Γράφει ο Δημήτρης Παπαθανασίου, Δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος Τρικάλων και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ», μέλος στης συντονιστικής γραμματείας της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Όταν η ενήλικη ζωή ενός ανθρώπου μεσιάζει, σε εκείνο το χρονικό σημείο που ψάχνει πίσω, για να δει τι έκανε λάθος, που κοιτάζει μπροστά για να βρει δυνάμεις και να κρατηθεί όρθιος, σε αυτό το κρίσιμο σημείο πρέπει όποιος δεν θέλει να παραδώσει τα όπλα, να παίρνει καθοριστικές αποφάσεις.
Να κοιτάξει πίσω και να δει τις πολιτικές «προδοσίες», εκείνων που περπατούσαν μαζί του στο δρόμο του αγώνα και κατέληξαν τώρα να στοιβάζονται στα γρανάζια της εξουσίας, να χαριεντίζονται με το συστημισμό και τα προνόμια μιας κούφιας και άδειας ζωής.
Να μαθαίνει από τα λάθη της «ανάθεσης» και να διαπιστώνει έγκαιρα την επόμενη φορά ώστε να μην χαριστεί σε κανένα, που θα τον χρησιμοποιήσει δόλια για να πετύχει , όσα ακριβώς αντιπάλευε .
Να ανιχνεύει «πίσω από τις γραμμές» των κειμένων και να «διαβάζει» τις δεύτερες σκέψεις όσων «φιλικά του χτυπούνε την πλάτη», για να τον σπρώξουν μια ώρα νωρίτερα στο γκρεμό των αναμνήσεων.
Να δει όμως και μπροστά για να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι γύρω του χρειάζονται κουράγιο , αλληλεγγύη και δικαιοσύνη.
Να συνειδητοποιήσει ότι στον καθένα υπάρχουν αστείρευτες δυνάμεις, αρκεί να θελήσει να συνεχίζει να αγωνίζεται με συνέπεια, ανιδιοτέλεια και αποφασιστικότητα.
Να διαφυλάξει τη στάση ζωής που τον δικαιώνει στη συνείδησή του κάθε στιγμή που αναλογίζεται αν βαδίζει σωστά, να συνεχίσει με ανιδιοτέλεια , χωρίς προνόμια και αξιώματα, αλλά από κάθε μετερίζι που τον έταξε ο κόσμος που τον εμπιστεύτηκε.
Να σταθεί ψύχραιμος απέναντι στις διαβολές, τις παγίδες και τις συκοφαντίες. Να απαντήσει με περισσό θάρρος και πίστη ότι ο αγώνας του είναι δίκαιος όσο σκληρός και αν είναι. Να συγκρουστεί μέχρις εσχάτων.
Ανάμεσα σε άλλους συντρόφους και συναγωνιστές στάθηκα και εγώ απέναντι στην εξουσία του αστισμού, των πολιτικών της καπιταλιστικής ανασυγκρότησης και των μηνομονιακών της εκδοχών, ιδίως όμως απέναντι στο τοπικό σύστημα εξουσίας και στη διαπλοκή του με οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, καταθέτοντας τη διαθεσιμότητά μου ως υποψήφιος Δήμαρχος το 2010 και το 2014 και ως υποψήφιος βουλευτής του πραγματικού ΣΥΡΙΖΑ δύο φορές το 2012.
Συνέβαλλα θεωρώ σε ικανοποιητικό βαθμό, να συγκροτηθεί επιτέλους για πρώτη φορά δημοτική παράταξη της ριζοσπαστικής Αριστεράς στο Δήμο Τρικκαίων, το «ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ», αλλά και για να παραμένει εφτά χρόνια παρούσα «μέσα και έξω από το δημοτικό συμβούλιο», ασκώντας μαχητική αντιπολίτευση αναλαμβάνοντας θεσμικές και κινηματικές πρωτοβουλίες, που δείχνουν ένα άλλο δρόμο στην Τ.Α.
Επίσης ως υποψήφιος βουλευτής το 2012 και με τις 2.000 προσωπικές επιλογές που μου εμπιστεύτηκαν οι πολίτες, πιστεύω ότι συνέβαλα επίσης σε ικανοποιητικό βαθμό, ώστε ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ να εκλέξει βουλευτική έδρα στα Τρίκαλα για πρώτη φορά, μετά από …2.000 χρόνια , ανεξάρτητα αν η εκλεγείσα τότε βουλευτίνα, με την μετέπειτα στάση της δικαίωσε απόλυτα τις απόψεις που είχα για το πρόσωπο της, αφού το μόνο που την ένοιαζε ήταν η προσωπική της βόλεψη σε όλα τα επίπεδα.
Στη συνέχεια και ως συντονιστής της μεγαλύτερης οργάνωσης στα Τρίκαλα του πραγματικού ΣΥΡΙΖΑ το 2015, προσέθεσα και εγώ ένα λιθαράκι για τις μεγάλες νίκες της «πρώτης φοράς Αριστεράς» του Γενάρη και του μεγαλειώδους ΟΧΙ του 61,3%.
Και τότε εξ αιτίας της μαχητικής και ανυποχώρητης στάσης μου ,με απείλησαν κάποιοι , όπως άλλοι μόλις πρόσφατα, «ότι θα με διώξουν από τα Τρίκαλα». Δεν με ήξεραν , δεν με ξέρουν καλά.
Για όλα αυτά και για άλλα υποδεέστερα ζητήματα, τα τελευταία δέκα χρόνια προσωπικά συγκρούστηκα (και πολύ το χάρηκα) με φιλελέδες της απέναντι όχθης, με απολίτικους του ωχαδερφισμού και του καναπέ, με πρώην «συντρόφους» του βολέματος και του κομποδέματος, με μιζαδόρους – υπηρέτες της πολιτικοοικονομικής διαπλοκής, με «δηθενάδες» του μηδέν και του τίποτα, με φασίστες που με απειλούσαν τα βράδια στο σκοτεινό δρόμο για το σπίτι και στα τηλέφωνα .
Τα αναλογίζομαι όλα αυτά σήμερα, ένα ηλιόλουστο φθινοπωρινό κυριακάτικο πρωινό, και αν και δεν το σκέφτηκα και πολύ , αποφάσισα να συνεχίσω και στην υπόλοιπη ζωή μου να αγωνίζομαι για τα ίδια πράγματα, για τα ίδια προτάγματα.
Όμως πιο δυναμικά, πιο θαρραλέα, πιο συντονισμένα , πιο αποφασιστικά, πιο μεθοδικά , ακόμα πιο ανυποχώρητα.
Κινδυνεύουν λοιπόν τα «εμπάργκο» σας στην ενημέρωση, οι «αργομισθίες» σας στη διοίκηση , οι «αντιμισθίες» σας στο κόμμα και στην εξουσία, οι προδοσίες σας στην ιδεολογία, η διαπλοκή σας στη διαχείριση των δημόσιων οικονομικών ; Εσείς ξέρετε ….
«Γροθιά στο μαχαίρι λοιπόν;» με ρώτησε χθες ένα φίλος.
«Ναι, του απάντησα, γροθιά στο μαχαίρι, και ας ματώσω. Στον πόλεμο για μια άλλη κοινωνία, αξίζει να παλέψεις σε όλα τα μέτωπα».
Τρίκαλα 1 Οκτωβρίου 2017
