Νέες μετρήσεις δείχνουν ότι ο αστεροειδής που απείλησε τη Γη, είναι μεγαλύτερος από τις αρχικές εκτιμήσεις
Το τηλεσκόπιο Webb της NASA, δείχνει τον αστεροειδή 2024 YR4
Ενώ η NASA έχει αποκλείσει κάθε πιθανότητα το 2024 YR4 να χτυπήσει τη Γη, νέες παρατηρήσεις χρησιμοποιώντας το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb (JWST) δείχνουν ότι το φεγγάρι βρίσκεται ακόμα στη γραμμή πυρός.
Οι ερευνητές λένε τώρα ότι υπάρχει σχεδόν 4% πιθανότητα αυτός ο διαστημικός βράχος μεγέθους 10ώροφου κτηρίου να συγκρουστεί με το φεγγάρι.
Οι νέες παρατηρήσεις δείχνουν επίσης ότι ο αστεροειδής είναι ακόμη μεγαλύτερος από ό, τι πιστεύαμε προηγουμένως.
Με βάση επίγειες παρατηρήσεις, οι διαστημικές υπηρεσίες είχαν αρχικά εκτιμήσει ότι το 2024 YR4 είχε διάμετρο περίπου 40 μέτρα.
Εάν ένας αστεροειδής αυτού του μεγέθους χτυπούσε τη Γη, θα εξαπέλυε μια έκρηξη 500 φορές πιο ισχυρή από εκείνη της ατομικής βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα.
Τα υπέρυθρα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν εκείνη την εποχή έδειξαν ότι το 2024 YR4 είχε διάμετρο 60 μέτρα, δίνουν ή παίρνουν επτά μέτρα, και περιστρεφόταν στον άξονά του μία φορά κάθε 20 λεπτά.
Σε αυτό το μέγεθος, εάν το 2024 YR4 εξακολουθούσε να κατευθύνεται προς τη Γη, θα ήταν αρκετό για να προκαλέσει δράση από τη Συμβουλευτική Ομάδα Σχεδιασμού Διαστημικών Αποστολών που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη.
Αυτή η ομάδα θα ήταν υπεύθυνη για την επεξεργασία του κατά πόσον χρειαζόταν ένα σχέδιο για την εκτροπή του εισερχόμενου αστεροειδούς και την αποτροπή μιας σύγκρουσης που καταστρέφει την πόλη.
Ενώ οι πιθανότητες το 2024 YR4 να χτυπήσει τη Γη παραμένουν στο μηδέν μετά από αυτές τις νέες παρατηρήσεις, η εκμάθηση του τρόπου παρατήρησης δυνητικά επικίνδυνων αντικειμένων θα μπορούσε να είναι το κλειδί για την επιβίωση της ανθρωπότητας στο μέλλον.
Εάν όμως χτυπήσει το φεγγάρι το 2032, η γνώση του ακριβούς μεγέθους και της σύνθεσης του αστεροειδούς θα μπορούσε να είναι ένα σημαντικό όφελος για τους επιστήμονες σε όλο τον κόσμο.
Η έκρηξη δεν θα επηρεάσει τη Γη, αλλά θα είναι η πρώτη φορά που οι επιστήμονες θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν έναν γνωστό αστεροειδή να δημιουργεί έναν σεληνιακό κρατήρα σε πραγματικό χρόνο.
Τα δεδομένα που θα συγκεντρωθούν από αυτή την πρόσκρουση θα μπορούσαν να βοηθήσουν τους επιστήμονες να κατανοήσουν περισσότερα για άλλους κρατήρες στη σεληνιακή επιφάνεια.
