«Ακίνδυνος» είναι ο τίτλος του νέου μυθιστορήματος της Αφροδίτης Μανουσάκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πνοή». Πρόκειται για την ιστορία ενός ανθρώπου εντελώς… ακίνδυνου που προσπαθεί να επιβιώσει στη σύγχρονη Ελλάδα της οικονομικής κρίσης. Ένα γλυκόπικρο βιβλίο που περιγράφει την ελληνική πραγματικότητα, σατιρίζει την κοινωνική υποκρισία, την παρακμή του δημοσιογραφικού κόσμου και τον ξεπεσμό της πολιτικής σκηνής, από μία συγγραφέα που έχει ιδιαίτερους δεσμούς με την πόλη των Τρικάλων όπου ζει με την οικογένειά της και δραστηριοποιείται. Είχα τη χαρά να τη γνωρίσω και να μου μιλήσει για το βιβλίο της, για τη συγγραφή αλλά και για τα Τρίκαλα που της έδωσαν τη δυνατότητα να ποδηλατεί και να ταξιδεύει νοερά στο Σάο Πάολο, στην Κρήτη, στην Αθήνα… που υπήρξαν σταθμοί της ζωής της.
Συνέντευξη στη Βιβή Μαρταρίτη
-Ακίνδυνος… Ένα ακόμη βιβλίο σου. Αφροδίτη, μίλησέ μου για την υπόθεσή του.
-Ο Ακίνδυνος είναι ένας άνθρωπος που κοιτάει την δουλειά του κι εκείνους που αγαπά. Δεν είναι ψεύτικος, δεν είναι φιλόδοξος, δεν επιθυμεί τίποτε περισσότερο από όσα χρειάζεται και ασφαλώς, τίποτε που δεν του ανήκει. Ίσως γιατί ευτυχία γι’ αυτόν είναι η ησυχία του. Ίσως πάλι, γιατί ξέρει τι είναι πιο σημαντικό στην ζωή του. Η κόρη του. Όταν θα βρει ένα φάκελο γεμάτο λεφτά, λίγο πριν τις δημοτικές εκλογές, θα βρει και τον μπελά του. Θα θελήσει να τον επιστρέψει στην γυναίκα που πιστεύει ότι ανήκει κι όλοι θα πιστέψουν ότι εκείνος επιτέθηκε στην δημοφιλή ηθοποιό που είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος και βρέθηκε χτυπημένη στο κεφάλι. Μετά από αυτό, πολλά ευφάνταστα σενάρια θα τον ενοχοποιούν όλο και περισσότερο, όσο παραμένει άπραγος. Αυτή η πλαστή «πραγματικότητα» που χτίζεται λογοθετικά με τις φανταστικές ιστορίες του κόσμου, απειλεί να τον καταστρέψει εάν δεν αντιδράσει.
-Στη σύγχρονη Ελλάδα είναι «βολικό» να είσαι ακίνδυνος;
-Καθόλου. Είναι περισσότερο επικίνδυνο. Όχι, για τους άλλους αλλά για εσένα, που παραμένεις φιλήσυχος και ανυποψίαστος. Οι άλλοι, οι μη ακίνδυνοι, δεν συγχωρούν εύκολα την διαφορετικότητα. Να είσαι, δηλαδή, ένας άνθρωπος που δεν ζητάει πολλά και είσαι υπεράνω υποψίας.
-Ένα βιβλίο που περιγράφει την ελληνική πραγματικότητα;
–Ναι, μια πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνομαι και την βιώνω καθημερινά. Νιώθω ότι οι μεγαλύτερες απειλές του σύγχρονου ανθρώπου είναι η απληστία του, η έλλειψη κριτικής ικανότητας που τον κάνουν να παραμυθιάζεται εύκολα από εντυπωσιακές κι απίθανες ιστορίες κι η δίχως νόημα πειθώ κι αξία, που δίνει η δημοτικότητα ακόμη και στους πιο ανόητους ανθρώπους. Ο Ακίνδυνος βρίσκεται αντιμέτωπος και με τα τρία αυτά μέτωπα.
-Το να επιστρέφεις ένα τεράστιο ποσό χρημάτων που βρήκες είναι «ηρωϊσμός» ή «βλακεία» (όπως πολλοί θα έλεγαν) στις μέρες μας;
–Δεν μου έχει συμβεί ποτέ για μεγάλο ποσό και δεν το έχω αποφασίσει ακόμη τι από τα δύο είναι. Ίσως γιατί πιστεύω ότι τα πάντα κρίνονται κατά περίπτωση. Ποιος τα έχασε, ποιος τα βρήκε και ποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη. Και λέω, πραγματικά, γιατί πάντα πιστεύουμε ότι χρειαζόμαστε λίγα παραπάνω για να είμαστε ευτυχισμένοι κι όταν τα αποκτήσουμε το συναίσθημα αυτό της έλλειψης παραμένει το ίδιο. Για λιγότερα μου έχει τύχει, αλλά και πάλι… δεν ήμουν τυχερή. Είχα βρει ένα ποσό ικανό να μου φτιάξει την μέρα. Λίγη ώρα μετά μου έκλεψαν το πορτοφόλι μαζί με αυτά!
-Ένα γλυκόπικρο βιβλίο που σατιρίζει την κοινωνική υποκρισία, την παρακμή του δημοσιογραφικού κόσμου και τον ξεπεσμό της πολιτικής σκηνής;
-Τα τελευταία χρόνια αποφεύγω να βλέπω τηλεόραση, γιατί όσα ακούω και βλέπω δεν συμβαδίζουν με όσα ζω και πιστεύω πως όταν δεν βρίσκεις την αλήθεια μέσα σε όσα αφηγούνται οι άλλοι, τότε νιώθεις την ανάγκη να αφηγηθείς εσύ την αλήθεια που βλέπεις γύρω σου.
-Έχεις γεννηθεί στο Σάο Πάολο, μεγάλωσες στην Κρήτη, σπούδασες στην Αθήνα και τώρα ζεις στα Τρίκαλα… Ποια είναι η πόλη που λατρεύεις;
-Όλες. Το Σάο Πάολο ως μια μακρινή ανάμνηση με τους διαφορετικούς ήχους της, τη γλώσσα και την μουσική. Το Ηράκλειο για την παιδική μου ηλικία, την Αθήνα για τα φοιτητικά μου χρόνια και τώρα τα Τρίκαλα, η πόλη που ζω τα τελευταία 15 χρόνια, γιατί έχω ήδη αρκετούς καλούς φίλους κι επιτέλους κάτι που δεν είχα από μικρή, το δικό μου ποδήλατο! Μάλλον, κάτι που λατρεύω εδώ είναι οι διαδρομές με το ποδήλατο δίπλα στο ποτάμι.
-Τι σημαίνει για σένα η συγγραφή;
–Λένε, ότι αυτοί που δεν διαβάζουν ζουν μια ζωή. Αυτοί που διαβάζουν πολλές. Φανταστείτε τώρα όσοι γράφουν. Έχουν και την ευλογία να τις επιλέγουν! Κάθε μυθιστόρημα γεννιέται από μια ανάγκη που δεν είναι γνωστή εξαρχής. Οι ήρωες κουβαλούν στις πλάτες τους ανησυχίες κι αναπάντητα ερωτήματα του συγγραφέα. Όταν δημιουργεί έναν νέο μυθιστορηματικό κόσμο, δίχως να το καταλάβει, τοποθετεί σε αυτόν κομμάτι του εαυτού του. Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος, αφήνει πίσω της μια αίσθηση συναισθηματικής ικανοποίησης κι ολοκλήρωσης. Είναι σαν να τακτοποιούνται κάποια πράγματα μέσα μας, να μπαίνουν σε τάξη.
Βιογραφικό
Η Αφροδίτη Μανουσάκη γεννήθηκε στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας, μεγάλωσε στην Κρήτη, σπούδασε Πληροφορική στην Αθήνα και τώρα ζει με την οικογένειά της στα Τρίκαλα Θεσσαλίας. Ως φοιτήτρια, ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με τη ζωγραφική και το θέατρο. Σήμερα είναι μαθητευόμενη στο Θεατρικό Εργαστήρι του δήμου Τρικκαίων.
Το 2016 εκδόθηκε το βιβλίο της «Αν δεν πετάξεις, θα χαθείς», το οποίο πήρε το πρώτο βραβείο αισθηματικού μυθιστορήματος στα «ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ» και τρίτο βραβείο μυθιστορήματος στον διαγωνισμό «ΑΣΗΜΕΝΙΑ ΣΕΛΙΔΑ». Συμμετέχει στη συλλογή μικρών αφηγήσεων των φοιτητών του μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών Δημιουργικής Γραφής, ΕΑΠ-ΠΔΜ, με θέμα τα «Ομιλούντα Κτίρια», που αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα.
