«Μία στιγμή» για… «μια αγκαλιά» από τη Μαρίνα Γιώτη ανήμερα της γιορτής της μητέρας στα Τρίκαλα

Μία όμορφη και τρυφερή εκδήλωση ανήμερα της γιορτής της μητέρας διοργάνωσαν το μεσημέρι της Κυριακής στον χώρο εκδηλώσεων Le chat noir στα Τρίκαλα οι εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ και το βιβλιοπωλείο Παπαγιάννη. Μία όμορφη γιορτή για μικρούς και μεγάλους με αφορμή τα δύο νέα βιβλία της Μαρίνας Γιώτη Μια στιγμή & Μια αγκαλιά.Της Βιβής Μαργαρίτη

Η Μαρίνα Γιώτη είναι μία συγγραφέας που ξέρει να μιλάει όχι μόνο στις παιδικές ψυχές, αλλά και στις καρδιές των ενηλίκων… κι αυτό το διαπιστώσαμε για άλλη μία φορά κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης που ήταν συγκινησιακά φορτισμένη.

Τα λευκώματα «Μια στιγμή» και «Μια αγκαλιά» που αφορούν τις σχέσεις μητέρας-γιού και πατέρα-κόρης έγιναν αφορμή για τα παιδιά να εκδηλώσουν την αγάπη προς τις μανούλες τους, αλλά και κάποιες μανούλες να κάνουν κατάθεση ψυχής για τους δικούς τους γονείς. Και χρειάστηκε απλά «μια στιγμή» για να γίνουν όλοι μαζί «μια αγκαλιά»…

Στην εκδήλωση συμμετείχαν οι παιδαγωγοί – εμψυχώτριες Βίκυ Φαγκρίδα και Βίκυ Ιακωβάκη. Επίσης, συμμετείχε ο κλάδος αστεριών του ΣΕΟ ΤΤ Τρικάλων.

Από τα οπισθόφυλλα των βιβλίων

Μία στιγμή: Από τη στιγμή που γεννιούνται, τους χαρίζουμε την καρδιά µας χωρίς δεύτερη κουβέντα για να τους προστατεύει από κάθε αναποδιά.  Στα πέντε, µας κοιτάνε στα µάτια και στην εφηβεία οποιαδήποτε τρυφερότητα είναι αιτία πολέμου, αλλά στα τριάντα ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι «μάνα είναι µόνο μία». Έτσι, σε μια μόνο στιγμή, χωρίς να το καταλάβουμε, οι ρόλοι αντιστρέφονται και είμαστε εμείς πια υπό την προστασία τους. Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στην πιο αδιαπραγμάτευτη αγάπη της ζωής µας, τους γιους μας.

Μια αγκαλιά: Οι περισσότερες κόρες έχουμε τεράστια αδυναμία στον πατέρα μας. Ένας έρωτας με την πρώτη ματιά, μια σχέση που καθορίζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το άλλο φύλο, ένα πρότυπο που μας κυνηγά σε όλη μας τη ζωή και ένα μέτρο σύγκρισης για κάθε άντρα που συναντάμε.

Κοντά του νιώθουμε ασφαλείς και η έλλειψή του μας ωθεί να ψάχνουμε αγωνιωδώς για κάτι που θα μπορούσε να καλύψει το κενό του. Η αλήθεια είναι ότι δεν τον ξεπερνάμε ποτέ και ας μην το παραδεχόμαστε. Όμως και οι μπαμπάδες μας δεν έχουν μάτια για άλλη, εκτός και αν είναι η αδελφή μας. Μεγαλωμένοι να μη δείχνουν τα αισθήματά τους, τα λόγια που τελικά δεν ειπώνονται δημιουργούν σχέσεις που κινούνται κάπου μεταξύ υπερπροστασίας και λατρείας.

Αυτό είναι ένα βιβλίο για να πούμε όλα όσα θα θέλαμε στον πρώτο μεγάλο έρωτα της ζωής μας.