Υπόλογοι, μπροστά στην αυτονόητη ανάγκη και το αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών μίας ελεύθερης κυριαρχικά χώρας, να προστατεύσει τα σύνορά της από επίδοξους κατακτητές και εξωτερικούς κινδύνους. Σε αυτή τη θέση βρεθήκαμε πριν από λίγο καιρό, όταν άνοιγε ξανά η συζήτηση για τον φράχτη στον Έβρο.
Υπόλογοι ξανά, κατά την κρίση ορισμένων ανάλγητων, που μπροστά στο δράμα που οδήγησε αθώες ψυχές σε κινήσεις απελπισίας, προς αναζήτηση μίας προοπτικής επιβίωσης και ζωής, έσπευσαν να κεφαλαιοποιήσουν την απώλεια για να εξυπηρετήσουν τις μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες. Η πιο ηχηρή απάντηση δόθηκε ήρεμα και αποφασιστικά δια στόματος της Προέδρου της Δημοκρατίας, κηρύσσοντας τη λήξη αυτής της τραγελαφικής, ανούσιας διαμάχης.
Τα γεγονότα επιβεβαιώνουν αυτό που οι αντιπολιτευτικές παρωπίδες προσπαθούν να αποκρύψουν…
Η αθλιότητα που επιτρέπει στη συνείδηση αδίστακτων εγκληματιών να εκμεταλλεύονται τον ανθρώπινο πόνο και την απελπισία, βρήκε για πρώτη φορά, την τελευταία τετραετία έναν τοίχο. Ένα ανθρώπινο και εξοπλιστικό οχυρό σε κάθε χερσαίο και θαλάσσιο σύνορο, που αποθάρρυνε την παράνομη διακίνηση μεταναστών, προφυλάσσοντας ταυτόχρονα την ίδια την πατρίδα μας. Μία στρατηγική επιλογή που μείωσε το ποσοστό των παράτυπων μεταναστευτικών ροών που εισήλθε δια μέσω των ελληνικών συνόρων στην Ευρώπη από το 75% στο 10%.
Η αποκρουστικά θλιβερή εικόνα της Μόριας και της Ειδομένης που παραλήφθηκε, μετέτρεψε σε επιτακτική ανάγκη την αποσυμφόρηση των νησιών, αλλά και των μεγάλων αστικών κέντρων. Οι παράνομες είσοδοι στη χώρα μειώθηκαν, καταγράφοντας στον απολογισμό της τριετίας 2020-2023, πάνω από 700 χιλιάδες αποτροπές. Οι δομές φιλοξενίας μειώθηκαν, οι αιτήσεις ασύλου διεκπεραιώθηκαν και οι τοπικές κοινωνίες ενισχύθηκαν οικονομικά, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στην απαιτητική κοινωνική αποστολή τους.
Παράλληλα, ενισχύθηκαν οι αρχές ασφαλείας, ώστε σε συνεργασία με τους αρμόδιους ευρωπαϊκούς οργανισμούς να μπορούν να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικά τα παράνομα κυκλώματα διακινητών. Το Λιμενικό Σώμα, που με ευκολία καταδικάστηκε για αναλγησία και μη άσκηση καθήκοντος, από τους αδαείς, κατάφερε μόνο πέρυσι, να διασώσει πάνω 2.500 ανθρώπους, που βρίσκονταν σε κίνδυνο.
Το τραγικό δυστύχημα στα διεθνή ύδατα ανοιχτά της Πύλου, ήρθε ως μία θλιβερή διαπίστωση πως σε ευρωπαϊκό επίπεδο έχουμε ακόμα αρκετά χιλιόμετρα να διανύσουμε, πριν «υπερηφανευτούμε» για την όποια μας προσπάθεια. Επιβάλλεται η συνοχή και η συντονισμένη δράση, που θα επιδεικνύει όχι μόνο την δέουσα ευαισθησία απέναντι στην κοινωνική διάσταση του ζητήματος αυτού, αλλά και τον απαιτούμενο στρατηγικό σχεδιασμό μπροστά στις πολυάριθμες πολιτικές εκφάνσεις του.
