Ο συγγραφέας Γιάννης Πλιάγκος κρατά “άσο στο μανίκι” και μας «ξεναγεί» στον κόσμο του τζόγου και της παρανομίας

Κάπου στις αρχές της Συγγρού γυρίζει ασταμάτητα ο τροχός μιας ρουλέτας. Στο αποπνικτικό σκηνικό της παράνομης λέσχης ξεκινά μια στημένη παρτίδα χωρίς ξεκάθαρους κανόνες, με μοναδικό προορισμό το απόλυτο σκοτάδι και μία ιστορία αγάπης που συναντά πολλά εμπόδια. Αυτή είναι η ιστορία του νέου βιβλίου του Γιάννη Πλιάγκου με τίτλο «Ο άσος στο μανίκι» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ. Ο άσος στο μανίκι είναι το φτηνό κόλπο του χαρτοπαίκτη που πασχίζει απεγνωσμένα να παραμείνει στο παιχνίδι – η πικρή περιπέτεια ενός ανθρώπου που κινείται στις παρυφές του υπόκοσμου και μιας κοινωνίας που βρίσκεται σε παρακμή.

Συνέντευξη στη Βιβή Μαργαρίτη

-κ. Πλιάγκο περιγράψτε μου το νέο σας βιβλίο.

-Μια μικρή παράνομη λέσχη, οι τυχοδιώκτες που την περιστοιχίζουν  κι εκείνοι που είχαν την ατυχία να ζουν, να ελπίζουν και να ερωτεύονται στο ανθυγιεινό περιβάλλον της. Τώρα αντικαταστήστε την «παράνομη λέσχη» με τη λέξη «χώρα» για να αποκτήσετε μια καλύτερη αίσθηση της ιστορίας που θα διαβάσετε.

–Επιλέξατε έναν πολύ ιδιαίτερο χώρο για να ξεδιπλωθεί η ιστορία σας. Τι σας οδήγησε στη χαρτοπαικτική λέσχη;

-Η εγγενής «μυθιστορηματικότητα» του χώρου, το πολυφορεμένο κλισέ περί ανεστραμμένου ειδώλου της κοινωνίας αλλά και η λυπηρή βεβαιότητα πως αν θες να περιγράψεις έστω και πλαγίως αυτή τη γωνιά του πλανήτη που αποκαλείται «Ελλάδα», δεν θα πέσεις τελικά πάρα πολύ έξω από το μέσο όρο, απλώς και μόνο αποτίοντας φόρο τιμής στα πάσης φύσεως χαμαιτυπεία της.

–Ρουλέτες, πόκερ και παράνομος τζόγος… Αυτός ο κόσμος είναι ιδιαίτερος;

-Όχι, στην πραγματικότητα καθόλου. Δεν κουβαλάει μέσα του καμία ιδιαιτερότητα που δεν μπορεί έτσι κι αλλιώς να συναντήσει κανείς στο Χρηματιστήριο Αθηνών ή στο υποκατάστημα της  Εθνικής Τράπεζας της γειτονιάς του. Οπουδήποτε βασιλεύει το χρήμα, οι συνθήκες είναι παρόμοιες.

–Πόσα αντέχεις να χάσεις μέχρι να βγεις νικητής;

–Έχω την αίσθηση πως, είτε ατομικά ο καθένας μας, είτε συλλογικά ως κοινωνία, υπερεκτιμούμε τις δυνατότητές μας, κι όταν συνειδητοποιούμε πως χάσαμε περισσότερα από εκείνα που αντέχαμε, είναι ήδη πολύ αργά.

–Τελικά χάνεις ή κερδίζεις;

–Τι ωραία που είναι όταν οι έννοιες της νίκης και της ήττας φαντάζουν απολύτως διακριτές και ξεκάθαρες. Δυστυχώς όλο και πιο συχνά, είναι τέτοια η φύση του εκάστοτε «παιχνιδιού», που ακόμα και μια επιτυχημένη έκβαση, δεν αρκεί για να αναπληρώσει εκείνα που έχασες στην πορεία. Κάτι αντίστοιχο δεν μας συμβαίνει και τώρα; Αν αύριο τα ταμεία της χώρας γέμιζαν με λεφτά και βγαίναμε θριαμβευτές από το «παιχνίδι» της κρίσης, θα αρκούσε αυτό για να ξανακερδίσουν την ψυχή τους εκείνοι που στη δύσκολη στιγμή, επέλεξαν να επενδύσουν στο μίσος;

–Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο αποκομίζει την εντύπωση ότι ο συγγραφέας ενδιαφέρεται περισσότερο να σκιαγραφήσει αληθοφανείς χαρακτήρες, να μιλήσει για τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες μέσα στις οποίες κινούνται οι ήρωες κι εξαιτίας των οποίων κάνουν τις επιλογές τους. Ποιος είναι ο στόχος σας;

-Η αληθοφάνεια των χαρακτήρων δεν είναι ποτέ ο στόχος, αλλά το απαραίτητο μέσο για να αφηγηθεί κανείς ακόμη και την πιο απίθανη ιστορία. Η δική μου στόχευση ήταν εστιασμένη στον παρακμιακό μικρόκοσμο μιας παράνομης λέσχης κατ’ αναλογία όμως με τον «έξω κόσμο» και τις συνθήκες που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Δηλαδή, όχι ένα μυθιστόρημα για την κρίση, αλλά σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας της.

–Πόσο η κρίση έχει επηρεάσει τον κόσμο;

-Αισθάνομαι άβολα απέναντι σε γενικόλογες θεωρίες για την κρίση ή ποσοτικές και ποιοτικές εκτιμήσεις της, τη στιγμή που κάποιος κάπου ψάχνει απεγνωσμένα να βρει δουλειά ή μετά βίας τα καταφέρνει στην καθημερινότητά του. Όλο και πιο συχνά πέφτουμε στην εύκολη παγίδα, όπου αντί να γίνουμε αλληλέγγυοι, γίναμε απλώς «ειδήμονες».

–Είναι τα λεφτά το παν;

–Σε καμία περίπτωση, είναι όμως μια καλή αρχή να μπορείς να πληρώνεις τα ποτά σου στο μπαρ!

–Ένα τρίτο αλήθεια και δύο τρίτα ψέματα… Το πρώτο σας μυθιστόρημα. Ανάμεσα σε αυτό και στο νέο σας βιβλίο, αν σας ζητούσε κάποιος να επιλέξετε ποιο θα λέγατε ότι είναι το αγαπημένο σας;

-Προσπαθώ όση αγάπη έχω για τα μυθιστορήματά μου να την επιδεικνύω την ώρα που τα γράφω. Έτσι τώρα, αγαπάω περισσότερο το ημιτελές τρίτο μου.

– Τελικά τι συμβολίζει ο «άσος στο μανίκι;»

– Το σύστημα αξιών των καιρών μας, τον αθέμιτο ανταγωνισμό, ό,τι αναγκαζόμαστε να διαπράξουμε για να επιβιώσουμε στην αρένα, κόντρα σε συνειδήσεις και συναισθήματα.