Όταν τα μικρά σου αγόρια δεν είναι πια μικρά, δες τι μπορείς να περιμένεις αγαπητή μαμά!
Σε ένα ασυνήθιστο πρωινό του Ιουλίου, το βάρος της μητρότητας τύλιξε τη μικροσκοπική γροθιά του γύρω από το δάχτυλό μου και δεν το άφηνε να φύγει…
Ο Θεός μου έδωσε ένα γιο. Και έπειτα κι άλλο γιο. Και έπειτα ακόμα έναν.
Τρία αγόρια σε έξι χρόνια.
Νομίζω ότι ήμουν πολύ έκπληκτη από το πόσο ανάγκη με είχαν. Πόσο συναισθηματικοί ήταν. Πόσο κρέμονταν πάνω μου και θα μάλωναν μεταξύ τους. Πόσο νωρίς ξυπνούσαν.
Δεν υποτίθεται οτ τα αγόρια είναι πιο εύκολα;
Κάποιες μέρες ανησυχούσα ότι δεν θα τα καταφέρουμε.
Όλες οι καλές γονικές τακτικές που έμαθα με τον πρώτο δεν δούλευαν στον τρίτο. Και ο δεύτερος λάτρευε να διαμαρτύρεται μέχρι να κλάψουν οι άλλοι δύο.
Αλλά τα καταφέραμε και τα ξανά καταφέραμε .
Ο 12χρονος μου πλέον έχει ύψος 1,82 και κοιτάζει τους άλλους δύο από… ψηλά!
Η ένταση της συμμετοχής μου στη ζωή τους έχει αλλάξει δραστικά και, ενώ τώρα θυμάμαι με ευχαρίστηση τα χρόνια που πέρασαν, πρέπει να πω ότι. . . Λατρεύω αυτή τη φάση!
Μαμά με μικρά αγόρια, μπορείς να ανυπομονείς για τα παρακάτω:
Θα κοιμηθούν τελικά. Και όταν ξυπνούν, θα πεινάνε. Τα πρωινά του Σαββάτου θα είναι και πάλι κάπως χαλαρά, γιατί θα κοιμάστε μέχρι τις 9:00 και στη συνέχεια θα ξυπνάτε για να φτιάξετε καφέ και να διαβάσετε ένα βιβλίο. Θα πρέπει, ωστόσο, να βγάλετε το άδειο κουτί με το γάλα και να το πετάξετε γιατί δεν το θυμούνται ΠΟΤΕ.
Θα βρουν τη δική τους διασκέδαση και δεν θα ανησυχείτε πάντα τόσο πολύ. Μπορείτε να τους αφήσετε στο πάρκο να κάνουν skate για μια ώρα και να ξέρετε ότι θα ψάχνουν ο ένας τον άλλο, θα προσέχουν ο ένας τον άλλον αλλά ταυτόχρονα θα επαναλαμβάνουν όλες τις κακές λέξεις που λένε τα υπόλοιπα παιδιά.
Θα αρχίσετε να έχετε πραγματικές συνομιλίες. Με αυτούς.
Θα καταλαβαίνουν πότε δεν είστε καλά. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι κάθε φορά συμπονετικοί, αλλά μια στο τόσο θα βρείτε παρηγοριά στις αγκαλιές τους.
Θα διαβάσουν μόνοι τους τη νύχτα. Και θα βουρτσίζουν τα δικά τους δόντια και θα φορούν μόνοι τους τις πιτζάμες. Θα πάτε μια νύχτα στο δωμάτιό τους στις 9:30 το βράδυ και θα ερωτευτείτε ξανά το πρόσωπό τους ενώ κοιμούνται. Και καθώς θα λυγίζετε για να φιλήσετε το μάγουλο τους, θα σκεφτείτε «πρέπει να θυμηθώ να τους πω να κάνουν ντους αύριο.»
Θα μεγαλώσουν και θα γίνουν κυκλοθυμικοί και θα προσεύχεστε και θα ανησυχείτε και θα θυμάστε πώς ήταν να είσαι στην προ-εφηβεία. Και τότε θα ξυπνήσετε μια μέρα και το σύννεφο θα έχει περάσει και ο ψηλός όμορφος άνθρωπος-παιδί σας θα είναι και πάλι αυτός που ξέρετε. Και αυτό θα συμβεί ξανά και ξανά.
Ποτέ δεν θα θυμούνται να μην παίζουν μπάλα μέσα στο σπίτι…
Θα τρώνε όλα τα σνακ που θα βρίσκουν μπροστά τους και πάντα θα αφήνουν τις βρώμικες κάλτσες τους στο πάτωμα του καθιστικού. Πάντα.
Θα αποκτήσουν μικρούς μύες και τα παιδικά τους δόντια θα πέσουν και για χρόνια θα χαμογελούν με το ανομοιογενές χαμόγελο τους όσο εσείς φωνάζετε να μην κάνουν συντριβανάκια με το στόμα τους… Επίσης κάθε μέρα θα τους θυμίζετε οτι το ρέψιμο την ώρα του φαγητού δεν είναι πρέπον.
Ποτέ δεν θα έχετε αρκετά δημητριακά και γάλα στο σπίτι.
Αλλά θα ψωνίζετε μόνη σας.
Επιτρέψτε μου να το επαναλάβω: θα ψωνίζετε στο παντοπωλείο. ΜΟΝΗ.
Τελικά θα είναι τρομαγμένοι με την ιδέα να είσαι στο μπάνιο μαζί τους για οποιονδήποτε λόγο και θα χρησιμοποιήσεις την τουαλέτα και το ντους με απόλυτη ηρεμία.
Θα σταματήσουν να κρέμονται από πάνω σου, αλλά θα χρειάζονται κρυφά τυχαίες αγκαλιές και θα σε περιτριγυρίζουν περισσότερο από ποτέ.
Και μια μέρα θα τυλίξεις τα χέρια σου γύρω από τον μεγάλο και θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι πιο ψηλός από εσένα. Θα αναρωτιέσαι πού πήγαν τα μικρά του χέρια και πότε απέκτησε ένα τόσο γεμάτο, όμορφο χαμόγελο.
Θα χρειάζεται ακόμα να κάνει ντους, αλλά θα τον αγκαλιάζεις και πάλι σφιχτά γιατί θα καταλαβαίνεις οτι είναι πιο πολύ άντρας παρά παιδί και το πέρασμα του χρόνου είναι επώδυνο..
Γιατί να το να είσαι αγορομάνα μπορεί να σε τρελάνει απόλυτα!
