Πάνω από πενήντα ήταν τα μπαρ και τα καφέ που πρωταγωνίστησαν στη Λάρισα τη δεκαετία του ΄90 και του millenium. Σε αυτά τα είκοσι χρόνια, η πόλη έζησε μεγάλες στιγμές διασκέδασης, με πληθώρα επιλογών, που καθόρισε τη γενιά των Λαρισαίων οι οποίοι διανύουν σήμερα την τέταρτη και πέμπτη δεκαετία της ζωής τους.
Για τις ανάγκες του συγκεκριμένου ρεπορτάζ θα χρησιμοποιήσω μια χρονολογική ακολουθία στηριζόμενη σε προσωπικές μνήμες.
Οι πρώτες μου εικόνες ξεκινούν περίπου στα δεκατρία μου, στη διαδρομή από το σπίτι μου μέχρι την Κούμα για το μάθημα μπαλέτου· κάθε Παρασκευή βράδυ, περνούσα με τη μητέρα μου μπροστά από το ΟΗΛ στην Πατρόκλου, διέσχιζα την πλατεία Ταχυδρομείου και κατέληγα στην Κούμα, περνώντας μπροστά από τον Ερωδιό και το Νέον στην Ασκληπιού· ήταν τα τρία πιο χαρακτηριστικά στέκια του κέντρου, της εποχής εκείνης, μαζί το Front Page, επίσης στην οδό Ασκληπιού. Με θυμάμαι να κοιτάω με ζήλια τον νεαρόκοσμο να διασκεδάζει, τα καλοκαίρια έκλεινε σχεδόν ο πεζόδρομος… Δεν πρόλαβα τη Λάμπα του Βαρνά στην οδό Βόλου· θυμάμαι όμως έντονα μια Ανάσταση να περνάμε απ’ έξω με το αυτοκίνητο με τους γονείς μου και να χαζεύω τον άπειρο κόσμο μπροστά στη είσοδο… Ούτε στο Mercendes, με τα θρυλικά μεσημεριανά party, πήγα ποτέ. Ήμουν μικρή.
Υπάρχουν και οι μνήμες να πηγαίνω με την παρέα των γονιών μου στον Ορφέα και στη Gallery στην Κούμα, στο Alexander στη γωνία Ασκληπιού και Πατρόκλου, στο μικρό wine bar του Βρανά στην Πλατεία Ταχυδρομείου και στο Πολιτεία Club στο ποτάμι. Τέλη γυμνασίου και το Πολιτεία Club, με τους ξεχωριστούς χώρους και το κελάρι, με το ημίφως και τον κόσμο να κυκλοφορεί, έχει γράψει ως εικόνα…
Ακολουθεί το λύκειο, και από το 1994 ξεκινά η εποχή της Borsalino· για τα παιδιά του 1ου και 4ου Λυκείου ήταν το χαρακτηριστικό σημείο συνάντησης, ενώ το Dada στην Πατρόκλου ήταν περισσότερο στέκι του 5ου Λυκείου. Πλέον πηγαίνουμε και στη Frog και στο Περιοδικό στην Φρίξου, στο Movenpick στον όροφο στην γωνία Κοραή και 28ης Οκτωβρίου, στο Mellow Yellow στην πλατεία Εβραίων, στο Θεσσαλικό στον πεζόδρομο της Ασκληπιού και το Απέριττο με το Meli Meli στην Πλατεία Ταχυδρομείου.
Ανοίγουν οι Χάντρες και μετά το 1900 στην Πλατεία Ταχυδρομείου, ο Ερμής στην Τρίγωνη Πλατεία για καφέ και τάβλι.
Με παρέες μεγαλύτερων ανακαλύπτουμε τη Βεγγέρα στην 31η Αυγούστου, το Αλλού και το Αλλαχού στο δρομάκι δίπλα στο 5ο Λύκειο, το “Κισμέτ” απέναντι από το Εργατικό Κέντρο και φυσικά το Μαντάτο στον Άγιο Κων/νο.
Από τα δεκαοχτώ περίπου και μετά, στη βραδινή μας ζωή μπαίνει το 2ο Πρόγραμμα και το Funk & Jazz στη Γεωργιάδου, οι Μουσικές Διαδρομές στο ισόγειο από το ξενοδοχείο Δώμα, το Πέτρινο στη γωνία Γεωργιάδου και Φιλελλήνων, ο Ηριδανός στο νεοκλασικό στην Μανωλάκη· ήταν η εποχή του έντεχνου στη Λάρισα, με εξαίρεση το Funk & Jazz, τον Ηριδανό και το Αχούρι με τις διαφορετικές μουσικές τους. Το Ονόρε στον πεζόδρομο της Πατρόκλου γίνεται λίγο αργότερα hot spot στην πόλη, όπως και το Όναρ στο πρώτο όροφο στο νεοκλασικό επί της Ρούσβλετ, ενώ ταυτόχρονα κάνει την εμφάνισή το μπαρ Ο Σταθμός στο ύψος της Γέφυρας των τρένων στη Φαρσάλων. Οι εικοσάρηδες με τους σαραντάρηδες συνυπάρχουν πλέον στα μαγαζιά.
Δημιουργούνται τα νέα στέκια περιφερειακά του κέντρου, στην Πλατεία Νεάπολης με το Μεταίχμιο και στην Πλατεία του Προφήτη Ηλία με τις Σκιές και τη Σύνοδο, που έχουν αφήσει ιστορία με τους κυριακάτικους μαραθώνιους από το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ, και το λαϊκό τραγούδι μπαίνει στη ζωή των Λαρισαίων…
Το Βαρελάδικο στην Παλιά Εθνική και το Λαδοφάναρο στην Μεγάλου Αλεξάνδρου, η Αρχόντισσα στην Φαρμακίδου, το Γυαλί Καφενέ στην στοά στην Παναγούλη, το Πασάγιο στο ύψος της Γέφυρας των τρένων στη Φαρσάλων, δημιουργούν το καινούργιο είδος διασκέδασης που συνδυάζει την παλιά μπουάτ με το ρεμπετάδικο.
Παράλληλα, το milleniun δημιουργεί μια νέα τάση στην πόλη· τα μπαράκια είναι πλέον πιο meanstream και οι ιδιοκτήτες επενδύουν στο design. Κάνουν την εμφάνισή τους το Nebo στην Απόλλωνος και το Arco στην Πλατεία Ταχυδρομείου που αφήνουν εποχή. Ανοίγει το Μονοπώλειο Cafe στο υπόγειο στη Ρούσβελτ. Η Gallery γίνεται One-Of, έρχεται το People στην Πανός· λίγο αργότερα το Rooms στον πεζόδρομο της Βενιζέλου και το PR στην Κεντρική Πλατεία. Λίγο πριν, είχε κάνει την εμφάνισή του το O-cafe εγκαινιάζοντας τη νέα εποχή στην οδό Πρωτοπαπαδάκη στην Πλατεία Ταχυδρομείου.
Αυτό που έκανε ξεχωριστή τη διασκέδαση στη Λάρισα, τις δύο δεκαετίες με τις οποίες ασχολούμαστε στο παρόν άρθρο, είναι η ανάμειξη διαφορετικών ηλικιών, η ποσότητα των μαγαζιών, η ποικιλία των ειδών και το γεγονός ότι ήταν γεμάτα καθημερινά μέχρι πολύ αργά το βράδυ. Το κέφι, που δημιουργούταν, δεν ήταν βεβιασμένο… Πολλά ήταν στέκια για συγκεκριμένες παρέες, αλλά παράλληλα, υπήρχε μεγάλη κινητικότητα στην πόλη και λίγο πολύ όλοι πηγαίνανε παντού, αλλάζοντας μαγαζιά κατά τη ίδια έξοδο.
Μέσα από αυτή την αναδρομή στο παρελθόν φαίνεται ότι η διασκέδαση στην πόλη έχει αλλάξει άρδην, μάλιστα πολύ πριν την εμφάνιση της πανδημίας. Η μεγάλη διαφορά με τις προηγούμενες δεκαετίες, είναι ότι έχουν περιοριστεί κατά πολύ τα αμιγώς βραδινά μπαρ. Η νυχτερινή διασκέδαση πλέον στη Λάρισα εξυπηρετείται από τα all day μπαρ-καφέ και τα bar restaurants, οι έξοδοι έχουν περιοριστεί στις Παρασκευές και τα Σαββατοκύριακα και συχνά συνοδεύονται από ένα ψυχαναγκασμό διασκέδασης…
Εύη Μποτσαροπούλου, ΠΗΓΗ: onlarissa.gr
