Τα σαρκώματα είναι σπάνιοι καρκίνοι που αναπτύσσονται στα οστά και τους μαλακούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένων του λίπους, των μυών, των αιμοφόρων αγγείων, των νεύρων, των βαθιών ιστών του δέρματος και των ινωδών ιστών.
Το σάρκωμα στα οστά είναι πιο συχνό στα παιδιά, ενώ το σάρκωμα των μαλακών ιστών είναι πιο συχνά στους ενήλικες.
Σάρκωμα: Ποιοι τύποι υπάρχουν
Τα σαρκώματα κατηγοριοποιούνται ως σαρκώματα μαλακών ιστών ή οστών, ανάλογα με το πού αναπτύσσονται στο σώμα.
Σαρκώματα μαλακών ιστών
Τα σαρκώματα μαλακών ιστών προέρχονται από τους μαλακούς ιστούς του σώματος και εντοπίζονται συχνότερα στα χέρια, τα πόδια, το στήθος ή την κοιλιά. Οι όγκοι μαλακών ιστών μπορεί να εμφανιστούν τόσο σε παιδιά, όσο και σε ενήλικες.
Σαρκώματα οστών
Τα σαρκώματα των οστών είναι πρωτογενείς όγκοι των οστών, που σημαίνει ότι αναπτύσσονται στα οστά. Συνήθως διαγιγνώσκονται σε παιδιά. Εκτός από το οστεοσάρκωμα, την πιο κοινή μορφή πρωτοπαθούς καρκίνου των οστών, υπάρχουν αρκετοί άλλοι τύποι όγκων των οστών.
Σάρκωμα: Ποιοι κινδυνεύουν περισσότερο
Τα περισσότερα σαρκώματα δεν έχουν μια γνωστή αιτία, αν και υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο ενός ατόμου να αναπτύξει σάρκωμα. Οι πιο συνηθισμένοι παράγοντες κινδύνου σαρκώματος είναι:
- Ιστορικό ακτινοθεραπείας: Οι ασθενείς που έχουν λάβει ακτινοθεραπεία για προηγούμενους καρκίνους μπορεί να έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν σαρκώματα.
- Γενετικές διαταραχές: Ασθενείς με οικογενειακό ιστορικό κληρονομικών διαταραχών, όπως η νόσος του Von Recklinghausen (νευροϊνωμάτωση), το σύνδρομο Gardner, το σύνδρομο Werner, η κονδυλώδης σκλήρυνση, το σύνδρομο βασικοκυτταρικού καρκινώματος, το σύνδρομο Li-Fraumeni ή το αμφιβληστροειδοβλάστωμα, έχουν υψηλότερο κίνδυνο να αναπτύξουν σάρκωμα.
- Έκθεση σε χημικά: Η έκθεση σε μονομερές χλωριούχου βινυλίου (μια ουσία που χρησιμοποιείται για την κατασκευή ορισμένων τύπων πλαστικών), διοξίνη, ή αρσενικό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο σαρκώματος. Ωστόσο, τα περισσότερα σαρκώματα δεν σχετίζονται με συγκεκριμένους περιβαλλοντικούς κινδύνους.
- Μακροχρόνιο οίδημα: Το να έχετε λεμφοίδημα, ή πρήξιμο στα χέρια ή τα πόδια για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσε να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης σαρκώματος.
Σάρκωμα: Συμπτώματα
Τα πρώιμα σημάδια του σαρκώματος των μαλακών ιστών μπορεί να περιλαμβάνουν ένα ανώδυνο εξόγκωμα, ή οίδημα.
Ορισμένα σαρκώματα μπορεί να μην προκαλέσουν συμπτώματα μέχρι να αναπτυχθούν και να αρχίσουν να πιέζουν γειτονικά νεύρα, όργανα ή μύες. Η ανάπτυξή τους μπορεί να προκαλέσει πόνο, αίσθημα πληρότητας, ή αναπνευστικά προβλήματα.
Τα πιο κοινά συμπτώματα των οστικών σαρκωμάτων περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Πόνος ή/και πρήξιμο σε χέρι, πόδι, κορμό, λεκάνη, ή την πλάτη. Το πρήξιμο μπορεί να είναι ζεστό στην αφή, ή και όχι.
- Περιορισμένο εύρος κίνησης σε μια άρθρωση
- Πυρετός άγνωστης προέλευσης
- Κάταγμα σε οστό χωρίς προφανή αιτία
Σάρκωμα: Θεραπεία
Το σάρκωμα αντιμετωπίζεται με συνδυασμό χημειοθεραπείας, ακτινοθεραπείας και χειρουργικής επέμβασης. Η ανακατασκευή της χειρουργημένης περιοχής λαμβάνει χώρα συνήθως την ίδια στιγμή, που αφαιρείται ο όγκος.
Το πλάνο θεραπείας και η ανάρρωση θα εξαρτηθούν από διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων των εξής:
- τύπος σαρκώματος
- θέση, βαθμός και μέγεθος όγκου
- η ηλικία σας
- το αν ο καρκίνος είναι νέος ή υποτροπιάζων
Για τους πρωτοπαθείς όγκους, χρησιμοποιείται ακτινοβολία σε συνδυασμό με χειρουργική επέμβαση (είτε πριν είτε μετά) για την μείωση του κινδύνου υποτροπής του όγκου.
Για ασθενείς με μεταστατική νόσο (καρκίνος που έχει εξαπλωθεί σε άλλες περιοχές του σώματος), η στερεοτακτική ακτινοχειρουργική προσφέρει μια μη επεμβατική εναλλακτική λύση στη χειρουργική επέμβαση.
Οι ασθενείς με μεμονωμένη μετάσταση μπορεί να υποβληθούν σε θεραπεία με ακτινοβολία σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία καθώς και στερεοτακτική ακτινοχειρουργική. Η ακτινοβολία είναι ένα ουσιαστικό μέρος της θεραπείας των περισσότερων όγκων υψηλού βαθμού.
ΠΗΓΗ – www.iatropedia.gr
