Το Δημοψήφισμα δεν είναι « υπεκφυγή μπροστά στα αδιέξοδα» (Ν.Δ.), « ψευτολεονταρισμός» ( ΚΚΕ ), «επικίνδυνη δραματοποίηση» ( ΠΑΣΟΚ ), « επιλογή δειλίας» ( ΠΟΤΑΜΙ ), ούτε βέβαια έκφραση γενναιότητας. Είναι η σωστή, η δημοκρατική λύση, εάν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο , η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η θεσμική εκπροσώπηση της Ε.Ε., καταλήξουν να απαιτούν « γη και ύδωρ» στις βασανιστικές διαπραγματεύσεις για ένα νέο συμβόλαιο χρηματοδότησης των δανειακών αναγκών εξυπηρέτησης του χρέους της Ελλάδας και της βιώσιμης δυνατότητας αποπληρωμής του. Στη πρόσφατη (11/5/15 ) συνεδρίαση των Υπουργών Οικονομικών της Ευρωζώνης αναγνωρίστηκε η πρόοδος που έχει σημειωθεί στις συζητήσεις για το ελληνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στη βάση της Συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, τονίζεται όμως στο ανακοινωθέν ότι « απαιτείται περισσότερος χρόνος και μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να γεφυρωθούν οι διαφωνίες σε όλα τα ανοιχτά ζητήματα» και ότι « αμέσως μόλις οι θεσμοί καταλήξουν σε συμφωνία σε τεχνικό επίπεδο για την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, το Γιούρογκρουπ θα αποφασίσει για την πιθανή εκταμίευση των κεφαλαίων που εκκρεμούν από το τρέχον πρόγραμμα». Ο κ.Π.Μοσκοβισί, Επίτροπος Οικονομικών της ΕΕ, ανέλαβε να προσδιορίσει τα ανοιχτά ζητήματα « στα εργασιακά και στο ασφαλιστικό, όπου η Ελλάδα πρέπει να καταθέσει εναλλακτικές προτάσεις, στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στο δύσκολο θέμα του ΦΠΑ, στην ανεξαρτησία της Φορολογικής Αρχής, στα μη εξυπηρετούμενα δάνεια» και τονίζει « η Κομισιόν θέλει την καλύτερη προστασία των εργαζόμενων στην Ελλάδα, αλλά αυτό απαιτεί συγκεκριμένα μέτρα πολύ πριν ολοκληρωθεί το πρόγραμμα στο τέλος Ιουνίου…». Οι δηλώσεις Μοσκοβισί ολοκληρώνονται με τη διευκρίνιση ότι οι δανειστές δεν πρόκειται να υποχωρήσουν από τα αιτήματά τους. « Αν δεν υπάρξει λύση σε αυτά, τότε δεν υπάρχει Συμφωνία. Αν δεν υπάρξει Συμφωνία, δεν υπάρχει χρηματοδότηση».
Οι δανειστές αποκαλύπτουν τις απαιτήσεις και τις «κόκκινες γραμμές» τους. Δεν διστάζουν ταυτόχρονα να προκαλούν : « Αν η Ελληνική Κυβέρνηση πιστεύει ότι πρέπει να κάνει Δημοψήφισμα, τότε πρέπει να το κάνει. Θα ήταν ένα σωστό μέτρο να αφήσουμε τον ελληνικό λαό να αποφασίσει εάν είναι έτοιμος να αποδεχτεί όσα είναι αναγκαία μέτρα ή εάν υπάρχει άλλος δρόμος» δηλώνει ο κ.Βόλ. Σόϊμπλε. « Ποτέ δεν με ενόχλησε το ενδεχόμενο του Δημοψηφίσματος» τονίζει ο κ.Γερούν Ντάϊσελμπλουμ. « Η Ελληνική Κυβέρνηση πρέπει να τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Το Δημοψήφισμα είναι ζήτημα που πρέπει να λύσουν οι Έλληνες μεταξύ τους» προκαλεί ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σούλτς.
Τα δεδομένα αυτά εξαφανίζουν και τις αυταπάτες ότι οι δανειστές θα ταρακουνηθούν αν απειλήσουμε ότι « θα γίνουμε Κούγκι». Είναι πια φανερό, ότι οι εκπρόσωποί τους ανησυχούν περισσότερο για την επικράτηση των νεοφιλελεύθερων δογμάτων, για την τύχη των Τραπεζών, για τις εξελίξεις στην Ισπανία – την Πορτογαλία – την Ιταλία – την Γαλλία…., για την υποταγή της Κυβέρνησης κοινωνικής σωτηρίας στη λιτότητα υπέρ των πλουσίων και στην ανελέητη δημοσιονομική προσαρμογή, παρά για την εικόνα της Ενωμένης Ευρώπης και την έξοδο μιας ιστορικής χώρας από την Ευρωζώνη.
Με τα δεδομένα αυτά, εκείνο που κατόρθωσε να αποδείξει η εθνική διαπραγματευτική ομάδα, την αποσαφήνιση δηλαδή τολμηρών μεταρρυθμίσεων που αυξάνουν τα δημόσια έσοδα, ελαχιστοποιούν τις σπατάλες – τις συναλλαγές – τη λαθρεμπορία – τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, επιβεβαιώνουν τη κοινωνική μας μεροληψία υπέρ των φτωχών, διευκολύνουν την επανεκκίνηση της εθνικής οικονομίας, δεν είναι τελικά βέβαιο ότι θα οδηγήσουν τους δανειστές να μην απαιτούν « γή και ύδωρ». Η κοινή δήλωση Γιούνκερ – Τσίπρα που επισημαίνει την πρόοδο στις συνομιλίες επί των μεταρρυθμίσεων και του Ασφαλιστικού Συστήματος « ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στη κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας» είναι θετική. Θετική είναι και η απόφαση της ΕΚΤ να αυξήσει κατά 1,1 δις ευρώ το όριο του ELA για τις Eλληνικές Τράπεζες και η δήλωση της εκπροσώπου της Κομισιόν κ.Αντρέεβα για εντατικούς ρυθμούς συνέχισης των διαπραγματεύσεων τόσο σε τεχνικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο, με στόχο να κλείσουν στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στη Ρίγα και σε έκτακτη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ, τα θέματα που είναι ακόμη ανοιχτά. Όμως οι δηλώσεις αυτές δεν δίνουν καμία εγγύηση ότι οι δανειστές εκτιμούν ότι «η ελληνική πλευρά έχει ανταποκριθεί μέχρι στιγμής στο ακέραιο σε ότι προβλέπει η απόφαση της 20ης Φεβρουαρίου» και ότι « τώρα που είναι η σειρά τους να κάνουν τα απαραίτητα βήματα προκειμένου να αποδείξουν και αυτοί έμπρακτα τον σεβασμό τους στην δημοκρατική ετυμηγορία του ελληνικού λαού, εντός του κοινού ευρωπαϊκού πλαισίου» δεν θα συνεχίσουν να εκβιάζουν για να παραβιάσουμε τις δικές μας « κόκκινες γραμμές» που έχει ανακοινώσει ο Πρωθυπουργός.
Στη περίπτωση αυτή, τα Συλλογικά Όργανα του ΣΥΡΙΖΑ και η Κοινοβουλευτική μας Ομάδα, οφείλουν να αποδείξουν ότι «εάν αναλαμβάνεις μία κόντρα πρέπει να είσαι αποφασισμένος να τη φτάσεις μέχρι το τέλος» ( Αλέξης Τσίπρας, πρόσφατα στη Βουλή ) και ότι « ακόμη κι αν αποτύχουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, να κατορθώσουμε τουλάχιστον να αλλάξουμε τον εαυτό μας» ( Ρομπέρτο Ούγκερ « ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ» ).
Έχουμε συμπερασματικά μπροστά μας μια εξαιρετικά αξιοπρεπή και δημοκρατική επιλογή : να απευθυνθούμε με ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ στα κριτήρια του ελληνικού λαού για το τι είναι εθνικό και λαϊκό συμφέρον σε συνθήκες υπερχρέωσης και οικονομικής ασφυξίας , σε «μια χώρα που δεν κατάλαβε ότι χρεοκόπησε και γιαυτό ήρθε το Μνημόνιο»( Γ.Βούλγαρης «οι 100 ημέρες του Σισύφου» ), με ξεκάθαρο ΟΧΙ του ΣΥΡΙΖΑ στις απαιτήσεις των δανειστών για διαιώνιση της εσωτερικής υποτίμησης – ύφεσης και της κοινωνικής εξαθλίωσης, με μέτρα όπως :
- ομαδικές απολύσεις
– ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα Ασφαλιστικά Ταμεία, οριζόντιες περικοπές στις επικουρικές και στις κύριες συντάξεις των χαμηλοσυνταξιούχων
– απόσυρση του νομοσχεδίου για την ελευθερία των συλλογικών διαπραγματεύσεων
- διατήρηση του ΕΝΦΙΑ χωρίς αλλαγές στη κατεύθυνση του Φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας
- πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας
- ενιαίος ΦΠΑ με υψηλούς συντελεστές στα φάρμακα, στα τρόφιμα, στα είδη πρώτης ανάγκης
- μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα
- εκποίηση της δημόσιας περιουσίας
Τα μέτρα αυτά δεν συνιστούν Έντιμο Συμβιβασμό. Δεν είναι μέτρα « ευρωπαϊκού προσανατολισμού» – υπεράσπισης των αξιών της Ενωμένης Ευρώπης. Είναι επιλογές της ακραίας νεοφιλελεύθερης ατζέντας, της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, αντιλαϊκά μέτρα εθνικής ταπείνωσης και μόνιμης μετατροπής της χώρας σε αποικία χρέους. Τα μέτρα αυτά οδηγούν ακόμη και τον κ.Σαμαρά και τον κ.Βενιζέλο να τα βρίσκουν πολύ χειρότερα και από εκείνα που περιλαμβάνονταν στο μέϊλ Χαρδούβελη.
Η απάντηση στο τελεσίγραφο είναι ΟΧΙ. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με μεγάλα συγκριτικά πλεονεκτήματα, τεράστια γεωπολιτική σημασία και έχει ένα χαρισματικό λαό που η δημιουργική του απασχόληση μπορεί να την οδηγήσει στην παραγωγική – διοικητική – αναπτυξιακή – πολιτισμική της ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ, εντός ή εκτός της Ευρωζώνης, με σταθερή τη διεκδίκηση της Ευρώπης της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της ποιότητας ζωής για όλους τους κατοίκους της.
