Από τη συμβουλή ως και τη σύσταση,
η απειλητική ματιά κι ο οργισμένος
λόγος,
εκεί, στην περιπολία, την επίβλεψη και
τη σήμανση,
αυθαίρετα επέβαλαν τη δύναμη της
εξουσίας
κι αυτάρεσκα συνταίριαξαν το επίτιμο
προσωπείο,
με τη σιγουριά τ’ ανώνυμου και τη
φυγοδικία.
Από το ξάφνιασμα ως και τ’ αναρώτημα,
ο αφανέρωτος φόβος και η απροσποίητη
σιωπή,
εκεί, στην περιόδευση για τις πεζές
ανάγκες,
ανακάλεσαν μνήμες παλιές σε γυάλινες
εποχές,
συγκράτησαν φωνήματα έκπληξης και
αντιμιλιές
κι ως ένσταση αφέθηκε η απορία και η
υπακοή.
Από την άρνηση ως και τη βιαιοπραγία,
ο αστέγαστος ελευθερισμός και οι
επίπλαστες θεωρίες,
εκεί, στο χώρο της αντίδρασης και της
μισαλλοδοξίας,
πυκνώνουν νεφελώματα σε σκοτεινές
συνάξεις,
συντάσσονται ανατροπές σε πρακτικές
κατεστημένες
κι αυτομολούν ανεύθυνοι κι ακόλουθοι
της τάξης.
Από την επιφύλαξη ως και τη βεβαιότητα,
ο δόκιμος προβληματισμός και η
ελεύθερη σκέψη,
εκεί στο επιστέγασμα της κριτικής και
του ρεαλισμού,
αδήριτα αντιστέκονται σε συμπάθειες
και πλάνες,
τη συνύπαρξη επικροτούν σε θέσεις και
αντιθέσεις
κι ως ένσταση δηλώθηκε η επανάσταση
της λογικής.
Γεώργιος Αλεξανδρής
