Στην κλειστή οικογενειοκρατία,
αυτόκλητοι πρεσβευτές με κληρονομιά
και χρίσμα,
ξεφυλλίζουν το μέλλον τους με
απαντοχές και προφητείες,
βεβαιώνουν το αύριο με σχεδιασμούς και
επινοήσεις,
προλαβαίνουν ασύμμετρες δοκιμές και
σκόπιμες συντάξεις
και ανακαλύπτουν το παρελθόν τους
ανέσπερο κι ανέξοδο
σε αθωωτικές αναπολήσεις και μνήμες
αγιογραφίες,
να είναι ο χρόνος σύνοψη λογισμού και
αιτίας
κι ο λόγος τους ιστόρημα πειθούς και
ακολουθία.
Στην ανοιχτή ανθρωπογεωγραφία,
ομόφρονες συνομιλητές στην αποχή και
την ευπιστία,
καθρεφτίζουν τις συνήθειες στου
στοχασμού τη ρήτρα,
μακαρίζουν τις αποδοχές ως σοφίας
ετυμηγορίες,
περιτειχίζουν τις συμπνεύσεις με
δόγματα και αλληγορίες
κι αυτόχειρες στη μοναξιά και τη σιωπή
της λεηλασίας,
στρατεύουν κρυφές συμμετοχές κι
ομαδικές καταφυγές,
να είναι το αποξένωμα σύνδρομο γνώσης
και γοητείας
κι ο λόγος τους ιστόρημα συνείδησης κι
ευθύνης.
Στης διανόησης την ποικιλομορφία,
εχέφρονες μελετητές δοξασιών και
πεπραγμένων,
ανιχνεύουν θεωρίες και ορισμούς στις
επαναλήψεις,
στηλιτεύουν δοκησίσοφες υπεροψίες και
μεθοδεύσεις,
αναγνωρίζουν αναγκαίες παραιτήσεις
και ιδεών αποποιήσεις
κι ανένταχτοι στη βάσανο της κριτικής
και της αλήθειας,
μονοδρομούν το γίγνεσθαι στης
σύμπραξης την ουτοπία
να μην είναι ο χρόνος γύρισμα κι
αναφορών λαγνεία
παρά συνύπαρξης ιστόρημα στη διαφορά
και την ελευθερία.
Γιώργος Αλεξανδρής
