Πριν από το δολοφονικό αμόκ είχε ζητήσει ο ίδιος να του γίνει νεκροψία καθώς πίστευε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά
Σε αυτή τη φωτογραφία αρχείου της 1ης Αυγούστου 1966, ένα από τα θύματα του Charles Joseph Whitman, του ελεύθερου σκοπευτή που πυροβόλησε τα θύματα από μια θέση στον πύργο του Πανεπιστημίου του Τέξας, μεταφέρεται σε όλη την πανεπιστημιούπολη σε ένα ασθενοφόρο που περιμένει στο Όστιν. Ο Whitman, ένας 25χρονος αρχιτέκτονας μηχανικός και πρώην πεζοναύτης, σκότωσε τη σύζυγό του, τη μητέρα του και άλλα τρία άτομα προτού ανέβει στους 27 ορόφους ενός πύργου του Πανεπιστημίου του Τέξας και ρίξει πυρά στην πλατεία. Μέσα σε 96 λεπτά, άλλοι 11 άνθρωποι σκοτώθηκαν και 31 τραυματίστηκαν πριν ο Γουίτμαν σκοτωθεί από αστυνομικούς
Στη συνέχεια, άρχισε να εκτελεί κατοίκους. Χτύπησε μία έγκυο γυναίκα και τον σύντροφό της που προσπάθησε να τη βοηθήσει, δεκάδες άλλους πεζούς καθώς και έναν παραϊατρικό που έσπευσε με ασθενοφόρο.
Ο 25χρονος σκότωσε 15 ανθρώπους και τραυμάτισε άλλους 31 κατά τη διάρκεια των πυροβολισμών προτού πέσει νεκρός από τα πυρά αστυνομικού.
Ωστόσο, πριν από εκείνο το τραγικό συμβάν, ο Γουίτμαν είχε ήδη δολοφονήσει δύο κοντινούς του ανθρώπους, τη μητέρα του και τη σύζυγό του.
Είχε ήδη δολοφονήσει τη γυναίκα του και τη μητέρα του τα ξημερώματα του ίδιου πρωινού, αλλά οι ενέργειές του φέρονται να βγήκαν εντελώς ασυνήθιστα – κάτι που παρατήρησε ο ίδιος.
Ο ιατροδικαστής έκανε μια συγκλονιστική ανακάλυψη ότι είχε έναν όγκο, περίπου στο μέγεθος ενός καρυδιού, στον εγκέφαλό του.
Πίεζε την αμυγδαλή του, που είναι το μέρος του εγκεφάλου που βοηθά στη διαμόρφωση των συναισθημάτων μας – ιδιαίτερα του φόβου και της επιθετικότητας – που σημαίνει ότι αυτή η νέα επιθετική συμπεριφορά που παρουσίαζε θα μπορούσε πιθανότατα να προέκυψε ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης.
Στην πραγματικότητα, η αυτοψία ήταν κάτι που είχε ζητήσει.
Πριν από το αιματοκύλισμα ο Γουίτμαν έγραψε: “Δεν καταλαβαίνω πραγματικά τον εαυτό μου αυτές τις μέρες. Υποτίθεται ότι είμαι ένας μέσος λογικός και έξυπνος νεαρός άνδρας. Ωστόσο, τελευταία (δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ξεκίνησε) έχω πέσει θύμα πολλών ασυνήθιστων και παράλογων σκέψεων.
«Μετά από μια συνεδρία δεν ξαναείδα τον γιατρό και από τότε παλεύω μόνος μου με την ψυχική μου αναταραχή, και φαινομενικά χωρίς αποτέλεσμα».
Και πρόσθεσε: «Μετά τον θάνατό μου θα ήθελα να μου γίνει νεκροψία για να δούμε αν υπάρχει κάποια ορατή σωματική διαταραχή».
