Η Λάρισα, όπως και κάθε άλλη πόλη της ελληνικής επικράτειας, κινείται στους ρυθμούς της προεκλογικής περιόδου, καθώς στις 26 Μαΐου όσοι είναι εγγεγραμμένοι στους εκλογικούς της καταλόγους, θα σταθούν μπροστά στην κάλπη για να εκλέξουν τον πρώτο πολίτη της.
Του Λευτέρη Παπαστεργίου
Ο νυν δήμαρχος Απόστολος Καλογιάννης και η επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Ρένα Καραλαριώτου έχουν ανεβάσει τους τόνους και η ανάπαυλα των Άγιων ημερών του Πάσχα, εκ των πραγμάτων θα επιφέρει μια σχετική ηρεμία, λίγο πριν την κορύφωση του δικού τους δράματος, περπατώντας στον Γολγοθά της κρίσης των Λαρισαίων πολιτών.
Την ώρα λοιπόν που όλοι σιγά-σιγά στην πόλη κινούνται στους ρυθμούς της προεκλογικής εκστρατείας, όχι μόνο των δυο βασικών διεκδικητών του δημαρχιακού θώκου της πόλης, αλλά και των τριών έτερων υποψηφίων, του Παναγιώτη Γούλα, του Νίκου Γαμβρούλα και του Κώστα Βαϊούλη, έντονο ιστορικό ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός, που δεν γνωρίζουν πολλοί, ότι δηλαδή ο πρώτος δήμαρχος της Λάρισας ήταν Τούρκος.
Στις 31 Αυγούστου του 1881 τα ελληνικά στρατεύματα με επικεφαλής τον Σκαρλάτο Σούτσο εισήλθαν στην Λάρισα, ελευθερώνοντας την. Η τότε κυβέρνηση διορίζει αμέσως τους επικεφαλής που καλούνται να οργανώσουν και να διοικήσουν τις διοικητικές υπηρεσίες του νομού και της πόλης. Δήμαρχός διορίζεται ο Χασάν Εφέντης Ετέμ Αγάς. Μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας διορίζονται και οι πρώτοι δημοτικοί σύμβουλοι, οι οποίοι αποτέλεσαν το πρώτο Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης. Αυτοί ήταν οι Αναστάσιος Πατσουρίδης, Δημήτριος Αλέκος, Χαλήλ αγά Μπακουρτζής, Ραΐφ Εφέντης, Νουρή Χατζηαχμέτ και ο Ισραηλίτης Ισουά Μ. Κουέν.
Σύμφωνα με τον ιστορικό ερευνητή Νικόλαο Παπαθεοδώρου*, «ο Ετέμ Εφέντης, όπως υπέγραφε ο ίδιος ως πρώτος Δήμαρχος Λάρισας, ήταν ένας πλούσιος, φιλάνθρωπος, φιλέλληνας και ευγενής στην ψυχή Οθωμανός της Λάρισας. Έναν μήνα μετά την απελευθέρωσης της Λάρισας, αρχές Οκτωβρίου του 1881, υποδέχθηκε τον βασιλέα Γεώργιο Α».
Ο ίδιος ο Δήμαρχος, «ήταν μεγαλοκτηματίας, όπως οι περισσότεροι Οθωμανοί της Λάρισας, είχε όμως πολλά ακίνητα μέσα στην πόλη. Το κονάκι του βρισκόταν στον Καραγάτς Μαχαλά, δηλαδή στη σημερινή συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, ήταν τεράστιο, πολυτελέστατο, και για τον λόγο αυτό αναφέρονταν ως παλάτι».
Σύμφωνα πάντα με την ιστορική έρευνα του κ. Παπαθεοδώρου, «η κορυφαία του πράξη, η οποία επιβεβαιώνει τα αισθήματα αγάπης και φιλίας που έτρεφε για τους Χριστιανούς της Λάρισας, έγινε το 1887 όταν δεν ήταν πλέον δήμαρχος και ετοιμαζόταν να εγκαταλείψει τη Λάρισα. Ενώπιον του συμβολαιογράφου Παναγιώτου Σκαμβούγερα υπέγραψε δωρεά προς τον Διονύσιο Γαλάτη οικοπεδικής εκτάσεως 2.000 περίπου τετραγωνικών μέτρων, η οποία βρισκόταν στη σημερινή συνοικία του Αγίου Κωνσταντίνου, με σκοπό να ανεγερθή στο σημείο αυτό χριστιανικός ναός. Στις 19 Ιουλίου 1889, συντάχθηκε ενώπιον του συμβολαιογράφου Αγαθάγγελου Ιωαννίδη δωρητήριο του οικοπέδου στον Δήμο, τον οποίο εκπροσωπούσε ο Κωνσταντίνος Σκαλιώρας, ο οποίος ήταν δημαρχιακός πάρεδρος. Τελικά ο ναός θεμελιώθηκε στον χώρο του δωρηθέντος οικοπέδου τον Αύγουστο του 1899. Ήταν μια μικρή, λιτή βασιλική και αφιερώθηκε στους Αγίους Ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη».
*Νικόλαος Αθ. Παπαθεοδώρου “Ιχνηλατώντας την παλιά Λάρισα – Β”, Λάρισα 2018
πηγή :https://www.onlarissa.gr/2019/04/29/o-protos-dimarchos-tis-larisas-itan-toyrkos/
