Ο Τρικαλινός δημιουργός του ξυλόγλυπτου αγάλματος του ιδρυτή του Παναθηναϊκού-Το δημιούργησε με ξύλο στην ηλικία του Παναθηναϊκού

Αναλυτικά όσα δήλωσε ο Άγγελος Πατσιατζής στην εκπομπή C-Over page:

Για το γλυπτό: «Όλη η έμπνευση ήταν του Γιώργου Κουτσουμπού. Είμαστε χρόνια φίλη, ήρθε και με βρήκε στα Τρίκαλα που σκάλιζα ένα γλυπτό. Όταν με είδε, του ήρθε όλη η έμπνευση. Καθίσαμε, το συζητήσαμε, μπήκαμε στην αναζήτηση για ένα κορμό ξύλο και βρήκαμε τον κατάλληλο κορμό. Το ξύλο όταν το βρήκαμε ήταν γύρω στα 115-120 χρόνια, το οποίο θα πήγαινε για καυσόξυλο. Ήταν κοντά και στην ηλικία του Παναθηναϊκού. Μου είπε την ιδέα, ξεκινήσαμε σιγά-σιγά, δειλά- δειλά το βάλαμε σαν στόχο. Πήραμε το ξύλο το αφήσαμε ένα-δύο χρόνια και σιγά-σιγά μέσα σε βάθους χρόνου το δημιουργήσαμε».

Για τη διαδικασία: «Γενικά ήταν λίγο δύσκολη, γιατί δεν υπήρχε φωτογραφικό υλικό του Γιώργου Καλαφάτη, για το οποίο δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, επειδή δεν ήξερα το πρόσωπο του. Σιγά-σιγά και στο κρύο και στη ζέστη, όποτε είχα χρόνο εργαζόμουνα. Ήταν και πολύ μεγάλο το έργο… οπότε δεν μπορείς να πεις αν ήταν εύκολο ή δύσκολο, το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπεται αυτήν τη στιγμή».

Για τα σχόλια που ακούγονται: «Δεν υπήρχε καν φωτογραφία προφίλ για να μπορέσω να δω το πρόσωπο του, από αριστερά και δεξιά πως ήτανε. Εφόσον δεν είχαμε φωτογραφίες αρκετά πειστικές, δεν δώσανε τόσο πολύ έμφαση στο πρόσωπο, καθώς δεν τον έχουμε συνηθίσει σε μορφές. Το «πνεύμα» είναι η μορφή του ποδοσφαιριστή Γιώργου Καλαφάτη, όπου μέχρι στιγμής ακούμε θετικά σχόλια».

Για τη σχολή ξυλογλυπτικής: «Εγώ δίδασκα στη σχολή ξυλογλυπτικής, είναι η μοναδική σχολή ξυλογλυπτικής στην Ελλάδα, όπου για αρκετά χρόνια δίδασκα εκεί. Ανήκει στο Υπουργείο Γεωργίας και ασχολείται με ότι έχει σχέση με εκκλησιαστική, λαϊκή, αστική τέχνη».

Για την επιλογή του επαγγέλματος: «Εμένα ο πατέρας μου είναι ξυλουργός, εγώ έχω γεννηθεί μέσα σε ξυλουργείο. Τα πρώτα μαθήματα ξυλογλυπτικής μου τα έχει διδάξει ο πατέρας μου. Αυτά τα λίγα που ήξερε, αλλά το χωριό μου είναι το Βροντερό, μεγαλώνοντας εκεί και φτιάχνοντας πάρα πολλά σπίτια αναπτύχθηκε η αγάπη για το ξύλο, ήμουν πολύ καλός ζωγράφιζα, οπότε με μάγευσε αυτή η μορφή τέχνης και την ακολούθησα».

Για το πόσο εύκολο είναι να φτιάχνει ανθρώπινες μορφές: «Δεν είναι ότι και πιο εύκολο. Πρέπει να είσαι ήρεμος σαν άνθρωπος, να αγαπάς αυτό που κάνεις. Σίγουρα θα υπάρξουν και κάποια λάθη, αλλά το δουλεύεις, το ξανά δουλεύεις. Δεν είναι πολύ εύκολο, απλά θέλει να έχεις καλή αντίληψη του χώρου και του χρόνου, ώστε να μπορέσεις να υλοποιήσεις κάτι τέτοιο».

Για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν πολλές μορφές ανθρώπων σε ξύλο: «Το ξύλο είναι ένα υλικό που δεν συγχωρεί λάθος, δεν είναι πηλός που βάζω, αφαιρώ και ξανά πρόσθετο. Το ξύλο έκανες ένα λάθος τελείωσε, είναι ζωντανός οργανισμός. Το ξύλο έχει υγρασία, αν φύγει η υγρασία έχει τελειώσει. Δεν είναι μάρμαρο, δεν είναι πηλός, δεν είναι κάποιο υλικό, οπότε είναι ακόμα πιο δύσκολο».

Για εάν σκέφτεται να φτιάξει κι’ άλλα γλυπτά: «Είναι μια μορφή τέχνης, η οποία δεν υπάρχει αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα, ενώ στο εξωτερικό υπάρχουν διάφορα φεστιβάλ. Πολύ καλό θα ήταν σιγά-σιγά να μπαίναμε… να προστατεύαμε το περιβάλλον, το δάσος και να ομορφαίναμε κάποια εγκαταλειμμένα πάρκα. Ήταν να μαζευτούμε τέσσερα-πέντε άτομα και να κάνουμε κάποια φεστιβάλ και αφήνουμε από ένα έργο, ώστε ο κόσμος να ξανά αγαπήσει τη φύση. Αυτός είναι ο στόχος μας, αυτό θέλουμε να πετύχουμε! Εγώ εδώ στην περιοχή όσο μπορώ προσφέρω, δημιουργώντας κάποια γλυπτά σε ένα μονοπάτι μέσα, ώστε ο κόσμος να βλέπει κάποια γλυπτά και να ομορφαίνει το μέρος».