Με δυο θαυμάσια βιβλία η λογοτέχνιδα Χαρούλα Παρώνη μας ξεναγεί στο συναρπαστικό περιβόλι της λογοτεχνίας.
“Ο Μονόλογος των Ποιητών” ο τίτλος της ποιητικής συλλογής που μας παραπέμπει σε μονοπάτια φιλοσοφικής σκέψης.
Μας ξεναγεί χαρισματικά και ευγενικά σε διαδρομές εσωτερικού μας κόσμου, διδάσκοντας με έναν απλό τρόπο πως να ανοίξουμε την ξεχασμένη πύλη της ψυχής μας ξεδιπλώνοντας πτυχές που έχουμε ξεχάσει ασυναίσθητα. Ή που αφήσαμε αδιάφορα στην άκρη σαν κακομαθημένα παιδιά.
Είναι αδιανόητο διαβάζοντας ποίηση της Χαρούλας Παρώνη να μην σκύψεις από την ποίηση της να πιεις νερό να ξεδιψάσεις. Το έναυσμα πάντα για εκείνη, είναι ο ποιητής να δίνει τα καλύτερα αισθήματα του για να έχει ουσιαστικά λόγο ύπαρξης.
ΕΝ ΟΨΕΙ
Ποικιλότροπες μορφές αγαλμάτων.
Γη Μετεώρων ασύλληπτη.
Δόρατα που χτυπούν στη θέα τους.
Σύμπλεγμα ωραιότατου κάλλους.
Όπου θνητός σείεται στο αντίκρισμα,
μπρος του Θεού την ευλογία εν όψει.
“Η Φωτιά της Συνείδησης”, ο δεύτερος τίτλος του βιβλίου της. Ιστορίες συγκλονιστικές του χθες και του σήμερα.
‘Ο αδίστακτος φονιάς’, που γνώρισε η ίδια.
‘Η φωτιά της συνείδησης’, προδότης που έγινε η αιτία να στείλουνε πίσω τα δυο κεφάλια των παιδιών τους.
‘Ο ασυνείδητος γιος’, με τη μάνα που μεγάλωσε χήρα τα έξι παιδιά της. Αλλά μια μάνα έξι παιδιά δεν μπόρεσαν να την συντηρήσουν.
‘Ο ποταπός’, που εκμεταλλεύτηκε την Αγνή επειδή έκανε το πρώτο της παιδί με μεσογειακή αναιμία της έκλεψε μετά τη γέννα τα οκτώ της παιδιά ισχυρίζοντας πως έχουν κι εκείνα μεσογειακή αναιμία.
Μικρά διηγήματα που σε διαπερνούν σαν μαχαίρι οι αληθινές ανθρώπινες ιστορίες. Μια δόση πικρής αλήθειας, όπως μας επισημαίνει η αγαπητή Χαρούλα. Μια δόση απληστίας που μαστίζει και την σημερινή εποχή μας.
Άραγε, πότε η ανθρωπότητα θα καταλάβει οτι μια φορά τη ζούμε τη θνητή ζωή; Αλήθειες που πονάνε, μα δεν κάνουμε κάτι ουσιαστικό να αλλάξει η ανθρωπότητα προς το καλύτερο. Απεναντίας.
Αγαπητή Χαρούλα σε ευχαριστούμε για τα δυο πολύτιμα δώρα σου.
Η φωτιά της συνείδησης
κόλαση των αισθήσεων.
Πυρπόληση ολοκαυτώματος
των ωραίων αισθημάτων.
