Έχεις ποτέ σκεφτεί πως κάθε φορά που αγγίζεις ένα σου όνειρο, πετυχαίνεις έναν δικό σου στόχο χάνεις κι έναν άνθρωπο από κοντά σου; Έχεις αναγνωρίσει πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν αντέχουν να σε βλέπουν να λάμπεις; Έχεις αναρωτηθεί τους λόγους που οι άνθρωποι φθονούν;
Μια παραδοσιακή ιστορία τονίζει την αιτία του φθόνου.Μια φορά ένα φίδι ξεκίνησε να κυνηγά μια πυγολαμπίδα. Έπειτα από τρεις μέρες αδιάκοπης καταδίωξης, χωρίς δυνάμεις πια, η πυγολαμπίδα σταμάτησε να τρέχει και αποφάσισε να μιλήσει και να αντιμετωπίσει το φίδι:
-Μπορώ να σου κάνω μια ερώτηση;
-Δε συνηθίζω ν’ ακούω τα θηράματά μου, αλλά μια που θα σε καταβροχθίσω, μπορείς να ρωτήσεις.
-Ανήκω στην τροφική σου αλυσίδα;
– ‘Όχι.
-Σου έκανα κανένα κακό;
-Όχι
-Τότε γιατί θέλεις να με σκοτώσεις;
Αφού σκέφτηκε λίγο, το φίδι απάντησε:
-Επειδή δεν αντέχω να σε βλέπω να λάμπεις.
Ειλικρινής και αφοπλιστική η απάντηση του φιδιού, που κρύβει όμως την ματαιότητα του φθόνου.
Καθένας από μας φτιάχτηκε για να λάμπει με το δικό του μοναδικό τρόπο. Δεν δημιουργηθήκαμε για να θολώνουμε τη λάμψη του άλλου, αλλά για να ενισχύουμε τη δική μας λάμψη. Βέβαια οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε να της δώσουμε χώρο να θεριέψει και να φωτίσει το γύρω μας.
Αν ταυτοποιήσεις τον εαυτό σου ως πυγολαμπίδα, δεν θα κυνηγάς ως φίδι το ξένο φως.
Μαθέ να θαυμάζεις .Ο θαυμασμός αναγνωρίζει το καλό, το επαινεί και μαθαίνει να το αγαπά .Ο φθόνος είναι -καθώς λέγεται- ενας διαστρεβλωμένος θαυμασμός, ένας θαυμασμός που έχασε τον στόχο του. Έχεις θαυμάσει, έχεις αναγνωρίσει το καλό αλλά στρέφεσαι με λύπη στον εαυτό σου μαλώνοντας τον που δεν είναι ο άλλος. Παγιδεύεσαι σε αυτά που σου λείπουν και σταματάς να εργάζεσαι για όσα έχεις.
Αντίθετα αναλώνεται και πασχίζεις για το θάμπωμα της λάμψης του άλλου, της ολότητας του άλλου με επίκριση, υποτίμηση, ψέματα και οργή. Στέκεις μόνος απέναντι στο αντικείμενο που φθονείς γιατί έχεις μάθει μόνο να συγκρίνεις και να υπολείπεσαι. Αν αγαπήσεις πραγματικά τον άνθρωπο, τότε μόνο θαυμάζεις και ανέχεσαι τη λάμψη.
Και τι να κάνουμε;, θα αναρωτηθούν οι πυγολαμπίδες.Να σταματήσουμε να λάμπουμε, να σταματήσουμε να πετυχαίνουμε στόχους ή να διατηρούμε τα επιτεύγματα στην ανωνυμία για να μην προκαλέσουμε δυσάρεστα συναισθήματα; Όχι ,θα συνεχίσεις να προσπαθείς ,να τολμάς και να εμπνέεις ,θα γίνεις η φωτεινή πυγολαμπίδα χωρίς ενοχές και φόβο του θηρευτή. Δεν θα γίνεις η πυγολαμπίδα που δεν τρέχει αλλά η πυγολαμπίδα που αντιμετωπίζει τον θηρευτή της ,που τον κοιτά στα μάτια για να δει τον φθόνο και να τον αντιμετωπίσει. Μονάχα έτσι θα αλλάξει ο κόσμος, όχι αν κρύψεις τη λάμψη σου. Άλλωστε πως θα δώσεις κίνητρο στο φίδι να τρέξει ,να ανακαλύψει κι αυτό τη λάμψη του; Καθένας μας είναι μοναδικός και καθένας μας κρύβει φως. Οπότε για μένα τόλμησε να εντυπωσιάσεις ….δίνεις κίνητρο και στα φίδια!
