Γράφει ο εκπαιδευτικός Σταύρος Φαλαγκάρας
Είναι κάτι παραπάνω από προκλητική η πρόσφατη απόφαση του ειδικού δικαστηρίου, του γνωστού ως Μισθοδικείου, που εκδικάζει οικονομικές υποθέσεις των δικαστικών λειτουργών και στην περίπτωση ταιριάζει απόλυτα η σοφή λαϊκή παροιμία: «Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει».Έκρινε λοιπόν (για μια ακόμα φορά) με ψήφους 7-2, ότι οι περικοπές στις συντάξεις των δικαστών και των εισαγγελέων είναι αντισυνταγματικές και πρέπει να αναπροσαρμοστούν στα επίπεδα του 2012, όταν τότε μειώθηκαν με σχετικό νόμο. Ευτυχώς που υπήρξε και μειοψηφία, για να διαφυλάσσει στο ελάχιστο το κύρος του δικαστικού κλάδου. Στο δε στερούμενο σοβαρότητας σκεπτικό, αναφέρεται εκτός των άλλων και το εξής: «Δεν ελήφθη υπόψη το κύρος και η αποστολή του δικαστικού και η σημασία αυτού για την πραγμάτωση του κράτους δικαίου»!!.
Και δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά, που το περιούσιο σινάφι των δικαστικών προκαλεί την ελληνική κοινωνία. Όλες οι περικοπές μισθών και συντάξεων όλων των κλάδων των εργαζομένων(συνεπεία μνημονίων), κρίθηκαν συνταγματικές και νόμιμες, αλλά μόνο οι μειώσεις στις δικές τους αποδοχές αντισυνταγματικές…
Κι όλα αυτά σε χρονική περίοδο, που η οικονομία της χρεοκοπημένης χώρας εποπτεύεται από τους δανειστές και οι εργαζόμενοι δοκιμάζονται σκληρά από την λιτότητα , τη ανέχεια, τη φτώχεια και την ανεργία.
Το τονίζω με επιείκεια και μετά λόγου γνώσεως, πως και στην προκειμένη περίπτωση, έχουμε μια προκλητική και ανεύθυνη συμπεριφορά των δικαστικών λειτουργών, χωρίς την στοιχειώδη κοινωνική ευαισθησία και αλληλεγγύη. Γιατί όταν έχουν τον τρόπο και την εξουσία, να εξαιρούν τον εαυτό τους από την κοινή συνεισφορά στην οικονομική κρίση, μήπως και ορθοποδήσουμε ως κοινωνικό σύνολο, τότε ξεπερνάνε τα όρια της ξεδιαντροπιάς και της ξεφτίλας.
Φαλαγκάρας Σταύρος, εκπαιδευτικός
