Το Γκρο Πλάνο είναι η πρώτη συλλογή διηγημάτων της Ευαγγελίας Μινάρδου Αδάμου που μας. Στο βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν μας «καταθέτει» τριάντα επτά διηγήματα, 37 βαθιά ανθρώπινες ιστορίες. Ένα βιβλίο που ατενίζει τη ζωή κατάματα. Αφήνει, όμως, χώρο στο όνειρο και στην ελπίδα. Βιβλίο που συγκινεί, προβληματίζει, αλλά και ταξιδεύει τον αναγνώστη στα γαλανά νησιά του Αιγαίου…
«Ο τίτλος είναι μεταφορικός, δανεισμένος από την ορολογία του κινηματογράφου, καθώς όλες οι ιστορίες αποτελούν «κοντινά πλάνα», λήψεις που εστιάζουν στο ανθρώπινο “πρόσωπο”, στοχεύοντας να αναδείξουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητας του ήρωα, που καθορίζουν τους δρόμους της ψυχής του, αλλά και τις επιλογές, τις πράξεις του. Είναι ιστορίες… κοντινής εστίασης» θα μου πει η ίδια η συγγραφέας σε μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα κουβέντα που είχαμε με αφορμή το βιβλίο της. Μία κουβέντα σε… Γκρο Πλάνο…
Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη
-Γκρο πλάνο… Μπορείτε να μου περιγράψετε εν συντομία την υπόθεση του βιβλίου σας;
-Το «Γκρο πλάνο» περιλαμβάνει τριάντα επτά αυτόνομες ιστορίες, με κοινό θεματικό άξονα την απώλεια, την απουσία κάθε λογής, τις επώδυνες επιλογές που συχνά καλούμαστε να κάνουμε στη ζωή μας, τις εσωτερικές συγκρούσεις, την αγωνία να προσδιορίσουμε ποιοι είμαστε – και να μείνουμε αυτό που οι ίδιοι επιθυμούμε. Και ταυτόχρονα, είναι ένα βιβλίο για το φως, που υπάρχει μέσα και στο πιο βαθύ σκοτάδι. Ένα βιβλίο που καταφάσκει στη ζωή. Και που ταξιδεύει τον αναγνώστη στην υπέροχη θάλασσα και στα γαλανά, αιγαιοπελαγίτικα νησιά.
-Μέσα από τα 37 διηγήματα που περιλαμβάνονται σε αυτό, επιχειρείτε μία «κοντινή λήψη» στην ανθρώπινη ψυχή;
-Με αφορούν όλα όσα αφορούν τους ανθρώπους. Η ψυχή μας και η εσωτερική μας περιπέτεια, η ατελείωτη. Οι πόνοι, οι φόβοι και οι καημοί μας, οι ελπίδες και τα όνειρά μας, οι ενοχές, οι προσδοκίες και οι προδοσίες που μας στιγματίζουν, η λύτρωση. Τίποτα ανθρώπινο δεν μπορεί να είναι ξένο, αλλότριο, για κανέναν που λογίζεται άνθρωπος. Για ό,τι κι αν συμβαίνει δίπλα μας, στον συνάνθρωπο, ανήκουμε στο “εμείς”.
-Πρόκειται για το πρώτο σας βιβλίο;
-Ναι, το «Γκρο πλάνο», από τις εκδόσεις «Βακχικόν», είναι το πρωτότοκό μου, το πρωτοτάξιδό μου, όπως το αποκαλώ. Άργησε ο τοκετός του, το κυοφόρησα καιρό, γι’ αυτό και μου είναι ακόμα πιο πολύτιμο. Δεν ξέρω αν άλλο μου βιβλίο θα μου προξενήσει ποτέ τις ίδιες εσωτερικές δονήσεις, όπως αυτό. Και αφιερώνεται στους γονείς μου. Νομίζω ότι μεγαλώνοντας συνειδητοποιούμε βαθύτερα πόσα οφείλουμε στους γονείς μας. Και σε ποιον βαθμό αξίζουν το ευχαριστώ μας. Τους το καταθέτω, με βαθιά επίγνωση!
-Τί συμβολίζει ο τίτλος;
–Ο τίτλος είναι μεταφορικός, δανεισμένος από την ορολογία του κινηματογράφου, καθώς όλες οι ιστορίες αποτελούν «κοντινά πλάνα», λήψεις που εστιάζουν στο ανθρώπινο “πρόσωπο”, στοχεύοντας να αναδείξουν τα ιδιαίτερα στοιχεία της προσωπικότητας του ήρωα, που καθορίζουν τους δρόμους της ψυχής του, αλλά και τις επιλογές, τις πράξεις του. Είναι ιστορίες «κοντινής εστίασης».
-Το Γκρο πλάνο… ατενίζει τη ζωή κατάματα, αλλά αφήνει και χώρο στο όνειρο και την ελπίδα… Είναι αυτός ο στόχος σας;
-Είναι αυτή η προσωπική μου στάση ζωής. Η ζωή συναποτελείται από ποικίλα, αντιφατικά στοιχεία, οδυνηρά και υπέροχα, σπαραγμούς και ευτυχίες. Η ώσμωσή τους, η αλληλουχία τους, η σύνθεσή τους, καθιστά την ύπαρξη μεγαλειώδη, και την «παλίντονον αρμονίαν» του Ηράκλειτου, την αρμονία μέσα από την εξισορρόπηση των αντιθέτων, ρεαλιστική πραγματικότητα. Το τραγικό συνοδεύει ενίοτε τον ανθρώπινο βίο. Ευτυχώς για τους θνητούς, την παντοειδή ανθρώπινη τραγωδία ακολουθεί η κάθαρση. Και το φως φωλιάζει μυστικά στην καρδιά τους σκότους, και μας προ(σ)καλεί να το ανακαλύψουμε.
-Σήμερα έχουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά ανάγκη την ελπίδα;
–Ο σύγχρονος άνθρωπος βάλλεται πολλαπλά. Συχνά, αποκομίζει την αίσθηση ότι ένας πολιορκητικός κριός επιτίθεται στο κάστρο της ψυχής του. Πιο πολύ από ποτέ ίσως, καλείται λοιπόν να ενεργοποιήσει εσωτερικούς μηχανισμούς, αμυντικούς αλλά και επιθετικούς, που θα του επαναφέρουν τη δύναμή του, την πίστη στον εαυτό του και στο αύριο. Που θα του χαρίσουν ελπίδα. Γιατί η δύναμη της ελπίδας είναι πανίσχυρη. Και η πίστη, λυτρωτική.
–Σε ποιον βαθμό μας στιγματίζουν οι αποτυχίες μας;
–Στο βαθμό που τους το επιτρέπουμε. Δεν υπάρχει εγγύηση επιτυχίας και ευτυχίας στην ανθρώπινη ζωή, όλα είναι εξίσου πιθανά. Το αισχύλειο «πάθει μάθος» αποτελεί διαχρονική αλήθεια. Μαθαίνουμε παθαίνοντας. Εναπόκειται στην προσωπική μας διαχείριση το αν τα αναπόφευκτα βέλη που θα μας πλησιάσουν και θα μας τρώσουν, θα καταστούν θανατηφόρα ή βέλη χρήσιμα στην ατομική μας φαρέτρα, που θα μας επιτρέψουν να αντιμετωπίσουμε τη ζωή έμπειροι, δυνατοί, πάνοπλοι. Σαφώς, δεν είναι καθόλου εύκολη διαδικασία, δεν είναι εφικτή για όλους και σε όλες τις περιπτώσεις. Αξίζει, όμως, να αγωνίζεσαι για τα όνειρά σου! Με κάθε κόστος.
-Οι ήρωές σας είναι άνθρωποι της διπλανής πόρτας;
–Είναι άνθρωποι που θα μπορούσαμε να συναντήσουμε. Και να ταυτιστούμε μαζί τους.
Ένα ζευγάρι, σε πόλεμο έως εσχάτων.
Μια έφηβη που τολμά να αποκαλύψει την κακοποίησή της.
Η επώδυνη απόφαση της πρώτης επαιτείας.
Ένας γιος, που αναζητά στα «πεταλουδάκια» του χεριού του τη μάνα του. Και μια μάνα που οι ενοχές τη βασανίζουν.
Ένα ζευγάρι «ιαματικά» μανικετόκουμπα λένε την ιστορία τους.
Ένα προσφυγόπουλο, που τολμά να διεκδικήσει τη λαχτάρα του για το σχολείο.
Ο έρωτας, δυνάστης και θριαμβευτής.
Η φωλιά που αδειάζει από τα παιδιά και οι σύντροφοι βρίσκονται σε ένα δύσκολο ενώπιος – ενωπίω.
Ένας άντρας που καλείται να επιλέξει ανάμεσα στο πάθος και στην αφοσίωση.
Πρόσωπα που παλεύουν με ανασφάλειες και κάνουν ταξίδι στην αυτογνωσία.
Το απέραντο μπλε στο φωτεινό Αιγαίο, να κρύβει μυστικά και να φωτίζει αλήθειες.
Κι άλλα πολλά… Και στο «Επιμύθιο», ο προσωπικός αποχαιρετισμός στον πολυαγαπημένο πατέρα, η πίστη στην αθανασία, η πρόγευση αιωνιότητας.
-Επιλέξατε να μας ταξιδέψετε στο Αιγαίο… Νόστος το απέραντο γαλάζιο;
-Άλγος του νόστου, νοσταλγία. Προσωπική ταυτότητα η θάλασσα, λατρεία, λύτρωση. Αιγαίο! Ζωογόνος βοριάς, φως, απεραντοσύνη του γαλανόλευκου. Ωραιότητα. Γαλήνη!
Σας ευχαριστώ θερμά για τη φιλοξενία και την όμορφη συζήτηση.
Σχετικά με τη συγγραφέα
Η Ευαγγελία Μινάρδου-Αδάμου γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Τήνο. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο τμήμα Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Δίδαξε επί σειρά ετών σε σχολεία της Δευτ/θμιας Εκπ/σης στη γενέτειρά της. Εδώ και αρκετά χρόνια κατοικεί στα Τρίκαλα Θεσσαλίας, τόπο καταγωγής του συζύγου της, όπου και διδάσκει σε Γυμνάσιο. Αγαπά και σέβεται αυτήν την πόλη, σα δεύτερη πατρίδα. Έχει έναν γιο και μία κόρη, τον Παναγιώτη και τη Μαριλία.
Μολονότι ασχολείται με τη συγγραφή πολλά χρόνια, η συλλογή ιστοριών με τίτλο «Γκρο πλάνο» είναι το πρώτο της βιβλίο. Το συμπεριλαμβανόμενο διήγημα με τίτλο «Αν ποτέ συμβεί κάτι ανάλογο σε μένα;» έχει δημοσιευτεί στο τρικαλινό περιοδικό «Κηρήθρες», τεύχος 5ο, και απέσπασε – στην πρώτη του γραφή – τιμητική διάκριση στον 5ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Διηγήματος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος- Ε.Λ.Β.Ε.
Το νησί είναι η σταθερή έδρα της καρδιάς της. Καθόλου τυχαία, λοιπόν, «πρωταγωνιστεί» σε πολλές από τις ιστορίες αυτού του βιβλίου.
Από το οπισθόφυλλο
Γκρο πλάνο: Κοντινή λήψη, στην ίδια την ψυχή του ανθρώπου. Τριάντα επτά ιστορίες που “παίζουν” με την αλήθεια της ζωής, καθώς αποτελούν απείκασμά της. Κοινός θεματικός τους άξονας είναι η απώλεια και η κάθε λογής απουσία, οι διαψεύσεις, οι προδοσίες, οι δύσκολες επιλογές, τα αδιέξοδα, οι επώδυνες συχνά προσπάθειες αυτοπροσδιορισμού μας. Ποιος από μας δεν τις έχει βιώσει ποτέ; Πόσες μορφές μπορούν αυτές να ενδυθούν; Ποιες εσωτερικές δυνάμεις κινητοποιούν; Σε ποιον βαθμό μάς στιγματίζουν οι αποτυχίες μας; Ανατέμνοντας τον πόνο μας, τον αποδομούμε και βρίσκουμε τη λύτρωση ή τον μηρυκάζουμε; Πέφτουμε και ματώνουμε· ψάχνουμε δύναμη και συνεχίζουμε. Κάθε απώλειά μας, κάθε απουσία, και μια προσωπική οδύνη. Που μπορεί να γίνει ήττα. Μπορεί όμως να γίνει και αποδοχή κι ελπίδα· νέα αρχή. Καθώς οι ήρωες του έργου είναι αναγνωρίσιμοι τύποι της καθημερινότητάς μας, και κάποιοι ολωσδιόλου ιδιαίτερες προσωπικότητες, τελικός στόχος είναι βέβαια η απόλαυση της ανάγνωσης, αλλά και ένα ανακουφιστικό μοίρασμα του έσω κόσμου με τον αναγνώστη. Μια σύζευξη ψυχών.
Ένα βιβλίο που ατενίζει τη ζωή κατάματα. Αφήνει, όμως, χώρο στο όνειρο και στην ελπίδα. Βιβλίο που συγκινεί, προβληματίζει, αλλά και ταξιδεύει τον αναγνώστη στα γαλανά νησιά του Αιγαίου.
