Τίποτα δεν με εκνευρίζει περισσότερο από το να μου λένε «απόλαυσε την κάθε στιγμή!»
Εννοείς όπως τώρα που το παιδί μου χτυπιέται στο πάτωμα γιατί τελείωσε το γλειφιτζούρι του; Όπως όταν κάνω δείπνο για όλους και η μισή οικογένεια κλαίει γιατί το φαΐ είναι πράσινο; Όπως όταν καθαρίζω την τουαλέτα και αναρωτιέμαι γιατί ο κάδος είναι καλυμμένος με ούρα;
Μπορώ να το κάνω – και αξίζει! Αλλά να απολαύσω τη στιγμή ενώ το κάνω δεν γίνεται!
Στην πραγματικότητα, τον περισσότερο καιρό νιώθω ενοχλημένη και κουρασμένη.
Το να είσαι μαμά είναι σκληρή δουλειά – αλλά τα καταφέρνω. Καμιά φορά κλαίω, αλλά τα καταφέρνω.
Πρόκειται για τα δικά μου παιδιά άλλωστε. Και κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ!
Δεν το απόλαυσα όταν οι ρώγες μου ήταν πληγωμένες και ματωμένες, ούτε όταν με έπαιρνε ο ύπνος όρθια από την κούραση. Ήμουν αγχωμένη, κουρασμένη και είχα παντού γάλατα.
Όταν κοιτάω τις φωτογραφίες από εκείνη την περίοδο όμως, εύχομαι να γύριζα πίσω και να τις ξαναζούσα.
Αλλά δεν θα έλεγα ποτέ σε μια νέα μαμά να «απολαύσει την κάθε στιγμή» με το μωρό της. Θα της έλεγα να παίρνει μια ανάσα όταν δεν αντέχει άλλο και να πιστεύει ότι θα τα καταφέρει. Θα της έλεγα ότι είναι μια φανταστική μαμά και οτι είναι λογικό να νιώθει κουρασμένη και γεμάτη άγχος. Θα της έλεγα να μην κοιτάει τι θα πει ο κόσμος και να κάνει αυτό που πιστεύει η ίδια οτι είναι το καλύτερο για το παιδί της. Θα της έλεγα να μην νιώθει τύψεις αν δεν τα κατάφερε όλα όπως ήθελε και θα της έλεγα και ότι η μητρότητα είναι δύσκολη. Αλλά θα τόνιζα ότι αξίζει κάθε στιγμή της.
Θα της έλεγα να μην χάσει τον εαυτό της.
Θα της έλεγα οτι είναι αρκετή ακόμα κι αν δεν το πιστεύει.
Θα της έλεγα οτι οι περισσότερες νέες μαμάδες έχουν ακατάστατα σπίτια και δεν είναι περιποιημένες.
Θα της έλεγα πόσο όμορφη είναι με το κολάν.
Θα της έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν να απολαμβάνει την κάθε στιγμή.
Θα της έλεγα να ζητάει βοήθεια όποτε την χρειάζεται και να λέει την αλήθεια όταν την ρωτάνε πώς είναι.
Τα παιδιά μου φτάσανε προνήπιο και εγώ ακόμα δεν απολαμβάνω ΚΑΘΕ στιγμή… Ουτε καν. Υπάρχουν ώρες που παλεύω για να διατηρήσω τα λογικά μου. Υπάρχουν ώρες που λεω «Ω Θεέ μου ας αντέξω πάλι!»
Αλλά ξέρω οτι μόλις περάσει ο καιρός, και κλείσουν οι πληγές, και κοιμηθώ λίγο περισσότερο, θα θυμάμαι μόνο τα θετικά από αυτές τις ημέρες.
Ούτε τις πληγωμένες ρώγες, ούτε τα άυπνα βράδια, ούτε την ανησυχία γιατί κλαίει, ούτε τίποτα….
Η μητρότητα αξίζει κάθε δάκρυ, κάθε ποτήρι κρασί στο τέλος της ημέρας και κάθε άυπνη νύχτα…
Τα αξίζει όλα!
Μπορεί να μην απολαμβάνουμε κάθε στιγμή, αλλά τα αξίζει όλα!
