Μια άγνωστη ιστορία κατά την διάρκεια της δίκης του Θανάση Νάσιουτζικ είχε αποκαλύψει η κόρη του Παυλίνα πολλά χρόνια μετά, στην εκπομπή «Μηχανή του Χρόνου».
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο Θανάσης Νάσιουτζικ, χημικός, επιχειρηματίας και συγγραφέας, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 1981 μέχρι το 1984, απασχόλησε την κοινή γνώμη καθώς καταδικάστηκε για τη δολοφονία του συγγραφέα Αθανάσιου Διαμαντόπουλου. Σύμφωνα με το δικαστήριο, ο Νάσιουτζικ του κατέφερε 97 χτυπήματα στο κεφάλι με σφυρί. Η δολοφονία εκείνη έμεινε γνωστή ως «έγκλημα στο Κολωνάκι». Ο ίδιος ο Νάσιουτζικ δεν παραδέχτηκε ποτέ την ενοχή του για αυτή την υπόθεση, υποστηρίζοντας ότι έπεσε θύμα πλεκτάνης.
Το έγκλημα έγινε στις 24 Σεπτεμβρίου 1984 και ο Νάσιουτζικ συνελήφθη από την Αστυνομία με βάση τις μαρτυρίες μιας γειτόνισσας του θύματος στις αρχές Απριλίου του 1985. Η δίκη ήταν πολύκροτη και απασχόλησε έντονα τα ΜΜΕ και την κοινή γνώμη. Η πρώτη απόφαση του δικαστηρίου, στις 27 Μαΐου 1988, ήταν αθωωτική για τον Νάσιουτζικ. Με απόφαση όμως του Ποινικού Τμήματος του Αρείου Πάγου διατάχθηκε η επανάληψη της δίκης, που ορίστηκε για τον Ιούνιο του 1990.
Το διάστημα που ο Νάσιουτζικ είχε μείνει στη φυλακή μέχρι την δίκη, γνωρίστηκε και ανέπτυξε μια φιλία με τον Βαγγέλη Ρωχάμη, ο οποίος έμεινε γνωστός ως μετρ των αποδράσεων, μετρώντας πάνω από δέκα. Την περίοδο της δίκης Νάσιουτζικ, ο Ρωχάμης είχε αποδράσει και ήταν ο νούμερο ένα καταζητούμενος της χώρας. Αυτό πάντως, δεν τον εμπόδισε να εμφανιστεί στο δικαστήριο και να προτείνει στον Νάσιουτζικ να τον βοηθήσει να δραπετεύσει.
Η ηλικωμένη κυρία που κάθισε δίπλα στον Νάσιουτζικ
Την απίστευτη ιστορία μοιράστηκε η Παυλίνα Νάσιουτζικ το 2009. Στη φυλακή ο Νάσιουτζικ γνωρίστηκε με διαβόητους κακοποιούς, ανάμεσα στους οποίους και με τον διάσημο δραπέτη, τον Βαγγέλη Ρωχάμη. Μεταξύ των δύο φυλακισμένων υπήρχε μια αμοιβαία συμπάθεια. Ο Νάσιουτζικ περιέγραφε τον Ρωχάμη ως «Ρομπέν των Δασών» και εκτιμούσε την εξυπνάδα του αλλά και το γεγονός ότι διάβαζε βιβλία παρά τις περιορισμένες γραμματικές του γνώσεις. Ο Ρωχάμης εκτιμούσε εξίσου τον συγγραφέα και υπήρχε αμοιβαία συμπάθεια μεταξύ των δύο αντρών.
Όσο ο Νάσιουτζικ περίμενε τη δίκη του, ο Ρωχάμης είχε καταφέρει να αποδράσει για άλλη μια φορά και ενώ η αστυνομία τον αναζητούσε χωρίς αποτέλεσμα. Στο Εφετείο όπου γίνεται η νέα δίκη του Νάσιουτζικ, η αίθουσα είναι κατάμεστη από συγγενείς, φίλους δημοσιογράφους. Μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας πλησιάζει τον κατηγορούμενο στο Εφετείο, κάθεται δίπλα του και αρχίζει να συνομιλεί μαζί του με πρόδηλη εγκαρδιότητα. Ο Νάσιουτζικ δείχνει ευχαριστημένος και ανταποκρίνεται σε ό,τι ακούει από το στόμα της.
Η συμπαθής κυρία που τόσο είχε χαρεί που είδε ο Νάσιουτζικ δεν ήταν παρά ο διαβόητος δραπέτης, ο οποίος πέρασε κάτω από τη μύτη δεκάδων αστυνομικών, πλησίασε τον Νάσιουτζικ και του είπε: «Αν θες, σε παίρνω τώρα και φεύγουμε. Έχω τέσσερις-πέντε απ’ έξω». Ο Νάσιουτζικ αρνήθηκε και όταν βεβαιώθηκε ότι ο Ρωχάμης έχει βγει με ασφάλεια από την αίθουσα, κάλεσε τις κόρες του και τους εξομολογήθηκε τι είχε συμβεί.
Ακόμα και οι δικηγόροι του δεν έμαθαν ποτέ γι αυτή την ιστορία μέχρι να την φέρει στην επιφάνεια η Παυλίνα Νάσιουτζικ. Όπως αποδείχτηκε αργότερα, τον δρόμο που του είχε δείξει ο Ρωχάμης, ο Νάσιουτζικ θα τον διάλεγε μόνος του, όταν και κατέφυγε τελικά στο εξωτερικό. Επέστρεψε τον Ιούνιο του 1990 στην Ελλάδα από το Παρίσι και εμφανίστηκε ξαφνικά στον δικηγόρο του την ημέρα της δίκης στο Εφετείο. Καταδικάστηκε από το Εφετείο σε 15 χρόνια κάθειρξη το 1993. Αποφυλακίστηκε το 1995, καθώς έκανε χρήση των ευνοϊκών διατάξεων για τους ηλικιωμένους καταδικασθέντες.
Δείτε μετά το 33:00
