Τι πρέπει τελικά να γίνει; Τι πρέπει εμείς οι γονείς να κάνουμε για να προστατεύσουμε τα κορίτσια μας; Πώς πρέπει να μεγαλώσουμε τα αγόρια μας
“Από νωρίς” -είναι η μόνη απάντηση που καταφέρνουμε να ψελλίσουμε. Από πολύ νωρίς. Από την πρώτη φορά που ένα αγόρι θα την χτυπήσει και θα της πούμε “το κάνει επειδή του αρέσεις!”. Από την πρώτη φορά που θα την προσβάλλει (δημόσια ή όχι) και θα της πούμε “έλα τώρα, δεν σου είπε και τίποτα!”. Από όταν θα πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης και θα την συμβουλεύσουμε να “μην το κάνει θέμα!” για να αποφύγει τα “χειρότερα”. Από το πρώτο της αγόρι στην εφηβεία.
Δυστυχώς δεν θα σταματήσουν να κυκλοφορούν εκεί έξω βιαστές και δολοφόνοι. Αν υπάρχει κάτι, όμως, που μπορούμε να κάνουμε ως γονείς για να σώσουμε κάποια κορίτσια (ίσως και τα δικά μας κορίτσια) είναι να τα μάθουμε να αναγνωρίζουν τα σημάδια και να φεύγουν από νωρίς. Τι σημάδια είναι αυτά:
Η χειριστική συμπεριφορά. Όταν ένα αγόρι ζητά από το κορίτσι να του λέει ανά πάσα στιγμή πού βρίσκεται γιατί “νοιάζεται τόσο πολύ και δεν αντέχει μακριά της”, πρέπει να εξηγήσουμε στο κορίτσι, ότι το πραγματικό ενδιαφέρον περιλαμβάνει εμπιστοσύνη. Το να ελέγχει το κινητό της, να της απαγορεύει να συναντά άλλα άτομα, να της επιβάλλει τι θα φορέσει και τι όχι, όλα αυτά αποτελούν δείγματα χειριστικής συμπεριφοράς.
Το πώς νιώθει εκείνη δίπλα του. Είναι πολύ δύσκολο να αναγνωρίσεις, ότι βρίσκεσαι σε μια κακοποιητική σχέση, ειδικά όταν η κακοποίηση δεν έχει ακόμα συμβεί. Πάντα, όμως, υπάρχει μια φωνούλα μέσα σου που σου μιλά. Τι λέει αυτή η φωνούλα στην κόρη μας; Νιώθει αποδοχή από τον φίλο της; Μήπως της μιλά άσχημα; Την ταπεινώνει; Την κάνει να νιώθει ενοχές; Μήπως πιστεύει πως με την αγάπη της θα τον ‘μαλακώσει’ ή θα τον αλλάξει; Μήπως όταν μιλά μαζί του την βλέπετε να εξαντλείται; Να ξεφυσά ή να θλίβεται;
Το πώς της μιλά. Παρατηρήστε πώς μιλά στην κόρη σας το αγόρι της. Την κριτικάρει -ειδικά μπροστά σε άλλους; Την αποκαλεί άσχημους χαρακτηρισμούς; Της φωνάζει; Της λέει, ότι δεν θα βρει ποτέ ‘άλλον’ ή ‘καλύτερο’ και ότι η ίδια δεν αξίζει τίποτα; Υπάρχει τρόπος να μάθουμε πώς φέρεται ένα αγόρι στην κόρη μας, αρκεί να ασχοληθούμε.
“Εγώ φταίω”. Ο κακοποιητικός σύντροφος έχει την ικανότητα να στρέφει πάντα το φταίξιμο στο άλλο του μισό για ό,τι κι αν συμβεί, επειδή δεν του δίνει αυτό που θέλει. Ένα αγόρι που κατηγορεί κατά κόρον τις πρώην του (‘ήταν τρελή γι’αυτό την παράτησα’) και γενικώς ‘τα ρίχνει’ στους άλλους για να δικαιολογήσει τις πράξεις του, δίνει ένα κακό σημάδι. Ένα αγόρι που θα της πει: ‘Με εκνευρίζεις τόσο πολύ που με βγάζεις εκτός εαυτού’ ή ‘σ’αγαπώ τόσο πολύ που δεν αντέχω να βλέπω άλλους δίπλα σου και μου έρχεται να κάνω τρέλες’ είναι ένα αγόρι που δεν μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Τέλος, φράσεις όπως ‘αν με παρατήσεις θα αυτοκτονήσω’ ή ‘αν σε δω με αυτόν δεν ξέρω κι εγώ τι θα κάνω’ είναι καμπανάκια για να μείνει η κόρη μας μακριά.
Και μετά;
Όλα τα παραπάνω είναι σημάδια, τα οποία η κόρη μας πρέπει να γνωρίζει και να μπορεί να αναγνωρίζει από νωρίς. Και όταν διαπιστώσουμε, ότι έχει βρεθεί σε μία τέτοια σχέση, η οποία την κάνει να υποφέρει, αντί να την κάνει να λάμπει και να πετά στα σύννεφα, οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό της και, αν χρειαστεί, να παρέμβουμε προκειμένου να την προστατεύσουμε. Να καταγγείλουμε μαζί της το άτομο που εκδηλώνει κακοποιητική συμπεριφορά. Να απευθυνθούμε στην αστυνομία και να ζητήσουμε την προστασία της! Λεπτό το όριο ανάμεσα στην διακριτικότητα και την παρεμβατικότητα, όμως, όπως η ίδια η επικαιρότητα αποδεικνύει, δεν υπάρχουν μεγάλα περιθώρια ρίσκου…
