Το γεγονός ότι τόσο ο πατέρας όσο και η μάνα του Τσιτσιπά έχουν δεχτεί ουκ ολίγες φορές από τον γιο τους να τους μπινελικώνει, τους κάνει εξίσου υπεύθυνους με το παιδί που μεγάλωσαν και ανέχονται- για τους δικούς τους λόγους- να τους βρίζει
Το γεγονός ότι τόσο ο πατέρας όσο και η μάνα του Τσιτσιπά έχουν δεχτεί ουκ ολίγες φορές από τον γιο τους να τους μπινελικώνει, τους κάνει εξίσου υπεύθυνους με το παιδί που μεγάλωσαν και ανέχονται- για τους δικούς τους λόγους- να τους βρίζει… Κι όχι δεν είναι γονική αγάπη να αφήνεις τον γιο σου να σου μιλάει με αυτόν τον τρόπο. Είναι διαβατήριο για τη χώρα της ασυδοσίας.
Εκεί όπου κάποιος με τα χρήματα και τη δόξα του Στέφανου σε τόσο μικρή ηλικία μπορεί να εκτεθεί στον μεγαλύτερο κίνδυνο: Να χάσει τον εαυτό του. Και εκεί είναι που χρειάζεται τους γονείς, οι οποίοι πρώτα απ’ολα θα πρέπει να παραδεχτούν οι ίδιοι ότι έχουν αποτύχει στη σημαντικότερη αποστολή τους: Το μεγάλωμα ενός παιδιού.
Το γεγονός ότι στην περίπτωση της οικογένειας Τσιτσιπά τα οικογενειακά έχουν μπλεχτεί με τα επαγγελματικά είναι το μόνο ενθαρρυντικό… Γιατί; Διότι αν ο πατέρας του αποφασίσει επιτέλους να παραιτηθεί από προπονητής του (και σε αυτή την περίπτωση δεν θα έπρεπε να ανεχτεί ανάλογη συμπεριφορά) ίσως και να καταφέρει να σώσει την παρτίδα και σε ότι αφορά στην πατρική του ιδιότητα… Αλλά αυτό είναι δικό του(ς) θέμα. Εμείς όλοι μπαίνουμε σε κουβέντα γιατί όλο αυτό γίνεται σε… ζωντανή μετάδοση. Και αφορά έναν αθλητή που, είπαμε θέλει δεν θέλει, γίνεται πρότυπο.
