Ο μετεωρίτης S2 που ήταν 200 φορές μεγαλύτερος από αυτόν που προκάλεσε την εξαφάνιση των δεινοσαύρων πιστεύεται ότι χτύπησε τη Νότια Αφρική πριν από 3,26 δισεκατομμύρια χρόνια.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ ανέφεραν ότι εξακολουθούν να υπάρχουν ενδείξεις για την πρόσκρουση του μετεωρίτη σε μια περιοχή που ονομάζεται ζώνη Barberton Greenstone στη νοτιοανατολική Αφρική.
Παρά την προηγούμενη πεποίθηση ότι οι μετεωρίτες αυτού του μεγέθους αποδεκάτισαν εντελώς όλες τις μορφές ζωής, αναλύοντας δείγματα πετρωμάτων οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι σε αυτή την περίπτωση μπορεί να βοήθησε στην ανοικοδόμηση της ζωής στη Γη.
Στον απόηχο της συντριβής, τεράστια τσουνάμι έσπρωξαν συντρίμμια από τη στεριά στον ωκεανό, τα οποία ανάδευσαν τον σίδηρο από τον πυθμένα της θάλασσας.
Όταν συνδυάστηκε με τον φώσφορο από τον μετεωρίτη S2, η σύγκρουση δημιούργησε ιδανικές συνθήκες για την ανάπτυξη των βακτηρίων.
Οι ερευνητές μελέτησαν υπολείμματα πετρωμάτων από τη ζώνη Barberton Greenstone, η οποία είναι γνωστή ως ένα από τα παλαιότερα και πιο καλοδιατηρημένα κομμάτια του ηπειρωτικού φλοιού.
Αναλύοντας δείγματα που συνέλεξε η ομάδα μπόρεσαν να κατασκευάσουν τι συνέβη όταν χτύπησε ο μετεωρίτης.
Όταν ο μετεωρίτης S2 – ο οποίος είχε τετραπλάσιο μέγεθος από το Έβερεστ – συνετρίβη στη Γη, δημιούργησε μια σειρά γεγονότων που ώθησαν τον σχηματισμό βακτηρίων και την πιθανή δημιουργία όλης της ζωής.
Αφού προκάλεσε το τεράστιο τσουνάμι που μετέφερε συντρίμμια στη θάλασσα, το ανώτερο στρώμα του ωκεανού άρχισε να βράζει, θερμαίνοντας έτσι την ατμόσφαιρα και δημιουργώντας ένα παχύ σύννεφο σκόνης που απέκλεισε όλο το ηλιακό φως.
Αυτό σταμάτησε αποτελεσματικά τη φωτοσύνθεση – τη διαδικασία που χρησιμοποιούν τα φυτά, τα φύκια και ορισμένα βακτήρια για να μετατρέψουν το νερό και το διοξείδιο του άνθρακα σε οξυγόνο χρησιμοποιώντας το ηλιακό φως.
Παρά το γεγονός αυτό, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η πρόσκρουση προκάλεσε τη διάβρωση της γης και αναδεύοντας τον σίδηρο από τα βάθη του ωκεανού και επέτρεψε να πολλαπλασιαστούν τα βακτήρια που μεταβολίζουν τον σίδηρο.
Παρόλο που ο αντίκτυπος ήταν πιθανότατα βραχύβιος, τα ευρήματά τους αντιπροσωπεύουν μια βασική εξέλιξη στην κατανόηση του πώς ξεκίνησε η ζωή.
Υπάρχουν αρχεία τουλάχιστον 16 μεγάλων γεγονότων που αφορούν εξαιρετικά φωτεινούς μετεωρίτες που έπληξαν τη Γη και είχαν σοβαρές συνέπειες για το περιβάλλον, αλλά ο αντίκτυπός τους στην πρώιμη ζωή δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητός, αναφέρει η μελέτη.
«Οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις της πρόσκρουσης του μετεωρίτη S2, και πιθανώς άλλων μεγάλων πρώιμων αρχαίων επιπτώσεων, φαίνεται να είχαν μικτές επιπτώσεις στην πρώιμη θαλάσσια ζωή», συνέχισε.
«Ορισμένες μορφές ζωής επηρεάστηκαν θετικά, ενώ άλλες αντιμετώπισαν αυξημένες προκλήσεις, όπως αυτή που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα: «Η εργασία μας υποδηλώνει ότι σε παγκόσμια κλίμακα, η πρώιμη ζωή μπορεί να έχει ωφεληθεί από μια εισροή θρεπτικών ουσιών και δοτών ηλεκτρονίων, καθώς και από νέα περιβάλλοντα, ως αποτέλεσμα σημαντικών γεγονότων.
