιπποκράτειο, που σημαίνει ότι αμέσως κάποιοι άλλοι ασθενείς θα τις καταλάβουν για τους οποίους κανείς δεν είναι σίγουρος πόσο θα μείνουν και αν βγουν ζωντανοί…
Σε μια απ’ αυτές ήταν ο Σταύρος, το ήξεραν οι δικοί άνθρωποι, οι φίλοι του απ’ όλη την Ελλάδα, δεν μπορούσαμε να πάμε να τον δούμε, να του συμπαρασταθούμε, να τον αποχαιρετήσουμε, με τον τρόπο του ο καθένας. Αρρώστησε ξαφνικά μάθαμε, από πού πήρε τον ιό δεν κατάλαβε αλλά αποδείχθηκε μοιραίος. Όσο και αν αγωνίστηκε, η ύπουλη αρρώστια τον νίκησε ολομόναχο, χωρίς έναν άνθρωπο δίπλα του, μέσα σε ένα αποστειρωμένο δωμάτιο γεμάτο μηχανήματα και γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό να τον προσέχουν τυλιγμένοι ασφυκτικά σε όλο το σώμα με φόρμες και ειδικά γυαλιά.
Ο Σταύρος, άφησε εκεί τον πνοή του και κανένας δεν βρέθηκε να του κλείσει τα μάτια, όχι γιατί δεν θα ήθελε αλλά γιατί ο φόβος τους κόνταινε τα χέρια και μούδιαζε τα δάχτυλα αλλά και να ήθελαν από το νοσηλευτικό προσωπικό, ποιόν να προλάβουν; Τον πήραν από την κλίνη του θανάτου, έβαλαν τη σορό του σε μια αεροστεγή σακούλα και ειδοποίησαν, τονίζοντας τους όρους που επιβάλλει το υγειονομικό πρωτόκολλο, τους οικείους του να τον παραλάβουν και να τον κηδεύσουν με αυστηρά μέτρα και ελάχιστους παρόντες.
Οι άλλοι τρεις που άδειασαν τις κλίνες ΜΕΘ είχαν κι αυτοί ονόματα, οικογένεια, φίλους που τους ήξεραν και τους περιμένουν αλλά πίσω από την είδηση, όσοι τους ήξεραν, κατάλαβαν ότι σώθηκε κι αυτόν το λάδι στο καντήλι. Κάποιοι άλλοι, έξω από τις ΜΕΘ γιατί εκεί τίποτα δεν σε συνδέει με τον έξω κόσμο, σίγουρα θα άκουσαν πάλι την είδηση και σκέφτηκαν το ίδιο: Ποιοι είχαν σειρά να περάσουν εκεί που μπορεί να πεθάνουν ολομόναχοι ή να ζήσουν και να διηγούνται, αν θυμούνται την φρίκη της διασωλήνωσης;
Ναι, στην έξαρση που έχει η επιδημία, αυτές οι ειδήσεις φέρνουν μελαγχολία. Τα πράγματα είναι ρευστά και οι δείκτες που αναφέρουν οι ειδικοί, δεν προκαλούν καμία αισιοδοξία καθώς όλοι μπορούν, όχι μόνο να νοσήσουν αλλά να βρεθούν κάποια στιγμή και σε μια από τις κλίνες ΜΕΘ με αβέβαια κατάληξη. Όσο δε αργεί να διατεθεί και το αναμενόμενο εμβόλιο, οι πιθανότητες πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο και δεν αποκλείεται να βρεθούμε το επόμενο διάστημα μπροστά σε πολύ απρόοπτες και οδυνηρές καταστάσεις.
Τον Σταύρο θα αποχαιρετήσουμε σήμερα νοερά οι φίλοι του απ’ όλη την Ελλάδα. Στο κοιμητήριο της γενέτειράς του, το Μυρόφυλλο Τρικάλων πάνω απόν Αχελώο, θα είναι ο παπά Φώντας, ένας ψάλτης, λίγοι συγγενείς και οι μόνιμοι κάτοικοι θα αγναντεύουν την κηδεία από μακριά βουβά θα του στείλουν το τελευταίο αντίο. Με τις μάσκες να κρύβουν τα χείλη μπορεί να ψιθυρίσουν κι ένα από τα τραγούδια των βουνών που άρεσαν στον Σταύρο που αγαπούσε πολύ τον τόπο του και τον τιμούσε ως έπρεπε. Τέτοιο σιωπηλό ξόδι ούτε ο Σταύρος φαντάζονταν ότι θα έχει ούτε και άλλος κανένας σκέφτεται το δικό του.
Τι μένει να κάνουμε ώστε να μην βρεθούμε στη θέση του Σταύρου; Να προσέχουμε τον εαυτό μας και τους άλλους που είναι μαζί μας ή ερχόμαστε σε επικοινωνία. Να τηρούμε τους κανόνες υγιεινής που επιβάλλει η περίπτωση και να σεβόμαστε την διάθεση του άλλου ενώ δεν είναι κακό, αντιθέτως είναι επιβεβλημένο, να κρατάμε αποστάσεις απ’ όσους βλέπουν με ελαφρά διάθεση την επιδημία και όσους δεν την λογαριάζουν.
Καλό ταξίδι στους ουρανούς Σταύρο Φαλαγκάρα. Θα σε μνημονεύουμε, θα θυμόμαστε όσα ζήσαμε και δεν θα αφήσουμε να χαθούν εκείνα που μας ένωναν, θα σου στέλνουμε χαιρετίσματα με τα πουλιά και την άνοιξη, του Αϊ – Γιώργη, αν είμαστε καλά και το θέλει και ο Θεός, η σκιά σου θα είναι η πρώτη που θα σύρει τον τρανό χορό στο Μοναστήρι…
Στη φωτογραφία, ο Σταύρος Φαλαγκάρας καλωσορίζει στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου Μυροφύλλου Τρικάλων του τον ηγούμενο της Μονής Σιμωνόπετρας Ελισσαίο (Αύγουστος 2007)
![](data:image/svg+xml;charset=utf-8,<svg height="717" width="1024" xmlns="http://www.w3.org/2000/svg" version="1.1"/>)
