Στους πρόποδες των Αγράφων, δίπλα στον ποταμό Πάμισο, εκεί όπου οι νεράιδες και οι νύμφες συναντούσαν τον Απόλλωνα και τον Πάνα, βρίσκεται ένας μικρός παράδεισος!
Όταν πριν αρκετά χρόνια ο Δημήτρης Σταμούλης ξεκίνησε να υλοποιεί το όραμά του στο χωριό Δρακότρυπα όπου γεννήθηκε, λίγο έξω από το Μουζάκι, όλοι τον έλεγαν «τρελό». Ο κυρ Δημήτρης όμως, απλά έκλεισε τα αυτιά του και έκανε το όραμα του πραγματικότητα. Μια «παραμυθένια» πραγματικότητα, που όμοια της δύσκολα θα βρει κάποιος παγκοσμίως. Και όλα, με λεπτομέρεια μέχρι και το τελευταίο φωτάκι.
Με επιρροές από κινούμενα σχέδια, έφτιαξε έναν οικισμό 40 στρεμμάτων δίπλα από ποτάμι, με σπιτάκια που θυμίζουν τη σειρά κινουμένων σχεδίων «Φλίνστοουνς», βάζοντας μέσα και δεκάδες ελάφια, αλογάκια πόνυ, στρουθοκάμηλους, κοτούλες, λαγούς, κουνέλια, παγόνια και τον γαιδαράκο μασκότ του μαγικού χωριού!
Η Αμερική και η απόφαση για επιστροφή στον τόπο γέννησης…
Ο Δημήτρης Σταμούλης έφυγε στα 17 του ως μετανάστης στην Αμερική. Εκεί σπούδασε μηχανικός αυτοκινήτων, έκανε μια πετυχημένη οικογένεια αλλά και επιχείρηση, όμως 25 σχεδόν χρόνια μετά, αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό που γεννήθηκε μαζί με την οικογένειά του. Και έβαλε σχεδόν αμέσως το σχέδιο για την υλοποίηση του οράματος του μπροστά.
Έφτιαξε τον παράδεισο που οραματίστηκε και τον προσφέρει απλόχερα σε όλο τον κόσμο. Και όλος ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Κυριολεκτικά. Από την Πριγκίπισσα του Αμπού Ντάμπι Al Reem Al Tenaiji, μέχρι όλους τους εγχώριους σταρ της σόου μπιζ.
«Κεραμαριό» – Οικογενειακή υπόθεση…
Ο κυρ Δημήτρης δεν είναι μόνος του σε αυτό το παραμυθένιο ταξίδι. Αρωγός και στήριγμά του, η γυναίκα του κυρία Βασιλική, οι δυο κόρες και οι δυο γιοί τους, ο γαμπρός του Λουκάς (τρελός ΑΕΚτζης), η κουμπάρα του κυρία Ρίτσα, αλλά και τα υπόλοιπα παιδιά που δουλεύουν για λογαριασμό της επιχείρησης. Και όλοι είναι τόσο χαμογελαστοί και ευγενικοί, που σε σκλαβώνουν από την πρώτη στιγμή.
Τα σπίτια
Η διακόσμηση είναι εναρμονισμένη με την τοπική παράδοση και έχουν επιλεχθεί απαλοί χρωματισμοί που ξεκουράζουν τον επισκέπτη.
Η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική τους έγκειται, όχι απλά στην χρησιμοποίηση της τοπικής ποταμίσιας πέτρας και του ξύλου, αλλά στην ανάδειξη του δέντρου ως βάση της αρχιτεκτονικής ιδέας. Η κύρια είσοδος της κάθε κατοικίας είναι ένα δέντρο! Ο ίδιος ο κυρ Δημήτρης για τις πόρτες λέει:
«Η κατασκευή ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Τις έφτιαξα μόνος μου. Για να δημιουργηθούν οι παραμυθένιες πόρτες περίμενα δυο χρόνια μετά την κοπή τους για να στεγνώσουν και κατόπιν τις «έκοψα» στο σχήμα που επιθυμούσα. Μου έχουν ζητήσει ακόμα και από το εξωτερικό να κατασκευάσω όμοιες, αλλά ποτέ δεν μπήκα σε αυτή τη διαδικασία.»
Στον εσωτερικό χώρο δέντρα σου δίνουν την εντύπωση ότι στηρίζουν την σκεπή, ενώ κορμοί δέντρων έχουν μετατραπεί σε τραπέζια, καθίσματα και τζάκια.
Η πέτρα του παρακείμενου ποταμού διακοσμεί την κάθε κατοικία τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Στον περιβάλλοντα χώρο έχει κατασκευαστεί μια χαμηλή πισίνα ανάλογης αρχιτεκτονικής που πλαισιώνεται από γκαζόν και πέτρινα μονοπάτια.
Αν υπάρχει παράδεισος, ίσως να μοιάζει κάπως έτσι..
