Ο Γιάννης έχει πολλές δραστηριότητες. Αλλά στην πραγματικότητα είναι μαραθώνιος.
Όλα τα πρόσωπα της ιστορίας που θα διαβάσεις είναι φανταστικά. Όμως τα γεγονότα είναι αληθινά.
Ο Γιάννης είναι 14 ετών, πάει στην 2α γυμνασίου, ο μπαμπάς του 48, η μαμά του 38.
Μοναχοπαίδι. Και έχει πολλές δραστηριότητες.
Στις 15.30 ο μπαμπάς του τον παίρνει και πάνε στο “κέντρο μελέτης”. Στις 16.00 ξεκινάει η μελέτη και τελειώνει στις 18.00.
Ο μπαμπάς του τον περιμένει σε μια κοντινή καφετέρια, τον παίρνει με το αυτοκίνητο και γυρίζουν σπίτι, στις 18.30.
Έχει και άλλες δραστηριότητες.
Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή τον παίρνει μετά η μαμά του και πάνε στα αγγλικά, από 19.00- 21.00 και μετά αυτή γυρίζει σπίτι να μαγειρέψει.
Ο μπαμπάς του είχε όνειρο στα νιάτα του να γίνει ποδοσφαιριστής, αλλά δεν τα κατάφερε ο ίδιος.
Στο σπίτι γυρνάνε στις 23.15, τρώνε και κοιμούνται.
Τρίτη και Πέμπτη, μετά το κέντρο μελέτης, η μαμά του τον παίρνει στις 18.00 και στις 18.30 είναι για το μάθημα “ρομποτικής” έως τις 20.00 όπου τότε έρχεται να τον πάρει ο μπαμπάς του για να βρεθούν στις 20.30 στο κολυμβητήριο που ο μικρός μαθαίνει “καταδύσεις” που φτιάχνουν ωραίο σώμα.
Τελειώνει στις 22.30 και στις 23.00 βρίσκονται στο σπίτι τους, τρώνε και κοιμούνται.
Και οι δραστηριότητες μοιάζουν με μαραθώνιο γιατί…
Τα Σάββατα το πρωί ο Γιάννης κάνει τένις -που είναι της μόδας λέει η γιαγιά (Τσιτσιπάς γαρ). Ξυπνάει στις 8.30 και στις 9.00 είναι στο γήπεδο ως τις 11.00 με τον μπαμπά του -που τον περιμένει πίνοντας καφέ.
Και στις 11.30 γυρνάνε με το αυτοκίνητο στο σπίτι και ο Γιάννης διαβάζει για το μάθημα της έκθεσης -που είναι κάπως αδύνατος- και κάνει ιδιαίτερα κάθε Σάββατο από τις 13.00- 15.00.
Και μετά, καπάκι στις 15.30 η μαμά τον πηγαίνει στο μάθημα για το παιδικό σκάκι που άνοιξε πέρσι ο Δήμος, γιατί “το σκάκι σε κάνει έξυπνο” λέει η μαμά.
Πάει ο μπαμπάς να τον πάρει με το αυτοκίνητο -περιμένοντας πίνει κι έναν καφέ- και στις 17.30 φεύγουν από εκεί και στις 18.00 γυρίζουν σπίτι, όπου η μαμά του μόλις έχει γυρίσει από το σούπερ μάρκετ και τον παίρνει για να βρίσκονται στις 18.30 στον πολιτιστικό σύλλογο που μαθαίνει στα παιδάκια παραδοσιακούς ποντιακούς χορούς, που λατρεύει η μαμά.
Η μαμά γυρίζει γρήγορα σπίτι να μαγειρέψει αλλά έρχεται μετά ο μπαμπάς με το αυτοκίνητο και το περιμένει έως τις 20.30 που τελειώνει, πίνοντας ένα ακόμα καφεδάκι.
Γυρίζουν σπίτι στις 21.30 γιατί πάντα έχει διαβολεμένη κίνηση.
Την Κυριακή τα πρωινά ο Μπάμπης έχει τα ματς για το πρωτάθλημα με την παιδική ομάδα, άλλοτε στην Βαρυμπόμπη, άλλοτε στην Μαλακάσα, άλλοτε στον Μαραθώνα, που τον πηγαίνει με το αυτοκίνητο ο μπαμπάς, ε, και τον περιμένει πίνοντας έναν καφέ.
Μετά γυρίζουν σπίτι και η μαμά αναλαμβάνει να διαβάσει το παιδί για την καινούργια βδομάδα έως το απόγευμα- και ο μπαμπάς πίνει έναν ακόμα καφέ.
Κάπου αλλού στον κόσμο τώρα…
Ο Ζαν, πάει στην 2α Γυμνασίου, σε μια πόλη στην Γαλλία. Έχει άλλα 3 αδέλφια, 1 στο δημοτικό, 1 στο γυμνάσιο και 1 στο λύκειο…
Όλα μαζί με το σχολικό του δημόσιου σχολείου της περιοχής τους πάνε το πρωί στο σχολείο στις 8.00.
Γυρίζουν, όλα μαζί, με το ίδιο σχολικό στις 18.00.
Έχουν κάνει το μάθημα τους, έχουν φάει υγιεινά -πρόγραμμα επιστήμονα διαιτολόγου με την έγκριση του υπουργείου παιδείας- έχουν μελετήσει για την επόμενη, έχουν κάνει τα αγγλικά τους και έχουν αθληθεί πλήρως στο δημόσιο σχολείο τους.
Τα σχολικά βιβλία μένουν -στην ουσία- στο σχολείο.
Το απόγευμα τους είναι για παιχνίδι, για ξεκούραση και για οικογενειακή ζωή. Και τα Σαββατοκύριακα είναι για οικογενειακές εκδρομές…
Με γονείς που δεν κάνουν τον ταξιτζή, δεν πίνουν τόσους πολλούς καφέδες και -το κυριότερο – είχαν αρκετό χρόνο (ίσως χρήμα) και ελευθερία ώστε να κάνουν 4 παιδιά.
Ο Γιάννης δεν έχει δραστηριότητες βέβαια. Έχει μαραθώνιο.
Αυτή ήταν η ιστορία. Όμως χρειαζόμαστε και τα υστερόγραφα.
ΥΓ1: Ο μπαμπάς του Γιάννη είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Δεν προλαβαίνει όμως να έχει και πολλούς πελάτες. Που να προλάβει; Άσε που τώρα τελευταία έχει και αδικαιολόγητα νεύρα. Του φταίει, βέβαια, η υψηλή φορολογία για τα χαμηλά του εισοδήματα.
ΥΓ2: Η μαμά του Γιάννη νοιώθει “εγκλωβισμένη”. Αλλιώς φανταζόταν την οικογενειακή ζωή με τον μπαμπά του Γιάννη. Πιο ευχάριστη, πιο ζεστή, λιγότερο αγχωμένη. Σκέφτεται το διαζύγιο. Πόσο χειρότερα μπορεί να γίνουν τα πράγματα με ένα διαζύγιο, ε;
ΥΓ3: Το σύνολο των δραστηριοτήτων του Γιαννάκη -μαζί με τις βενζίνες…- κοστίζουν ένα βασικό μηνιάτικο μισθό στην οικογένεια, που ως γνωστόν δεν βγαίνει καθόλου εύκολα στις μέρες μας.
ΥΓ4: Ο Γιάννης δε νοιώθει καθόλου χαρούμενος με όλο αυτό. Νοιώθει κουρασμένος και μόνος. Κανείς δεν τον ρώτησε ποτέ αν του αρέσει αυτή η ζωή. Και μπαίνει στην εφηβεία χωρίς να έχει προλάβει να φτιάξει πραγματικούς φίλους.
ΥΓ5: Όταν ήμουν στην ηλικία του Γιάννη οι πιο ευχάριστες και δημιουργικές ώρες μου ήταν όταν έπαιζα στρατιωτάκια σπίτι μου, μόνος μου ή με δυο γειτονόπουλα. Είχαμε φτιάξει ολόκληρη πολιτεία με playmobil, με στρατό, αστυνομία μέχρι και με νόμισμα. Εκεί αποφάσισα να γίνω οικονομολόγος.
Δεν έμαθα ούτε ρομποτική, ούτε καταδύσεις, ούτε χορούς. Αλλά ήταν ωραία παιδικά χρόνια.
ΥΓ6: Φίλοι μου, κάπου το έχουμε πάρει στραβά, ε;
Ας το αλλάξουμε, σιγά- σιγά.
Πηγή – Επιμέλεια κειμένου: Λίζα
Αναζητείται ο αρχικός συγγραφέας.
