Η αλήθεια είναι ότι πολλά παιδιά είναι υπερδραστήρια και υπερκινητικά χωρίς όμως να αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα.
Ο συνήθης προβληματισμός των γονιών είναι μήπως το παιδί τους έχει ΔΕΠΥ Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας – διεθνώς Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) – που είναι μια από τις συχνές νευροβιολογικές διαταραχές της παιδικής ηλικίας και η οποία συνεχίζεται, κατά ένα σημαντικό ποσοστό, και στην ενήλικη ζωή.
Σύμφωνα με το Πανελλήνιο Σωματείο Ατόμων με Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας (ΔΕΠΥ) τα παιδιά με ΔΕΠΥ εμφανίζονται στους ειδικούς συνήθως, μεταξύ 3 και 7 χρόνων. Η αναγνώριση του προβλήματος συμπίπτει, στις περισσότερες περιπτώσεις, με την ένταξη στο σχολείο, εξαιτίας των αυξημένων απαιτήσεων για συγκέντρωση της προσοχής, οργάνωση και συμμόρφωση στους κανόνες.
Τα χαρακτηριστικά (πυρηνικά) συμπτώματα της ΔΕΠΥ, δηλ. η διάσπαση προσοχής, η παρορμητικότητα και η υπερκινητικότητα, θεωρούνται τόσο κοινά στην παιδική ηλικία, που συχνά η διάγνωση παραβλέπεται, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα προβλήματα που η ίδια η ΔΕΠΥ προκαλεί στη συμπεριφορά, στην κοινωνική προσαρμογή ή στη σχολική απόδοση, αποδίδονται σε άλλες καταστάσεις που μπορεί να συνυπάρχουν.
Έτσι η ΔΕΠΥ παραμένει συχνά αδιάγνωστη ή εσφαλμένα διαγνωσμένη ενώ, ακόμη και όταν γίνεται η σωστή διάγνωση, δεν εφαρμόζεται πάντοτε ένα ολοκληρωμένο μοντέλο συνδυασμού θεραπευτικών προσεγγίσεων που απαιτεί η αντιμετώπισή της.
Υπερκινητικά παιδιά– Καθημερινότητα μαζί τους
-Συνήθως τα υπερκινητικά παιδιά έχουν ανάγκη να βρίσκονται σε συνεχή εγρήγορση. Στο σπίτι λοιπόν μπορείτε να τα κρατάτε απασχολημένα, αναθέτοντας τα να κάνουν πράγματα , να ασκούνται, να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες που πρέπει να υλοιποιήσουν.
-Η οργάνωση, τόσο σε σχολικό όσο και οικογενειακό επίπεδο, τα βοηθάει να γνωρίζουν τι έχουν να κάνουν και πότε. Με αυτό τον τρόπο κι εσείς μπορείτε να διαμορφώσετε ένα πιο σφιχτό πρόγραμμα ώστε να είναι απασχολημένα ( σωματικά και πνευματικά.
– Για να μην νοιώθετε εξουθενωμένοι από τις φωνές ή από την προσπάθεια που κάνετε για να εισακουστείτε, βάλτε όρια και κανόνες. Τα όρια δεν μπαίνουν για να τιμωρήσουμε τα παιδιά αλλά για να τα συγκρατούμε ή να τα καθησυχάζουμε. Τα όρια άλλωστε τα έχουν ανάγκη όλα τα παιδιά, υπερκινητικά και μη.
– Αποφύγετε να τα αφήνετε χωρίς χρονικούς περιορισμούς να κάνουν τις σχολικές τους εργασίες. Θέστε από την αρχή καθορισμένο χρονικό διάστημα. Επίσης, αν ο όγκος διαβάσματος είναι μεγάλος, φροντίστε να υπάρχουν διαλείμματα ώστε να μην φαντάζει στα μάτια τους βουνό!
-Το παιχνίδι με άλλα παιδιά δεν ενισχύει μόνο την κοινωνικότητά του αλλά βοηθάει και στην εκτόνωσή τους. Με την πρώτη ευκαιρία, λοιπόν, φροντίστε μια εξόρμηση στην παιδική χαρά ή σε ένα πάρκο.
Πηγή: hashtagsroom.com & http://babyradio.gr/goneis/pos-ine-kathimerinotita-ena-iperkinitiko-pedi/
