Γράφει ο Αναστάσιος Βόπης, Αστυνομικός-ψυχολόγος
Σε περιόδους έντονου στρες διάφορες έρευνες μας έχουν δείξει ότι η επιθυμία για το κάπνισμα αυξάνεται πάρα πολύ. Το στρες έχει άμεση σχέση με την έναρξη του καπνίσματος, αλλά και τον αριθμό των τσιγάρων που καταναλώνονται όπως και την αδυναμία που έχουμε ώστε να το διακόψουμε.Όσοι καπνίζουν έχουν την αντίληψη ότι το τσιγάρο μπορεί να μειώσει το στρες. Αυτό συμβαίνει διότι η νικοτίνη απελευθερώνει την ντοπαμίνη από τον εγκέφαλο, όπου ενεργοποιούνται οι υποδοχές της ακετυλοχολίνης και έτσι το άτομο όταν καπνίζει έχει την τάση να νοιώθει μια ηρεμία και ευχαρίστηση.
Επίσης η νικοτίνη ενεργοποιεί τον ΗΡΑ άξονα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η αδρεναλίνη που δημιουργείται να αυξάνει την πίεση του αίματος, τον ρυθμό της αναπνοής και τον ρυθμό της καρδίας, που καταπονούν στην πραγματικότητα τον οργανισμό και είναι παρόμοια με αυτά, που μπορεί να προκαλέσει και το στρες. Για τον λόγο αυτό η νικοτίνη δεν χαλαρώνει, ούτε μειώνει το στρες, αλλά στην ουσία μειώνει τα συμπτώματα στέρησης που αποτελούν κάτι αρνητικό για τον οργανισμό μας.
Στην εφηβεία εμφανίζονται τα μεγαλύτερα ποσοστά έναρξης του καπνίσματος. Αυτό συμβαίνει γιατί πολλοί έφηβοι θεωρούν ότι θα αποκτήσουν έτσι την αποδοχή από τους συνομηλίκους τους. Ακόμη τα υψηλά επίπεδα του στρες σε συνδυασμό με άλλα αρνητικά συναισθήματα συμβάλουν στην έναρξη και διατήρηση της καπνιστικής συνήθειας στους εφήβους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι τα άτομα που παρουσιάζουν καταθλιπτικές τάσεις, έχουν χαμηλότερη πιθανότητα διακοπής του καπνίσματος, από τα μη καταθλιπτικά άτομα.
